“Love and Thunder is de beste Thor film!”

Sta me toe jullie het verhaal te vertellen van de ruimteviking Thor Odinson. Hij is geen gewone man, hij is een god! Nadat hij voor de vijfhonderdste keer de Aarde redt, zoekt hij nu een nieuw avontuur. Hij traint hard en raakt opnieuw in vorm. Zijn dad bod wordt een echte god bod. En nu is hij klaar om opnieuw zijn hamer op te nemen als Thor! Of toch niet… want zijn bevallige ex, Jane, is namelijk de nieuwe Mighty Thor.

Er zijn vijf jaren voorbijgevlogen en tal van andere MCU-films sinds de release van zijn laatste solo film: Ragnarok. Maar nu is Chris Hemsworth helemaal terug als Thor. Gespierder dan ooit maar ook leutiger dan ooit. En dat is vooral te danken aan de Nieuw-Zeelands grappenmaker Taika Waititi, die opnieuw in de regisseursstoel kruipt.

De crème de la crème

Lang vervlogen zijn de tijden waarin de meer gevestigde Hollywood acteurs weigerden om mee te spelen in een superheldenfilm. Een sentiment dat Christian Bale, die de rol van booswicht Gorr voor zijn rekening neemt, trouwens deelt. Na zijn miserabele ervaringen met Batman zwoor hij om nooit meer mee te spelen in comicbook verfilming. Gelukkig wisten zijn kids hem te overtuigen en sluit hij dus aan bij Love & Thunder. En daar kunnen wij alleen maar blij om zijn want Bale is ronduit indrukwekkend als de God Butcher. Hij kan zich gerust naast de allerbeste zetten en ja daarmee bedoel ik Health Ledgers’s Joker en Danny Devito’s Penguin. De man staat sowieso gekend om zijn toewijding aan zijn rollen, maar voor een kerel die geen liefde meer heeft voor het heldengenre, is zijn acteerwerk de absolute top én bovendien één van de hoogtepunten van de vierde Thor. De puristen zullen mogelijk protesteren over het feit dat zijn origine verhaal niet helemaal klopt, maar laten we dat bedekken met de Cloak of Levitation.

De Oscarwinnaar is trouwens niet de enige topacteur in de film. Nathalie Portman (Queen Amidala uit Star Wars), Russell Crowe (Maximus uit Gladiator) en Matt Damon (gekend van de Jason Bourne films) wonnen allemaal een felbegeerd beeldje en voelen zich toch niet te beroerd om te acteren in het meest populaire filmgenre van de afgelopen twintig jaar. Of zitten de Disney dollars daar misschien toch voor iets tussen?

Komedie met een vleugje romantiek

Toen Waititi (hij vertolkt de rol van Korg trouwens) werd aangekondigd als regisseur van Ragnarok was het voor iedereen duidelijk dat Thor de komische toer zou opgaan. De man heeft namelijk een talent als moppentapper. En hij trekt die lijn met veel plezier door in Love and Thunder. Geruggesteund door de twee Chris’en, Hemsworth en Pratt, gaat Thor 4 volop voor komedie. Kunnen we trouwens een film krijgen met de vier Hollywood Chris’en? Thor, Star-Lord, Evans als Cap en Pine als nieuwkomer kan de rol van Nova voor zijn rekening nemen. Maar ik dwaal af.

Naast de humor zet Love and Thunder ook in op wat ongemakkelijke romantiek. En dat resulteert in heel wat cringey momenten. En dat is geen punt van kritiek. Het zorgt voor grappige momenten van plaatsvervangende schaamte iets wat je tot hiertoe nooit zag in een Marvel film. Tony Stark rommelde dan wel wat aan met Pepper Pots en Cap had een crush op Peggy Carter maar zelden werd een romantische relatie zo hilarisch uitgespeeld als in Love & Thunder. Met zo’n titel kan het ook niet anders.  De romantiek mag dan wel voor ongemakkelijk situaties zorgen, waar Thor meer in slaagt dan al zijn voorgangers is om een oprecht verhaal te vertellen, vanuit het hart. Met veel liefde voor zijn personages en de problemen waar ze mee kampen. Maar ook met het nodige respect voor de MCU en zijn bronmateriaal. Zo zullen de comic book lezers onder andere Thunderstrike herkennen aan Thor’s coole jekker.

Te veel personages

Om te spreken van Thor: Love en Blunder dat zou onterecht zijn maar de film is lang niet perfect. Hij lijdt vooral onder zijn teveel aan personages. Het lijkt wel of de hele MCU een uitnodiging heeft gekregen. Het zorgt ervoor dat het overgrote deel van hen onderbelicht blijft. Het is overigens wel goed nieuws voor de fan service want de kans dat je favo personage komt opduiken is groot. Het leidt echter wel af van het doel van de film. Te vaak lijkt het alsof je naar een superheldenparade kijkt. En ja, dat is het handelsmerk van Disney maar net zoals bij Obi-Wan Kenobi, kan je daar geen volledige film aan ophangen.

Thor verliest zijn geloof in zichzelf, in wie hij is of hoort te zijn, overigens nog iets dat de film gemeen heeft met de Kenobi serie. Maar omdat er zoveel personages de revue passeren, dient dat soort interessante karakterontwikkeling alleen als een plotpunt om meer oppervlakkige grappen rond te maken. De welgemeende poging op het einde van de film om dan toch een traan te ontlokken aan het publiek mist hierdoor aan kracht.

Tappen uit hetzelfde vaatje

We zijn ondertussen geland bij de 29^ste MCU-film en in fase vier van dat hele universum. En dat brengt met zich mee dat het geheel nogal voorspelbaar wordt. De originaliteit is al lang zoek en laten we eerlijk zijn, daar mikt Disney ook niet op. Na de eerste Marvel “horrorfilm” Doctor Strange 2 keert het huis van de muis terug naar zijn reguliere programmatie van gespierde leeghoofden, knappe dames in spannende pakjes en een karrevracht aan special effects. “If it ain’t broken don’t try to fix it” zeggen ze in Amerika en dat typeert Thor: Love and Thunder.

De film brengt wat alle andere Marvelfilms ook brengen en dat is bovendien wat de fans willen. In essentie is de hele Marvel catalogus één grote langgerekte serie die je in de bioscoop kan bekijken. En het enthousiasme in de overvolle zaal is onmiskenbaar. Net zoals voetbalfans supporteren voor hun favoriete club, juichen wij geeks telkens onze geliefde superhelden in beeld verschijnen. Het is prachtig om te zien en te horen. En net zoals in het voetbal hoef je de match niet te winnen om toegewijde fans te hebben. Thor zal geen filmprijzen wegkapen want daarvoor rammelt het scenario te veel, zijn de acteerprestaties te alledaags en voelt het geheel nog steeds als een twee uur durende reclameboodschap voor andere Marvel producten. Maar de film, en ook het genre, wint wel de populariteitswedstrijd. En dat is meer dan genoeg voor de doorsnee fan.

---