“Nickelodeon Kart Racers is enkel plezant voor de Nickelodeon-fans”

We verdrinken dezer dagen in de kart games. Zo ging ik onlangs aan de slag met Chocobo GP op de Switch; een genietbare kart racer die weinig potten brak. Dat overaanbod is makkelijk te verklaren; je hebt enkel een roster met bekende personages nodig, een handvol iconische racetracks en knallen maar. Bij Nickelodeon Kart Racers 3: Slime Speedway bleef die formule onaangeroerd. Maar hoe onderscheiden toppers zoals Mario Kart en Crash Tag Racing zich dan van de rest? Of beter; waar slaan mindere kart racers de bal mis? Je leest het hieronder.

Waarom Wel?

Uitgebreid roster

Een roster met heel wat personages is voor mij een échte must in kart racers. Ieder personage heeft zijn eigen looks en eigen speelstijl wat de herspeelbaarheid alleen maar ten goede komt. In Nickelodeon Kart Racers (NKR) is dat niet anders. We krijgen een lijstje van maar liefst 40 personages uit allerhande iconische franchises zoals Spongebob Squarepants, Jimmy Neutron en Arnold. Mijn favoriet? Ren uit The Ren & Stimpy show! Veertig stuks is al een mooi begin, maar daar eindigt het niet.

Zo kunnen we een zogenaamde crew selecteren die ons in de races vergezellen onder de vorm van passieve eigenschappen. De personages die ik daar tegen het lijf loop zijn al minstens iconisch als de racers zelfs. Zo heb je Mr. Krabs die voor een boost zorgt als je munten opraapt of Hugh Neutron (vader van) die je – onder het motto: “sporten is gezond!” – van een sportbal voorziet bij elk voorwerp dat je oppikt. Ook de hilarisch Spunky (uit Rocko’s Modern Life) is aanwezig als crewlid. Jammer genoeg spreken we hier enkel over passieve effecten; de personages in kwestie krijg je dus nooit echt te zien.

Parcours van hoog niveau

De parcours die ik voorgeschoteld krijg in NKR zijn van een zéér hoog niveau. Ze zitten bomvol sluipwegen, ogen fantastisch en spelen duidelijk in op de franchises die aanwezig zijn in de roster. Ik herken delen van The Lost City of Atlantis (Spongebob), Fire Nation (Avatar) en Jelly Meadows (Rugrats); allemaal even leuk om een drietal minuten in te vertoeven. Hier en daar zijn er ook shortcuts waarvan de bodem bedekt is met slijm; je weet wel, die vreemde fetisj die Nickelodeon de laatste jaren probeert door te voeren.

Hoewel het zo lijkt, leveren deze shortcuts geen gigantische voorsprong op. Waar de shortcuts wel in resulteren zijn een hoop harde en onnodige breuken met de sfeer en setting van het huidige parcours. Ik snap nog steeds de hele slijmobsessie niet en zal die wellicht ook nooit snappen, laat staan waarom ze doorgetrokken wordt in deze game. Daarboven ligt het aantal parcours ligt impressionant hoog zonder extra DLC-aankopen; iets wat ik alleen maar kan toejuichen.

Waarom Niet?

Te veel hooi op z’n vork

Zoals in vele kart racers zijn er enkele modi aanwezig net zoals er bier doorheen de tapkraan van een café vloeit. Laat met beginnen met de tornooi-modus van de game; Slime Scramble. Hier probeer je in een tiental tornooien enkele bekers te verzamelen om zo de ultieme Slime Time Cup te veroveren. Niets speciaals; maar tegelijkertijd een echte must in het genre. Dat alles wordt aangevuld met de typische time trials en free races; de heilige drievuldigheid. Daarbovenop krijgen we ook enkele nieuwigheden onder de vorm van de uitdagingen- en arena-modus. Hoewel die laatste niet erg exotisch is, vind ik de voorgenoemde drie modi er met kop en borst bovenuit steken.

En de reden waarom is ook jammer genoeg in NKR terug te vinden; de kwaliteit van de extraatjes laten het serieus afweten. In arena bijvoorbeeld heb je de ‘beheers de gouden spatel’-modus; degene die het langst de spatel kan vasthouden wint het spelletje. Hoewel ik geen echte pro-gamer ben, kan ik me toch aardig uit de voeten maken met een PlayStation 5-controller. Doch slaagde ik er mede wegens onhandige controls nooit in een partijtje te winnen in de arena. Ook de onvoorspelbare AI en de vreemde gameplay-beslissingen droegen bij tot mijn verliezen. Zo kun je de spatel pas enkele seconden na het omleggen van de vorige drager oppikken. You’re welcome, Patrick!

De uitdagingen zijn dan weer leuke manieren om extra onderdelen voor jouw kart vrij te spelen, gaande van wieldoppen tot nieuwe crew-leden. Jammer genoeg is er weinig uitdaging in de uitdagingen-modus. Opnieuw gedragen de AI zich – op zijn zachtst uitgedrukt – vreemd en zijn de challenges eigenlijk allesbehalve leuk. Op uitdagingen zoals ‘zoek vijf slijm-tokens’ en ‘ga door tien boostringen’ zit volgens mij niemand te wachten. Waarom die challenges niet gewoonweg in de Slime Scramble-modus verwerken?!

Hello?

Kart racers vallen of staan met de versus-modus. Jammer genoeg constateer ik hier dat NKR hier een serieuze onvoldoende haalt. Er zijn inderdaad voldoende (oerdomme) AI-vijanden, maar online is er iets veel ergers aan de hand; er zijn namelijk geen tegenspelers. In de sessies die ik speelde probeerde ik steeds een online race te starten, al slaagde ik er nooit in om er effectief één te vinden. De game is gewoonweg dood op online-vlak en dat is behoorlijk pijnlijk voor een net verschenen game.

My two cents? Volgens mij zijn het merendeel van de NKR-spelers jonge snaken die meer dan genoeg voldoening halen uit het offline-luik waardoor oudere (met focus op het competitieve luik) in de kou blijven staan. Het feit dat je samen met vier andere spelers het tegen elkaar kunt opnemen op dezelfde console, verzacht de pijn toch een beetje.