“Andor is een Star Wars-serie voor een volwassen publiek”

Het zijn fantastische tijden voor Star Wars fans. Het lijkt wel of er elke week iets nieuws op ons wordt afgevuurd. Helaas te vaak gericht op jonge kinderen en hun ouders. Andor brengt daar echter verandering in, niet alleen is de Tv-serie gemaakt voor een wat ouder publiek, het is ook gewoon de beste Star Wars serie van de afgelopen vijf jaar. Waarom je deze dus absoluut niet mag missen lees je deze review!

Waarom Wel?

Een belangrijk man in de strijd tegen de Empire

De serie Andor is gebaseerd op de strijd van een jonge rebel genaamd Cassian Andor – gespeeld door Mexicaans acteur Diego Luna – tegen het oppermatige Keizerrijk. We zagen zijn personage reeds aan zijn onfortuinlijke einde komen in de film Rogue One, maar niet voordat hij de plannen van de Death Star wist te overhandigen aan de rebellenleiders. Zo kon hij het tij doen keren en wist niemand minder dan Luke Skywalker exact waar hij zijn bommen moest droppen. Andor speelt een belangrijke rol in de Star Wars geschiedenis en dat maakt hem het perfecte personage om een serie rond te maken.

We treffen Cassian voor het eerst als een gedreven, bijna verbitterd man. Een man aan de rand van de samenleving, met één been in de criminaliteit. Hij lijkt helemaal niet op de held die we kennen uit Rogue One. Zijn mysterieuze verleden drijft zijn gevaarlijke zoektocht naar antwoorden. Het brengt hem in contact met de meest schimmige onderwereldfiguren en wanneer een schermutseling met de Keizerlijke ordehandhaving fataal afloopt, slaat Andor op de vlucht.

Om te ontsnappen aan de autoriteiten sluit hij een deal met Luthen Rael, een malafide kunsthandelaar. In ruil voor een smak credits en een plek om onder te duiken, gaat hij akkoord om een Keizerlijke outpost te overvallen. Aangezien we bij Pragalicious niet van spoilers houden, vertellen we hierna dus niks meer over het verhaal.

De start van het verzet

Je kon het al lezen in de intro: Andor is entertainment voor volwassenen. De typische, vaak infantiele humor die je terugvindt in de andere Star Wars series en de Marvelfilms ontbreekt hier volledig. Het Verzet, dat is bittere ernst. En dat wordt ondersteund door de uitstekende acteerprestaties van zijn hoofdrolspelers. Andor is een antiheld. Een man met het hart op de juiste plaats maar ook een blaster in de aanslag, klaar om als eerste te knallen.

De rol van Luthen wordt vertolkt door Stellan Skarsgård: bekend van zijn rollen in Dune, waarin hij overigens bijna onherkenbaar is, en de Thor films. Hij brengt een zekere zwaartekracht naar het hele Star Wars universum. Je voelt dat hij een onbetrouwbare kerel is, maar de wanhoop drijft Andor om hem toch te vertrouwen. Hij is het soort man dat zijn credits verdient in de schaduwen. Als een volleerd poppenspeler trekt hij aan de juiste, of foute, touwtjes.

Het trio wordt aangevuld met Mon Mothma. Een politica die haar machtspositie in de Senaat wil gebruiken om de strijd met het Keizerrijk aan te gaan. Gespeeld door de knappe Genevieve O’Reilly brengt deze dame zowel empathie als een gevoel van rechtvaardigheid naar a galaxy far far away.  Als klap op de vuurpijl wordt de cast aangevuld met een acteur die niet langer op zoek is naar zijn precious maar wel naar zijn vrijheid. Om de review spoilervrij te houden laten we je graag zelf ontdekken wie dat zou kunnen zijn.

