“Tombstar is voer voor fans van top-down twin-stick shooters”

Een spel zoals The Binding of Isaac of Enter the Gungeon haalt veel frustratie naar boven maar slaagt er in mij telkens een nieuwe poging te laten wagen om die eindbaas te verslaan. Stel je nu een roguelike spel voor in een Wild West-jasje. Dat is TombStar, min of meer. Ik ga van kamer naar kamer, schakel vijanden uit terwijl ik probeer te voorkomen levens te verliezen en ga op zoek naar wapens, voorwerpen en power-ups.

Waarom Wel?

Verraderlijk moeilijk

TombStar speelt zo makkelijk, dat het eigenlijk bizar genoeg een uitdaging is om de eerste keer aan die eindbaas te geraken. Toegegeven, ik ben zeker niet de beste speler in dit type games dus kostte het mij bijna twee uur, verschillende deaths, en evenveel restarts voordat ik de eerste baas in dit spel kon verslaan. Het ontwijken van kogels, bommen en messen hebben me de hele speelduur op het puntje van mijn stoel doen zitten.

TombStar heeft mij meermaals mooi op mijn plaats gezet, en daarmee bedoel ik dat ik het gevoel kreeg dat ik enorm slecht was in dit spel. Als je tijdens een run sterft, moet je helemaal opnieuw beginnen. Hoewel je na elke run experience krijgt waarmee je nieuwe wapens en voorwerpen vrijspeelt voor de volgende poging die je waagt, begin je elke run met de basis der basis, zoals het hoort in een goede roguelike-game.

Hoe meer je speelt, hoe meer je sterft, hoe meer ervaring je krijgt en hoe meer voorwerpen je vrijspeelt. Dit zorgt zeker voor een leuke variatie, want je weet nooit zeker welke power-ups of wapens je tijdens een run zal ontvangen.

Waarom Niet?

Help, ik zit vast!

Voor mij mist TombStar een beetje wat andere roguelikes zo verslavend maakt. Na vijf of zes keer te sterven, stop ik met spelen. Ik vraag mij dan af, waarom zou ik de game terug opstarten? Ik wil elke run iets nieuws ontdekken, een andere upgrade tegenkomen. Net als bij andere games van dit genre is er wat frustratie met het verschijnsel dat je de andere kant van de ruimte niet kan zien.

Ik kan niet plannen waar ik heen moet en ik weet niet wat er op mij afkomt. Er is vaak te weinig ruimte om in te bewegen. Ik snap dat je niet kan uitzoomen, omdat dingen dan te klein zouden zijn. Wanneer er meer vijanden spawnen, wordt de relatief kleine ruimte waarin ik aan het schieten ben, écht onmogelijk om nog in te manoeuvreren. Daar komt dan nog eens bij dat mijn personage kan vaststeken tussen objecten in de ruimte.

---