“Scars Above is een pittige scifi game voor doorbijters”

In Scars Above kruipen we in de huid van Kate Ward, een astronaute en lid van het SCAR- team. Zij en de rest van de crew moeten de wereld, en haar leiders, een antwoord bieden op de buitenaardse driehoek die als een zwaard van Damocles boven onze Aarde hangt.

Terwijl ‘captain’ Robinson zijn bemoedigende speech geeft aan de rest van het team zweven ze oog in oog met de Metahedron. Exact op het moment dat Kate het reusachtige object wil scannen volgt er een lichtflits en worden we wakker op een planeet waar we de naam niet van weten. Van Tamara, Mike en Robinson is er geen spoor te bespeuren. De start van ons avontuur en zoektocht is begonnen.

Waarom Wel?

Een planeet in verval

Kate komt plots helemaal alleen te staan en moet op de lugubere planeet haar weg zien te vinden. Het zoeken naar haar team gebeurt niet zonder slag of stoot want op je pad kom je buitenaardse yeti’s, schorpioenen en andere wezens tegen die uit je ergste nachtmerries lijken te komen. Het eerste wat me opviel is dat sommige delen van de wereld sterke gelijkenissen vertonen met Returnal. Wat absoluut te smaken valt! Daarnaast is de dag- en nachtmodus een geweldig schouwspel en de extreme weersomstandigheden op sommige momenten maken van Scars Above een beklijvende ervaring.

Madhead Games zet een lugubere sfeer neer in de game met monsters die zo uit Starship Troopers lijken te komen. Mix dit samen met het gevoel van constante dreiging en je krijgt een geweldige cocktail op deze grauwe en enge plek. Naast de tristesse van de planeet krijgen we als speler ook glimpen te zien van hoe het ooit was op deze nare plek. Bloeiende fauna en flora is compleet een schim van zichzelf en heeft plaats gemaakt voor dorre planten in moerassen of de regen die depressief tegen de kale rotswanden kletst. Dit contrast liet me niet onberoerd en draagt bij tot het extra beleven van de game. Alles ziet er trouwens absoluut geweldig uit en de uitzichten zijn wondermooi.

Pilaren en shortcuts

Doorheen de game heb je checkpoints die als een geschenk uit de hemel komen. Je game wordt enkel bij deze plekken opgeslagen en door sommigen zal dit als een nadeel beschouwd worden. Ik had het er ook moeilijk mee in het begin. “Geen mogelijkheid om je spel op te slagen op ieder moment? Wat een schande!”, was mijn eerste gedacht. Uiteindelijk heb ik mijn mening moeten bijstellen en aanvaarden dat dit een Soulslike game is. De pittigheid van de gameplay hoort erbij.

Even terug naar onze pilaren. God wat was ik blij dat ik in de verte of om een hoek een nieuwe goudgele pilaar zag na een ijzingwekkend stuk. Even op adem komen en mezelf terug oppeppen om na het gevoel van voldoening terug volle focus te leggen op het vinden van mijn crew. Ga je dood tussen twee pilaren? Pech, dan moet je het hele stuk herdoen tenzij je een shortcut geactiveerd hebt. Deze vormen een brug of openen een poort waar je een stuk kan afsnijden.

Deze pilaren kan je te allen tijde activeren en in ruil krijg je ammo en health. Opgelet want bij het activeren van een pilaar respawnen ook alle vijanden terug. De shortcuts zijn dus van vitaal belang.

Fiber is het goud van de Metahedron

Je vijanden zijn vatbaar voor vuur, ijs, elektriciteit en zuur. Het icoon boven duidt aan wat je het best gebruikt, althans op het niveau ‘Rookie’. Daarnaast tast je best zo diep mogelijk in de zakken van je slachtoffers of is het aan te raden om ieder hoekje uit te kammen voor fiber. Fiber is zowat de basis van alles dat je kan craften. Gaande van ammo, health potions of potions die negatieve effecten wegnemen. Is je antigif op? Geen nood, een schild dat je kan activeren rondom Kate, beschermt je ook tegen bepaalde aanvallen. Deze kan je opladen aan batterijen die je op willekeurige plekken vindt.