Star Wars zonder The Force

De echte held van deze serie is zonder twijfel Toni Gilroy, de bedenker van Andor. Een man die vanaf het begin als een woesteling heeft moeten vechten om de authenticiteit te bewaren, om toch maar niet te vervallen in de typische Disneyformule, om zijn eigen koers te mogen varen en zo niet in dezelfde valkuilen te trappen als The Book of Boba Fett of het lamentabele Obi-Wan Kenobi. Geen show voor kids, maar wel een serie met volwassen thema’s zoals verraad en loyaliteit. Blinde ambitie en politieke wantrouw. Voorop staan de personages en niet de actie.

Het is Star Wars maar zonder het gezwaai met lighsabers, zonder verwijzingen naar The Force, maar ook zonder de alom geliefde fanservice. En dat maakt dat Andor de ultieme daad van rebellie is. De serie belichaamt wat het betekent om een rebel te zijn. Want Disney is het Keizerrijk. Met zijn grijze uniformen en na te leven regeltjes. En Toni Gilroy is Cassian in het echte leven, de ultieme verzetsstrijder. Lak aan conventies en schijt aan formules. Vooreerst een goeie serie maken dan pas een Disneyshow was zijn motto. Het is die daad van anarchistisch verzet dat maakt dat Andor zonder twijfel de beste Star Wars live-action serie is geworden. Lang leve Toni! Gilroy! Gilroy! Gilroy!

Waarom Niet?

Onderbelichte personages

Andor is een bijna perfecte Star Wars serie maar leunt soms te veel op de hoop van een tweede seizoen. Wie zei ook alweer dat het Verzet gebouwd is op hoop? Sommige personages krijgen een interessante karakterontwikkeling zoals de gefaalde Keizerlijke officier Syril Karn. Een zielig figuur dat het niet kan maken in de rangen van de Empire en na een gefaalde missie met de staart tussen zijn benen terug naar mama keert. Een erg originele aanpak van een personage dat in andere Star Wars content een ééndimensionale bullebak zou zijn. Voor het eerst wordt de grote Star Wars oorlogsmachine een menselijk gezicht gegeven. De façade van een man die gebroken is door zijn eigen falen en die zich kost wat kost opnieuw wil bewijzen. Het grote slechte Keizerrijk wordt ontdaan van zijn bovenmenselijke slechtheid en blijkt niet meer dan een slechte werkgever. Originele aanpak en Karn verdiende dan ook om wat meer schermtijd te krijgen.

Hetzelfde geldt voor Saw Gerrerra, de leider van een kleine groep strijders. Hij is na Rogue One opnieuw van de partij maar zijn rol heeft weinig impact op het verloop van de serie. De kijker weet nochtans dat hij een belangrijke schakel wordt in het ontmantelen van de Empire. De rol matcht niet met de verwachtingen en dat is best wel spijtig want Forest Whitaker is echt een geweldig acteur. Hij kan zoveel wanhoop en noodlottigheid in zijn stem en blik leggen. Pure klasse.

Niet wat de fans willen

Naar aanleiding van de release van de achtste aflevering kwam het onfortuinlijke nieuws dat Andor onder de verwachtingen presteerde. Het Huis van de Muis was niet tevreden. Fans lijken hun weg niet te vinden naar deze geweldige serie. En dat is droevig maar ook erg begrijpelijk. Het is niet wat de fans verwachten. Ze zal voor vele, vooral jongere kijkers, te weinig actie bevatten en vooral véél te weinig fan service. Nee, Darth Vader komt niet opduiken en nee, ook niet Palpatine. Er wordt met geen woord gerept over Luke en Leia, zelfs Jyn Erso krijgt geen rolletje.

Andor is veel intenser, veel dreigender dan The Mandalorian, The Book of Fett of Kenobi. Het duwt zijn kijkers het mes op de keel. Iets wat andere Star Wars series niet doen en ook niet durven. Het richt zich op een volwassen publiek en is daarmee, om het in marketingtermen uit te drukken, heel off-brand voor een bedrijf als Disney, dat er namelijk om bekend staat om kindvriendelijk entertainment te maken. Heroïsche oneliners, schattige beesten en wat leutige moppen, dat vormen de ingrediënten van de Disney cocktail en die ontbreken allemaal in Andor. Het is een wonder dat deze serie ooit het daglicht heeft gezien.