“LOUD is een kleine, fijne Guitar Hero-kloon”

Waar is de tijd dat ik met een plastic gitaar zat mee te kwelen en headbangen met Ace of Spades van Motörhead! Sindsdien hebben ritmegames een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Toen Praga mij de review code van LOUD doorstuurde, twijfelde ik geen seconde. Al had ik wel mijn twijfels. Want ontwikkelaar Hyperstrange noemt hun game een mix tussen Guitar Hero en Life Is Strange.

Waarom Wel?

Van bezemsteel tot Stratocaster

Ik snap wel waarom Hyperstrange hun game wil vergelijken met Life Is Strange. De 14 levels worden aan elkaar geweven door een verhaal waarin we Astrid volgen. Een tiener die volledig in de ban is van rockmuziek en ervan droomt haar eigen nummers te schrijven en uiteindelijk ook op te treden. Doorheen de vier stadia van het verhaal zien we Astrid evolueren van een schuchter meisje dat gitaar speelt op een bezemsteel tot een stoere rockchick die haar eigen optreden geeft in een lokale bar. Dit kleine verhaal wordt door middel van polaroid-foto’s verteld door een best overtuigende stemactrice. 

Easy to learn, hard to master

Het fijne, kleine verhaal terzijde gelaten; het belangrijkste aan een ritmegame is natuurlijk de gameplay. En dat zit wel snor. Tijdens het spelen zie je zes muziekbalken op je scherm die corresponderen met drie knoppen aan weerszijde van je Nintendo Switch. Aan de linkerkant zijn dat de op, neer en links-toets op je D-pad, terwijl je op je rechter joy-con de X, A en B-knoppen gebruikt. Je hoeft uiteraard geen raketgeleerde te zijn om dit knoppenschema te begrijpen, maar het is geen evidentie om ze helemaal tot in de perfectie onder de knie te krijgen. 

Gelukkig heb je de keuze uit drie verschillende moeilijkheidsgraden: Chillin, Skillin, en Grindin. De laagste moeilijkheidsgraad is zeker te doen voor de meeste gamers en wordt vooral pittig bij de laatste nummers. Maar als je op alle niveaus de hoogte score wil halen, zal je toch serieus je tenen moeten uitkuisen, want de game kan écht wel pittig zijn. Maar je bent dan eens zo trots wanneer het wél lukt om op Grindin een S-score binnen te rijven.

Waarom Niet?

Geen bekende deuntjes

Aangezien het hier om een ritmegame is waarin gitaren de hoofdrol spelen, is het wel belangrijk dat je zelf wat into deze muziek bent. Anders kan je maar beter passen voor LOUD. Hoewel de originele nummers best catchy én goed zijn, vind ik het wel jammer dat er geen bekende nummers in de game zijn verwerkt. Dit heeft uiteraard met licentiekosten te maken. Maar als je tijdens het verhaal bandnamen zoals MGMT en dergelijke hoort voorbij komen, zou het wél eens zo fijn zijn als je effectief ook een nummer van die band zou kunnen spelen.

Ook is de speeltijd best kort. Ik speelde in zo’n anderhalf uur door alle nummers. Maar als je een perfectionist bent en als je de hoogste score wil op alle moeilijkheidsgraden, ben je natuurlijk een stuk langer bezig. Langs de andere kant mag je ook niet veel meer verwachten voor een game dat €11,99 kost in de Nintendo eShop. 

---