“The Last Case of Benedict Fox is zeker geen slechte Metroidvania game”

The Last Case of Benedict Fox was een van de games die me meteen opviel tijdens de Xbox-Bethesda showcase van vorig jaar. Ik was dan ook heel benieuwd hoe de game zou presteren op mijn fonkelnieuwe Series X. Test geslaagd?

Waarom Wel?

Verhaal wordt spelenderwijs ontrafeld

Als je weet dat The Last Case of Benedict Fox het Metroidvania genre uitademt, dan weet je waar je je aan kan verwachten. Vanaf de start van de game weet je niks, maar ook echt niks. Je krijgt enkel een minieme tutorial te verwerken. Deze bestaat enkel uit hoe je moet springen, met je bayonet moet aanvallen en hoe je je flare gun activeert en gebruikt.

Je onderzoek gaat van start wanneer je met Benedict aankomt aan een prachtige mansion. In een bepaalde kamer ontdek je het lijk van je vader. Benedict is niet alleen, want hij draagt een demon met zich mee, genaamd The Companion. Hierdoor kan Benedict de limbo van zijn vader betreden en op deze manier achterhalen wat er zich allemaal afspeelde in zijn laatste gedachten.

Voor de rest ga ik niks onthullen van het verhaal, want hoe verder je geraakt in de game des te meer de puzzelstukken perfect in elkaar passen. Je moet er wel voor zorgen dat je je focus op de game kan behouden, want naast het verhaal zal je nog heel wat andere dingen moeten beheersen.

Breinbrekende puzzels

Tijdens je laatste zaak als Benedict zal je heel wat puzzels moeten oplossen. Deze tref je in verschillende vormen aan. Zo zal je tarotkaarten moeten verzamelen, waarmee je via een raadsel, drie kaarten moet selecteren en een bepaald uur moet selecteren om deuren open te krijgen. Wat dacht je van pionnen verschuiven op een schaakspel of spelen op een piano om geheime kamers te ontdekken. Wederom geef ik de andere puzzels niet prijs, maar ik kan jullie garanderen dat er echt breinbrekende puzzels tussen zitten. Dat vind ik in dit genre steeds een enorm pluspunt. Goed je omgevingen bekijken kan soms tot de oplossing leiden. Op het punt dat je het device vindt zal het oplossen van bepaalde puzzels ook duidelijker worden.

Tijdens de combat versla je een resem gedrochten die meestal inkt laten vallen. Deze inkt is zeer belangrijk voor het upgraden van Benedict en zijn demon. Ergens in de limbo ga je een personage redden dat vanaf dat moment terug te vinden is in de mansion. Deze kan tattoo’s op je armen plaatsen, deze geven je skills weer. Op deze manier word je krachtiger.

Let echter op, want als je sterft terwijl je nog inkt met je meedraagt dan verlies je deze op de plaats waar je stierf. Dit is het principe van heel wat Souls-games, sterf je toch, dan zal een vijand de inkt oppakken en kan je deze nogmaals verslaan, maar zal het gevecht er pittiger aan toe gaan. Vijanden die je al hebt verslaan en opnieuw tegenkomt in een andere speelbeurt zijn dan weer zwakker.

Verzamelen is een must in Metroidvania-games

Bits ‘n pieces of memories zijn fragmenten aan herinneringen die belangrijk zijn voor het verdere verloop van het verhaal. Het is ook een resource die je verzamelt en op deze manier kan spenderen in de mansion. Zo kan je items kopen en upgraden. Miracle water is één van de cruciaalste items dat je moet upgraden, want dit houdt je levensbalk in balans.

Je zal ook heel wat anchors ontgrendelen, zo kan je naar andere anchors teleporteren, zodat je bepaalde afstanden niet meer moet afleggen. Dit is ook de enige manier om steeds naar de mansion terug te keren. Wat nog belangrijker is is het feit dat je bij elke anchor je verzamelde inkt kan droppen, zodat deze veilig wordt opgeborgen. Je kan ook steeds je items bijvullen, zoals je miracle water en levensbalk.

Je bayonet, flare gun en device kan je naargelang van tijd ook voorzien van upgrades. Dit zal je enkel kunnen doen als je specifiek verzamelde objecten weet te vinden en beschikt over de nodige bits ‘n pieces om de upgrade uit te voeren. Hierdoor wordt de combat iets aangenamer, maar daar zal ik het later nog over hebben.

Lovecraftiaanse tinten

The Last Case of Benedict Fox is grafisch zeer indrukwekkend. De game speelt zich af als een 2.5D sidescroller. Wie bekend is met het werk van H.P. Lovecraft zal zich onmiddellijk thuis voelen in de wereld van Benedict Fox, zeker als je weet dat er heel wat tentakels aan te pas komen. Op de achtergrond van het speelveld zie je steeds vanalles gebeuren. Zo zie je klokken, bliksems en heel wat kleuren op je scherm verschijnen. Het leveldesign van de game is om vingers en duimen van af te likken, let ook zeker op de prachtige lichtinvallen.

De sfeer is ook van hoge kwaliteit. Elk geluid past perfect met wat je te zien krijgt op het scherm. Het enige wat ik nog miste waren huilende baby’s, maar dan zou de game iets te luguber worden. Het stemmenwerk van de verschillende personages mag er ook zeker wezen. Vooral de conversaties tussen Benedict en zijn demon zijn een lust voor het oor.

Waarom Niet?

Framedrops zijn wederom aanwezig

Tegenwoordig is het niet meer normaal in wat voor een staat games worden afgeleverd bij release. Helaas heeft The Last Case of Benedict Fox ook te kampen met deze problemen, vooral op het gebied van framedrops. Telkens wanneer je een nieuw gebied betreedt heb je prijs. Ook wanneer je je met Benedict een etage naar beneden gaat, krijg je heel wat framedrops rond je oren geslagen.

Wat typisch is aan deze Metroidvania games is het feit dat je regelmatig naar de map moet loeren om uit te dokteren waar je volgende speurtocht je naartoe brengt. Ik vond het vervelend dat ik telkens het menu moest openen om de map te bekijken en dan pas verder kon.

Houterige combat

Wie tot hiertoe de review heeft gelezen zal opmerken dat ik zo goed als niks over de combat heb verteld, helaas ga ik dit nu wel doen. Je kan met Benedict melee aanvallen uitvoeren met je bayonet op de vele gedrochten die zich schuilhouden in de limbo. Wanneer je een vijand een aantal keer raakt hoor je een geluid. Dat wil zeggen dat je meter voor je flare gun is opgeladen. Je kan dan één kogel afvuren met je ranged weapon. Gelukkig doet dit wapen wel wat schade.

Vanaf je het moet opnemen tegen meerdere vijanden wordt het een echte harde strijd om te overleven. Je zal ook geregeld puzzels oplossen, waardoor je nieuwe gebieden kan betreden. Zo kreeg ik dikwijls klappen te verwerken van vijanden die ik nog niet had gezien. Het voelde ook allemaal zeer houterig aan.

In het begin is het echt niet normaal hoe ontwikkelaar Plot Twist de combat heeft aangekaart. Als je het kan volhouden, net als ik, dan word de combat wel draaglijker, doordat je je wapens kan voorzien van upgrades en ook nieuwe skills ontgrendelt met je companion. De vraag is echter, wie houdt het vol?

---