“Chef Life: A Restaurant Simulator is geen culinaire hoogvlieger”

Het leven van een chef is niet makkelijk. Enkele uren met Chef Life en je snapt meteen hoe het kan dat Gordon Ramsay vaak ligt te roepen als een exclusief 18+ woordenboek. Deze simulator belooft je elk aspect van een modern restaurant aan te leren. Er is veel meer nodig dan enkel een goed gebakken steak om je klanten blij te houden. En zelfs die steak is geen eitje! Ah neen, anders zou het een omelet zijn.

Waarom Wel?

Manus van alles

Chef Life zet jou in de schoenen en chefsmuts van de grote baas van een gezellig restaurant. Je bent de chef in de keuken maar je beslist ook de menukaart en de indeling van de voorraadkasten. Je kleedt het interieur in naar jouw smaak, beslist wat het gerecht van de dag is en van welke soort winkels je jouw voeding haalt. Je kiest welke apparaten de keuken bevolken en welke gasten prioriteit krijgen.

Kort gesteld: je doet véél meer dan enkel koken. Vooral het tweede deel van deze gametitel, Restaurant Simulator, is van belang. Je doet namelijk meerdere jobs in één. Je plaatst de bestellingen om de beste steaks te halen. Ga je voor grote kwaliteit of kies je enkel lokale voeding, waardoor je aan populariteit wint? Richt je jouw etablissement in als gezellige bistro of ga je voor een ultra-chique vibe? Modern of klassiek?

Alle sjalotten nog aan toe

Als Chef Life één zaak goed beheert is het wel het overaanbod aan keuze. Van ingrediënten tot gerechten, apparaten tot inrichting, stijl tot ingesteldheid. Je maakt écht jouw eigen restaurant. Je kiest wat je serveert en hoe je dit aanpakt. Naast alle keuzes mag je dus zelf constant de handen uit de mouwen steken. Waar is de optie om gewoon voor alles personeel aan te nemen?

Heel veel van de management-gameplay omvat beslissingen nemen, lijstjes invullen en alles vlot draaiende houden. Het effectieve koken is natuurlijk ook een grootse mechanic. Je haalt de vis uit de diepvriezer, snijdt de tomaten en sjalotten, kookt de bonen en bakt de steak. Je dresseert de borden, kiest hoe je serveert en doet nadien de afwas. Alles ligt binnen jouw (al dan niet) bekwame handen.

De klant heeft altijd gelijk

Na elke succesvolle dag/service krijg je feedback van jouw klanten. Ze laten scores na, vertellen over hun tevredenheid en zeggen ook wat minder was. Mijn eerste klanten kregen superlekker eten maar moesten er wel enorm lang op wachten. Tja, kwaliteit vraagt nu eenmaal tijd. Ik was wel één iemand z’n tong in botersaus vergeten op het aanrecht. Die heeft hij koud mogen opeten. Een soort van halve sushi, dan maar?

Er zijn weinig zaken uit het restaurantgebeuren die niet in de game verworven zitten, lijkt me. Ik ben natuurlijk zelf geen sterrenchef, maar de jacht op de (officiële!) Michelin-sterren is een leuke achtervolging. Het tempo wisselt af tussen de rustige opbouw tot de stress van een drukke avond vol uitdagende kooksels. In een typische simulatie-sfeer brengt Chef Life een mooi uitgebreid pakket.

Waarom Niet?

De saaiheid van een tomaat

Het pakket van Chef Life is zeer uitgebreid. Dit betekent langs de andere kant dat geen enkel aspect in enorm detail aangepakt wordt. Tomaten snijden, aardappels snijden, kaas snijden, een steak omdraaien, zorgen dat saus niet aanbrandt: het zijn allemaal dezelfde soort handelingen die snel saai worden. De minigames zijn snel heel vertrouwd en er is geen distinctief verschil aanwezig tussen of je nu steak-friet maakt of een frisse mozzarella-tomaat salade. De routine is snel gekend.

De uitdaging zit hem vaak in de tijdsdruk en op de juiste interval zout of peper toevoegen. Zo krijg je hogere scores qua voeding. Allemaal niet slecht gebracht maar het zorgt tevens niet voor een rush van stress en focus. Ook de muziek blijft vaak jazz-achtig relax. Enkele auditieve indicaties van tijdsdruk of oplopende drukte hadden mooi geweest.

Steak à la chocomousse

Het is hilarisch om de storyline van Chef Life te beginnen drie dagen voor de grote opening van je restaurant, terwijl je ober je nog moet uitleggen hoe je biefstuk-friet klaarmaakt. Ik was best trots op m’n eerste bord. Toch eventjes. Want daar ligt de achilleshiel van Chef Life: het ziét er allemaal niet uit. M’n biefstuk was precies een hoop chocomousse, m’n tomaten leken kurkdroog. Mijn botervis zwom precies in een blok kaarsvet. Grafisch is Chef Life gemakkelijk vijftien, zelfs twintig jaar oud.

De developers van Cyanide deden de laatste jaren al meermaals m’n wenkbrauwen fronsen. De twee laatste Tour De France games buisde ik genadeloos (TDF 2022 kreeg een 2 van mij) en dezelfde beperkingen komen hier terug. Er is weinig genot aan het perfecte gerecht als het er gewoon als een bord drab uitziet. Zelfs schotels die een perfecte score in-game kregen zou ik niet met smaak opeten. Toch niet anno 2023.

Keuken zonder leven

Enige inleving bij de verschillende karakters is er ook niet. Emoties vallen niet van gezichten af te lezen. Het menselijke aspect van deze simulator is volledig afwezig. Dat moét ook niet aanwezig zijn, maar beperkt mijn inlevingsvermogen vrij hard. Als simulator in de pure zin van het woord is hier veel variatie aanwezig, maar de aankleding is bijzonder minimalistisch.

---