“65 zit vol goeie bedoelingen, maar missen uiteindelijk hun beoogde doel”

Adam Driver ruilt zijn lightsaber in voor een high tech geweer in deze spectaculaire maar ietwat teleurstellende sci-fi blockbuster waarin hij het opneemt tegen een stel hongerige dinosaurussen.

Waarom Wel?

Dino’s zonder park

Van bij de start van de film maakt 65 duidelijk dat astronaut Mills, gespeeld door klasbak Adam Driver, zich op aarde bevindt. In een flashback zien we hoe de onfortuinlijke ruimtereiziger daar in godsnaam verzeild is geraakt. En dat gaat als volgt: om veel te dure medicatie te kunnen kopen voor zijn zieke dochter Nevine stemt hij in om deel te nemen aan een twee jaar durende expeditie. Onderweg loopt er uiteraard van alles mis met zijn ruimteschip en stort hij dus neer op aarde. Er zijn maar twee overlevenden van deze rampzalige crash. Hijzelf en Koa, een jong meisje dat helaas geen woord begrijpt van wat Mills uitkraamt en dus niet in staat is om met hem te communiceren.

Gestrand op een onherbergzame planeet en opgejaagd door bloeddorstige dino’s zal het duo moeten vechten om te overleven. 65 haalt overduidelijk veel inspiratie uit andere genre titels. De gelijkenissen met A Quiet Place zijn onmiskenbaar. Niet verwonderlijk gezien die uitstekende horror prent eveneens van de hand is van de schrijvers van dit sci-fi avontuur. Bij dino’s denk je natuurlijk onmiddellijk aan het legendarische Jurassic Park maar wat vooral ook opvalt, is dat 65 het overgrote deel van zijn plot leent van het uitstekende The Last of Us. Mills en Joel zijn in essentie hetzelfde personage: overbezorgde vaders die moeten zorgen voor een dochter die niet de hunne is. Vervang de geïnfecteerden door dinosaurussen en de plot valt op mekaar als een perfect gevouwd stukje origami. Stelen van de beste is al sinds mensenheugenis een recept voor succes.

Adam en Evacuatieplan

Om vanop aarde te kunnen ontsnappen zullen Mills en Koa inventief moeten zijn. En een goeie sci-fi film staat of valt met zijn geloofwaardigheid. Het publiek moet geloven in de premisse. 65 slaagt erin om zijn kijkers een verhaal te brengen waar ze kunnen achter staan, maar blijft niet hangen in de technische details. Dit is geen op wetenschap gebaseerde film zoals Interstellar. Het is wel een sci-fi thriller. Eén die dankbaar gebruik maakt van zijn vijandige omgeving. De film werd gedraaid in het Kistachie bos in Louisiana en daar lijkt de tijd inderdaad te hebben stilgestaan. Het is een stuk ongerepte natuur waarin je je makkelijk kan voorstellen dat er dino’s rondlopen.

Een andere belangrijke pijler van een sciencefictionfilm is natuurlijk de CGI (Computer Generated Images) Kijkers zijn de laatste jaren erg verwend geweest op dat vlak. Kaskrakers zoals Avatar: The Way of Water en Black Panther: Wakanda Forever leggen de lat zeer hoog. En hoewel 65 niet in dezelfde budgetklasse valt als voorgaande toppers maakt de film wel goed gebruik van zijn SFX. De dinosauriërs ogen ‘realistisch’ genoeg om er niet komisch uit te zien en stralen voldoende dreiging uit om de spanningsboog van de film maximaal te dragen.  Maar het is in de production design dat 65 vooral uitblinkt. Driver’s personage Mills maakt gebruik van een handvol technologische gadgets en die doen mijn geek hart sneller slaan. Zo gebruikt hij een futuristische waterfilter en een soort van motion detectors waar menig kampeerder jaloers op zou zijn. Ook zijn ruimtepak en sonische rifle zijn knap ontworpen. Dit is het soort aandacht voor detail dat broodnodig is in dit genre.

Waarom Niet?

Driver op automatische piloot

Voor het mainstream publiek zal Adam Driver voor eeuwig en altijd vereenzelvigd worden met zijn rol in de Star Wars films. Maar wie aandachtig zijn carrière heeft gevolgd weet dat de ex-militair een steengoed acteur is. Bijna veertig zijn en al twee Oscarnominaties op zak hebben is geen sinecure. Het is dan ook erg jammer dat de rol van astronaut Mills hem zo weinig materiaal geeft om mee te werken. De dialogen blijven steken in sci-fi clichés en zijn tegenspeelster, de jonge Arianne Greenblatt, is geen match voor de mans’ immense talent. Je kan natuurlijk niet verwachten van een sci-fi thriller dat het een masterclass in karakterontwikkeling wordt, maar de intergalactische spoeling wordt wel erg dun. Met een speelduur van amper 93 minuten is er letterlijk te weinig tijd om te spenderen aan de personages. De film is meer begaan met een het creëren van een onverwachte jumpscare dan met de emotionele impact op zijn kijkers. Daardoor verliest de finale uiteindelijk veel van zijn kracht.  Ondanks alle inspiratie die 65 haalt uit andere films en games slaagt deze blockbuster er nooit in om het niveau van die klassiekers te benaderen.

Ark: Survival Evolved

Kan iemand zich deze survival game uit 2017 nog herinneren? Je strandt op een onbekende planeet vol met dino’s en andere roofdieren. Die beesten hebben maar één doel en dat is je opvreten. Naar het einde van 65 toe zat ik me luidop af te vragen waarom de schrijvers niet gewoon een serie maakten van die IP. Een groot deel van de ideeën kunnen gerecycleerd worden en het geeft de makers meer tijd om de wereld rondom de karakters beter op te bouwen. Met de overvloed aan streamingdiensten moet er toch wel ééntje zijn die uiteindelijk toehapt? Het doet me ook vermoeden dat de enige reden dat 65 het levenslicht heeft gezien is dat Adam Driver zich verbonden heeft aan het project. Mogelijk heeft hij daar nu wel spijt van want zijn talenten worden schandelijk onderbenut.

---