“The Texas Chain Saw Massacre is een bloederige en sfeervolle game”

“Vroem, vroem”, zegt de kettingzaag. De iconische horrorprent The Texas Chain Saw Massacre is nu volledig te ervaren in gamevorm. Deze asymmetrische multiplayer hoopt hetzelfde succes te genieten als games zoals Dead By Daylight en Evil Dead: The Game. Gaan we voor een perfect gesneden stukje vlees, of sputtert de motor nogal snel?

Waarom Wel?

Het zonnige Texas

In deze Texas Chain Saw Massacre speel je online samen met en tegen elkaar. Als Victim probeer je te ontsnappen uit de klauwen van de krankzinnige familie. Om dit te doen moet je eerst ontsnappen uit de kelder en vervolgens van het terrein. Hiervoor dien je sleutels te verzamelen, deuren open te krijgen en vooral uit de klauwen van Leatherface en z’n familie te blijven. Stealth is belangrijk, teamwork kan je redding of ondergang zijn.

Je moet ook health items vinden want je bent van start af aan al ferm toegetakeld. Leegbloeden aan een vleeshaak laat zo z’n sporen na. Létterlijk ook, want als je niet oppast is je bloedspoor te volgen. Ben je een lid van de Family? Dan is jouw opdracht om te voorkomen dat er overlevenden ontsnappen. Je zet valstrikken, spoort de zielenpoten op en hakt/snijdt ze het liefst van al in mootjes.

Opa wil bloed

Leatherface is uiteraard ieders favoriete gek met de kettingzaag. Ook z’n familieleden weten van aanpakken. Ik ging graag tekeer als de hitchhiker: een soort van drugsverslaafde Adam Driver met een mes. Het meest originele is de grootvader van de krankzinnige familie. Die zit stoïcijns stil in z’n rolstoel ergens in de map. Maar: als je hem bloed voedert dat je doorheen de wereld vindt of als je een victim kan toetakelen, wordt opa sterker. Nadien helpt hij je met het opsporen van de victims.

De premisse van deze Chain Saw zit goed in elkaar. Dan volgt uiteraard de hamvraag: spéélt het ook lekker? En tot m’n ietwat positieve ervaring kan ik zeggen: absoluut. Elk karakter heeft z’n eigen skillset en beide kanten hebben hun uitdagingen. Ik slaagde erin om als victim te ontsnappen (twee teamgenoten kenden een luguber lot) en dat gaf écht een rush. Oog in oog komen met Leatherface is zeker in het begin imponerend.

Feest in het slachthuis

Als lid van de family lag ik dan weer aan de basis van al het dood en verderf. We slaagden erin om alle vier de victims te vermoorden. Ikzelf legde er twee om dankzij m’n mes en valstrikken. Het voelde écht goed om tactisch samen te werken, opa te upgraden en een overlever in de val te lokken in het slachthuis.

De sfeer van de film van 1974 is héél authentiek aangebracht. De ongemakkelijke en macabere vibe is mooi doorheen heel het spel merkbaar. Zelfs de stille beginmomenten van een game kunnen meteen heerlijk luguber aanvoelen. De sfeer zit op punt, de angstige audio helpt veel. Helaas helpt niet alles even goed.

Waarom Niet?

Niet de schoonste kettingzaag

Grafisch is deze Chain Saw geen hoogvlieger. De animations zijn vrij houterig en de beelden durven al eens te stokken. Het doet niks af aan de ervaring, maar je merkt gewoon duidelijk dat er niet met een gigantisch budget werd gewerkt. Enorm veel unieke elementen heeft deze strategische co-op game niet en de stealth werkt niet altijd perfect. Opnieuw: soms even enerverend, nooit constant storend.

Saaie suspens

Het succes van een partijtje hangt voor een groot deel af van je lobby. Mits goede samenwerking langs beide kanten kan je ijzingwekkend spannende matches krijgen. Helaas maakte ik het ook vaak mee dat het een langgerekte, saaie sleur werd. Wachten tot die laatste survivor eindelijk z’n hoofdje bovenstak en whack, mes erin. Suspens en saaiheid liggen soms dicht bij elkaar.

---