“Zelfs een flinke dosis humor redt Shazam! Fury of the Gods niet van de middelmatigheid”

Een nieuwe week, een nieuwe gespierde bonk die de wereld van de ondergang moet redden. Je kan in Vlaanderen, of in de rest van de wereld, geen bioscoop binnenwandelen of er pronkt een afgelikte superheld op een reuzegrote poster boven de ingang. Vanaf vandaag is het de beurt aan Shazam! Fury of the Gods, een sequel waarvan iedereen dacht dat die, na de recente machtswissel bij DC, er nooit zou komen.  Of die jouw tien euro (of meer) en kostbare tijd waard is, lees je in deze review.

Waarom Wel?

Shazam!

Fury of the Gods is het vervolg op Shazam! uit 2019, het originele verhaal van de jonge Billy Batson: een opstandige tiener die van pleeggezin naar pleeggezin hopt. In een poging om zijn moeder op te sporen belandt hij na een schermutseling met de politie in een tehuis met vijf andere kinderen. En wanneer hij na een gevecht met de plaatselijke pestkop in de riool duikelt, wordt Billy op onverklaarbare wijze naar de Rock of Enternity getransporteerd. Eens daar erft hij de krachten van een oude tovenaar. Wanneer hij het woord Shazam schreeuwt, verandert de knul in een volwassen superhero versie van zichzelf mét de krachten van vijf Griekse goden: de wijsheid van Salomon, de macht van Hercules, het uithoudingsvermogen van Atlas, de krachten van Zeus, de moed van Achilles en de snelheid van Mercurius. De eerste film eindigt met Billy’s vrienden uit het tehuis die eveneens  superkrachten krijgen, samen vormen ze de Marvel familie. Ja, dat is inderdaad superverwarrend. (pun intended)

In deel twee krijgt Shazam het aan de stok met drie Griekse godinnen: Anthea, Hespera, en Kalypso. Dat zijn de dochters van Atlas en het boosaardige trio bezit dus dezelfde krachten als onze held. Deze drie personages werden speciaal geschreven voor de film en je zal ze dus niet terugvinden in de comics. Op zich een gewaagde keuze want het comicbook publiek staat erom bekend om superkritisch te zijn, maar het geeft de fans wel iets nieuws om naar uit te kijken én een reden om naar de bioscoop te trekken.

Shazam’s superkracht: humor

Hij mag dan wel beresterk zijn en bliksems uit zijn vingers laten schieten, humor blijft het sterkste wapen van Shazam. En dat is natuurlijk vooral te danken aan acteur Zachary Levi. Een man die overigens op een gespierde versie van Paul Rudd lijkt. En dat is niet het enige wat Shazam gemeen heeft met Ant-Man. Beide films leunen namelijk erg op hun humor. Komedie speelt een belangrijke rol, ook in Fury of the Gods. De grappen grollen dat het een lieve lust is. Jack Dylan Grazer steelt de show met zijn knullige vertolking van Billy’s beste vriend, Jeff, euh nee, Freddy Freeman.

Daag je vrienden trouwens uit om zoveel mogelijk film- en gamereferenties te spotten. De film staat bol van de leuke popcultuur verwijzingen. En daarmee bewijst Shazam 2 meteen ook zijn doelpubliek goed te kennen. Want deze sequel zal niemand overtuigen om de rest van het DC Extended Universe een kans te geven. Wat de film wel levert, is wat fans van superhelden cinema verwachten. De helden zijn knap en rechtschapen. De dames hebben niet alleen superkrachten, het zijn ook supermodellen en het verhaal draait altijd uit op eenzelfde variant: de wereld van de ondergang redden. Ook richt de film zich op een erg jong publiek en is dus bijzonder geschikt om jonge kijkertjes mee naartoe te nemen.

Levi en de bende

De voltallige cast uit deel één is opnieuw van de partij en dat uiteraard allemaal onder leiding van de uitstekende Zachery Levi, als volwassen Shazam. Van bij de start van deze sequel is het duidelijk dat iedereen zich opperbest heeft geamuseerd tijdens de opnames en het zou me niet verbazen mocht er een hilarische blooperreel bestaan. Oscarwinnares Helen Mirren maakt na haar uitstap in de Fast & Furious franchise de sprong naar het superheldengenre. En de rol van boosaardige godin past haar wonderwel. Met aan haar zijde de beeldschone Lucy Liu die na talloze TV en streamingsprojecten nog eens te zien is in de bioscoop. Het trio nieuwkomers wordt vervolledigd door Rachel Zegler, die haar sporen verdiende in de West Side Story remake van Spielberg. Eén van de jonge opkomende talenten in Hollywood trouwens.

Waarom Niet?

Marvel of DC?

Shazam Fury of the Gods struikelt -ondanks wat de marketing ons wil doen geloven- over dezelfde obstakels als alle superheldenfilms van de laatste jaren. Ze zien er niet alleen allemaal hetzelfde uit, ze klinken ook hetzelfde en ze draaien allemaal rond hetzelfde einde-van-de-wereld scenario. In die mate zelfs dat je van Shazam 2 zou kunnen denken dat het een Marvelfilm is. Er zit hetzelfde soort humor in verwerkt, het belang van familiewaarden wordt breed uitgesmeerd en het is oh zo kindvriendelijk. Het mythologische aspect werd dan weer uitgemolken door Marvel met de Thor films. Je zou trouwens Shazam en Thor makkelijk van universum kunnen wisselen zonder dat The Fury of The Gods er zou onder lijden. Zelfs de titel past perfect bij de blonde dondergod.

Wie is Shazam?

Met een sequel die een duidelijke identiteit mist, rijst al snel de vraag: hoe past deze film in het DCEU? En waarom zou ik een moer geven om deze personages? Het antwoord hangt hoogstwaarschijnlijk af van je leeftijd. Kids tot twaalf jaar zullen de tijd van hun leven beleven. Hun ouders daarentegen zullen al snel verveeld op hun klok kijken. Door het gemis aan overkoepelende dreiging voelt het geheel te vrijblijvend aan. En met de toekomstige plannen van James Gunn, kersvers CEO bij Detective Comics, om de DCEU door mekaar te schudden, onderstreept hij nogmaals dat er voor Shazam helaas geen plaats meer is. En dat voelt aan zoals Billy Batson die van het éne pleeggezin naar het andere wordt gestuurd. Na Black Adam is Shazam dus een spectaculaire maar te flauwe blockbuster uit de betreurenswaardige DC-fabriek.

---