“Pentiment zorgt voor een aangename en aparte spelervaring”

Josh Sawyer maakte zich onsterfelijk in de gamesindustrie door mee te werken aan games die tot op de dag van vandaag nog steeds in ons geheugen staan gegrift. Denk aan het iconische Fallout: New Vegas –mijn favoriet uit de reeks- waarvoor hij director en lead designer was. Obsidian Entertainment ging nu ook voor Pentiment de samenwerking aan met Sawyer om zijn passieproject tot stand te brengen.

Een groep van 13 onwikkelaars ging aan de slag om een 16^de eeuws verhaal te vertellen waar alles draait rond Andreas, de protagonist. In een game waar jouw hartverscheurende keuzes centraal staan schrijf je je eigen manuscript en krijg je te maken met normen en waarden die soms zullen ontploffen in je gezicht. Wordt het een perfect verhaal of één vol intriges? Zal Pentiment binnen het point-and-click genre zich kunnen meten met iconen zoals Return to Monkey Island of Grim Fandango? Time to find out!

Waarom Wel?

Lof der Zotheid

Er was iets te doen op het dorpsplein. Vanuit alle huizen en zijstraten kwamen er mensen aanlopen, met zichtbare nieuwsgierigheid op hun gelaat. Naarmate we het epicentrum van de aandacht naderden werd het geroezemoes luider en luider. Eenmaal gearriveerd had ik nog net een plekje op een verhoogd muurtje en keek ik met volle aandacht naar het begin van een toespraak door een medewerker van het koningshuis. Pentiment deed bij mij exact dit scenario in mijn gedachten opwekken wanneer we de eerste trailer zagen in juni van dit jaar op de Xbox & Bethesda Showcase.  

Hij die spreekt zal de gevolgen dragen

Hoe dan ook begin je niet als ridder maar als Andreas Maler uit Nuremberg die rondreist door het woelige Europa. Hij komt terecht in het fictieve dorp Tassing om zijn manuscript af te werken en alsof dat nog niet voldoende is volgt er een aaneenschakeling van een reeks onopgeloste moorden. Voor ik echt in het verhaal dook van onze protagonist koos ik voor de gewone dialoogstijl en niet voor de middeleeuwse aanpak om alles te lezen. Dit is iets aangenamer voor de ogen want er is veel, heel veel dialoog.

Vanaf het begin van Pentiment wordt meteen duidelijk dat je keuzes in de conversaties invloed zullen hebben op latere gebeurtenissen en personages. Je kan telkens kiezen tussen drie of meerdere antwoorden. Wik en weeg je keuzes dus goed af voor je verdergaat want het verhaal wordt bepaald door jou.

Wat meteen duidelijk wordt is dat Sawyer en zijn team de lijnen tussen middeleeuwse en moderne uitspraken perfect in elkaar laten overvloeien. De subtiele humor zat vanaf de eerste dialogen meteen goed en na een korte intro word je wakker bij een gastgezin en kan je door middel van je map je objectieven bekijken en richting je eerste missie lopen. Door middel van Point-and-click praat je met de verschillende mensen in en rondom Tassing. Je begint uiteraard met een lege bladzijde maar hoe dieper in de game des te voller je manuscript wordt. Alles wordt netjes bijgehouden in een logboek dus je kan steeds daar gaan kijken wanneer je even het bos door de bomen niet meer ziet.

Straight Outta Flanders

Een subtiele ode aan het Noordelijke deel van ons land zit er ook in. Hier wil ik niet te ver over uitweiden maar wat ik wel al kan prijsgeven is dat je redelijk vroeg in de game, door middel van dialoog, je achtergrond kan kiezen. Beroep, studies en kennis zullen, net zoals je antwoorden in dialogen, invloed hebben op het verloop van het verhaal. Over heel de game kan je deze keuzes ook gebruiken om voordeel te halen uit bepaalde dialogen of situaties.  

Van de ‘peasants’ op het platteland tot de paters en nonnen in het klooster. Typische middeleeuwse taferelen zoals dronken aggresieve mannen, de smid die ondanks het tumult gewoon zijn ambacht voortzet en schapen en kippen die er zich ook niets van aantrekken en vrij door het dorp lopen.

De game speelt als een sidescroller in een met wasco/kleurpotlood getekende achtergrond. Niet te veel details en drukte zodat de focus op dialoog en personages gelegd wordt. Sawyer en zijn team slagen er ook goed in om de middeleeuwse sfeer perfect over te brengen van het scherm naar de speler.

Links, of was het toch rechts? Ah nee, rechtdoor

Er valt genoeg te ontdekken in Tassing. Een uitgebreid aanbod aan deuren en wegen staan op jou te wachten die je leiden naar nieuwe moorden, personages en missies. In sommige conversaties is er ook, weliswaar heel miniem, gedacht aan het interactieve waardoor je meer voeling krijgt met de personages en je beter kan inleven in de dialogen. Uitleg bij objecten zijn puur informatief maar leuk om te lezen en bij het betreden van een andere locatie zijn er, thank god, geen laadschermen. Hierdoor loopt alles heel smooth op vlak van gameplay.

Waarom Niet?

Too much talking

In tegenstelling tot de gameplay komt het verhaal zeer traag op gang. Mede dankzij de vele dialogen natuurlijk die je met argusogen moet volgen om bij de les te blijven. Mensen die niet graag lezen zullen daarom volgens mij de aandacht snel verliezen bij Pentiment en minder geboeid blijven. De vele personages zijn gelukkig kleurrijk genoeg voor mij om wind in de zeilen te zetten en uit te kijken naar de volgende gebeurtenis die het pad van Andreas zou kruisen.

Sommige locaties in de spelwereld waren mooi gemaakt maar leken meer als opvulsel te dienen met geen toekomstig doel. Daarnaast was er voor mij persoonlijk iets te veel dialoog en te weinig interactie. Dingen die je bijvoorbeeld wel terugziet in de Return to Monkey Island franchise.