“The Centennial Case is een interactieve film met ondermaatse game ervaring”

Met The Centennial Case worden we terug gekatapulteerd in de tijd, naar de pc-games van de lang vervlogen jaren 90. Want A Shijima Story is een FMV-game. Dat staat voor Full-Motion Video. Dat zegt de jongste gamers onder ons misschien helemaal niets maar dat is een interactieve film. Denk maar aan klassiekers als The 7th Guest en Phantasmagoria waarbij de personages niet worden gerenderd van achter een computer maar wel gefilmd van achter een camera. Of dat anno 2022 nog een goeie game oplevert, lezen jullie in deze review.

Waarom Wel?

Intrige, moord en mysterie in drievoud

Elke zelf respecterende detective heeft een paar essentiële instrumenten op zak: een vergrootglas, een pen en bijhorend papier en een aansteker. Gelukkig heb je voor The Centennial Case alleen je controller nodig, een dosis gezond verstand en je beste speurneus natuurlijk. Je kruipt in de huid van Haruka Kagami, een schrijfster van detectiveromans. Is dat toevallig? Ik denk het niet! Ze is belast met de zware taak om uit te vlooien waarom de afgelopen honderd jaar vier gruwelijke moorden plaatsvonden binnen de Shijima familie. Het lijkt wel een filmische versie van Cluedo.

Het moordmysterie speelt zich af in drie verschillende tijdperken: 1922, 1972 en 2022. De personages worden telkens gespeeld door dezelfde acteurs en het doel blijft ongewijzigd: de moordenaar vinden. Als aspirant detective ga je in drie fases aan de slag:

• De incident fase: hierin hoef je als speler niks te doen. Je kijkt naar het verhaal dat ontstaat op je scherm en onthoudt de hints die later belangrijk kunnen zijn. Heb je een belangrijk detail gemist dan kan je eenvoudig weg terugspoelen en de scène opnieuw bekijken.
• De reasoning fase: in deze fase ga je daadwerkelijk aan de slag en maak je gebruik van je beste detective en puzzel skills. Je knoopt alle losse eindjes aan mekaar, verzamelt verschillende clues en maakt je dan klaar om de moordenaar te ontmaskeren.
• De solution fase: genoeg gewerkt. Tijd om de moordenaar aan te duiden. En dat doe je letterlijk in deze fase. Wijs je de verkeerde persoon aan, dan is waarschijnlijk je hypothese verkeerd en kom je opnieuw terecht in de reasoning fase.  En dat herhaal je tot je de juiste snoodaard beet hebt.

Diezelfde structuur herhaalt zich over de vijf verschillende hoofdstukken. En zal je, afhankelijk van je speurneuzentalent, een goeie 40 tot 50 uren kosten. Dat is een aanzienlijke tijd om een moordmysterie op te lossen. Maar het is zeker geen straf want The Centennial Case ziet er erg knap uit. Het kan zich gerust meten aan de betere arthouse film. Niet verwonderijk als je weet dat de regisseur Koichiro Ito is. Dat is de man die ook Metal Gear Solid V inblikte. En waar FMV’s in het verleden de reputatie hadden om minder goeie acteurs in dienst te nemen, is dat niet het geval voor A Shijima Story. Ze staan stuk voor stuk puik te acteren.

Waarom Niet?

Interactieve film met ondermaatse game ervaring

Er is een reden dat de FMV-games nooit uit de jaren 90 zijn geraakt. Het is het soort spel waarbij je namelijk weinig echt gamet. Je kijkt vooral naar een film of in het geval van A Shijima Story naar een Japanse whodunit. En er valt zo weinig te doen tijdens de cutscenes dat je perfect je controller kan wegleggen en in slaap kan vallen. Nu ok, dat is niet de bedoeling, maar ik moest toch een stevig robbertje uitvechten met Klaas Vaak. Eens je dan toch aan het gamen mag slaan zijn die elementen zo slecht uitgewerkt dat het aanvoelt alsof je echt een game uit de jaren 90 zit te spelen.

De besturing met controller klopt niet

The Centennial Case werd duidelijk ontwikkeld voor PC en dat merk je aan de menustructuur die vooral met klavier en muis goed te bedienen valt maar een stuk minder vlot speelt met een controller. De game is verre van onspeelbaar maar voelt wel verouderd aan. En ook de gameplay had gerust wat moderner gekunnen. Zo word je telkens wanneer je de foute moordenaar aanduidt terug in de reasoning fase gezet, zelfs al kan je daar niks meer doen. Erg irritant dat je keer op keer door die menu’s moet scrollen om exact op hetzelfde punt te eindigen.

Misleiding

Jammer is ook dat A Shijima Story je bewust misleidt met zijn verwoordingen waardoor je te vaak in de loop tussen twee fases komt. Je krijgt dan het gevoel dat je detectivewerk voor niks is en dat je dus beter gewoon random alle oplossingen kan overlopen tot je toevallig de juiste vindt.

---