Naast fiber zijn de extracten van verschillende planten en vijanden ook levensbelangrijk. Fiber is de basis en het extract bepaald wat voor soort ammo je kan maken. Ik moest regelmatig controleren of ik genoeg had van alles want achter iedere hoek schuilt gevaar. Normale vijanden zijn te doen, de bossfights daarentegen zijn andere koek. Eenmaal je de routine hiervan onder de knie hebt kon ik beter mijn vrouwtje staan in de gevechten. In het begin van de game leidde dit echter tot frustratie en ergernis.

Knowledge is power en more ammo is less problems!

Een talent tree mocht natuurlijk niet ontbreken. Die is vrij basic en geeft je passieve voordelen in gevechten. Overal verspreid is er wel ergens een paarse kubus te vinden die je een bepaalde hoeveelheid ‘knowledge’ geeft en wanneer je er genoeg verzamelt ook talent points.

Waar je in andere games je tegenstanders volpompt met lood als een volleerde Duke Nukem ligt het in Scars Above iets anders. De lore in de game wordt mooi bijgehouden in een log waarin de verschillende soorten vijanden, audio logs en andere zaken overzichtelijk instaan. Achtergrondinformatie is altijd wel leuk om eens door te nemen en naast de log ontrafelt de mystiek van het verhaal zich door ‘Ai-reconstructie’. Een flashback waarin je alles moet scannen en meer te weten komt over het lot van je crew. Een leuke toevoeging die net als de pilaren een rustpauze geeft in deze pittige Scars Above.

Het tactisch denken in gevechten is een geweldige maar tegelijkertijd ook enorm frustrerende feature. Althans in het begin. Ik faalde ettelijke malen bij sommige grote vijanden of bossfights. Trial and error, vallen en opstaan en de volhouder wint. De ontwikkelaar laat je alle facetten van je wapen gebruiken en ook de omgeving heeft haar voordelen als je er op een goede manier gebruik van maakt.

Voorbeeld: Een vijand infecteert een bepaald gebied waarin je vecht met bloedzuigers, bevries het en probleem opgelost. Tracht een vijand af te leiden met je verschillende gadgets zodat het met zijn rug naar jou komt te staan en je vrij schot hebt op de weak spots. Dingen die we uiteraard al in andere games zagen maar in Scars Above blijft het leuk en uitdagend.

Waarom Niet?

Are you afraid Kate?

Het stemmenwerk en de emotie van de personages lag in dezelfde lijn als de sfeer van de planeet waarop ik terechtkwam. Weinig intonatie en bijna tot geen mimiek tijdens cutscenes. Ik begon al te denken dat Kate voor niets bang was en ze gewoon een zonnige wandeling maakte op de plek waar ze terecht is gekomen. De sfeer van de omgeving en het verhaal wordt zo goed neergepoot door Madhead Games maar slaat de bal mis in de emotie van de personages en hoe ze overkomen. Ten slotte kan hetzelfde gezegd worden van het grafische. Omgevingen zijn top, de personages iets minder.

Enkel voor volhouders

Ik moet toegeven dat ik na de tiende keer eerste bossfight het niet meer zag zitten en ik op het punt stond om de handdoek in de ring te gooien. Na veel gevloek en gemor was het dan toch gelukt en daarom is deze game misschien enkel voor volhouders. Mensen die deze game rustig en languit op de sofa willen spelen zijn eraan voor de moeite. Er zal frustratie zijn en meer dan in andere games. Ik ga niet zeggen dat ik fan ben geworden van Soulslike of Soulsborne games. Ik heb ze leren appreciëren en begrijpen. Mijn eerste kennismaking was uiteindelijk een enorm leuke ervaring.

Weird angle Kate

Sommige deuren of kisten die je moet openen, gelukkig niet al te veel, doen rare dingen met de camera. Ook bij het scannen van objecten is de camerabesturing even wennen. Een klein detail weliswaar maar de eerste malen redelijk ongemakkelijk.

---