“Dragon Ball: The Breakers is wat je noemt een budgetbaktitel”

Asymmetrische multiplayers zitten duidelijk in de lift. Horrorfans genieten nog steeds enorm van Dead By Daylight, actieliefhebbers hadden iets minder geluk met Evolve en Predator: Hunting Grounds. Alle fans van de mangaserie Dragon Ball kunnen nu in de huid kruipen van een superslechterik of op de vlucht slaan als bange burger. Geeft de flitsende 1-tegen-7 actie voldoening of wordt het snel kamehamehatelijk?

Waarom Wel?

Tijdreismachines & krijgerszielen

De tutorial van The Breakers begint zowaar met een kort stukje storyline. Trunks schiet jouw naamloze karakter te hulp als time patroller wanneer je terug bij bewustzijn komt. Je bent doorheen een soort van zwart gat gezogen en zit in een vervormde wereld waar een superschurk dood en vernieling zaait. Tijd om een “super time machine” te bouwen en te ontsnappen!

Om zo’n tijdreismachine te bouwen heb je meerdere power keys nodig die doorheen de map liggen. Je vindt hiernaast ook andere goodies zoals wapens, power-ups, dragon balls en geld. Je bent dus zeker niet hulpeloos. Je ultieme wapen is de Dragon Change, waarmee je tijdelijk de ziel overneemt van een krachtige krijger van vroeger. Zo kruip je in de geest van bijvoorbeeld Goku, Piccolo of Vegeta.

Bad guys are bad ass

The Breakers speelt zich dus uitsluitend online af en zet zeven stervelingen tegenover één superbaas. Als superbaas kan je voorlopig kiezen tussen Cell, Frieza of Majin Buu. Je begint in je basisvorm en kan evolueren door de anderen af te slachten. Er zijn ook hulpeloze NPC’s verspreid doorheen de drie onlinewerelden. Elke evolutie heeft z’n eigen aanvallen.

Na verloop van tijd kan je hele delen van de map herschapen tot kraters. Je kan ook de machine waarmee de anderen proberen te ontsnappen vernielen. Je hebt héél wat krachten ter beschikking maar bent op geen enkel moment compleet overpowered. Een verdwaalde enkeling afpikken is vrij makkelijk maar wanneer de groep overlevenden samenwerkt wordt het een heel karwei.

Er zit geen “Z” in team

Samenwerking is dé sleutel in The Breakers. Een goed team van stervelingen dat wéét waarmee het bezig is heeft een goede kans om te ontsnappen, of zelfs gewoon de bad guy te vermoorden. De online partijtjes waarbij de strijd écht gelijk opgaand was zorgden voor heel wat spanning. Als je samen met vrienden speelt wordt het des te fijner.

De typische Dragon Ball-sfeer is perfect vertaald naar The Breakers. De maps zitten vol iconische locaties en leuke knipoogjes. Voor al wie twijfelt omdat je als “gewone nobody” speelt en niet als de helden van de reeks: heb geen schrik. Dankzij de Dragon Change heb je genoeg tijd als jouw favoriete karakter. Ook qua muziek zit alles goed. In de centrale hub valt héél wat te ontdekken.

Bezig met ballen

Tussen de partijtjes door kan je onder goedkeurend oog van Shenron je karakter upgraden en je loadout verbeteren. In de hub train en upgrade je jouw skills, koop je allerhande cosmetics, voeg je nieuwe aanvallen en verdedigingen toe aan je set en doe je mee aan een loterij om coole spirits van krijgers te unlocken.

Het is best veel maar het zit goed in elkaar. Eenmaal ik alles beter begreep had ik des te meer plezier. Maar om het te begrijpen heb je heel wat tijd nodig en niét op een leuke manier. Dat is één van de meerdere minpunten.

Waarom Niet?

Verbrand de handleiding

De tutorial van Dragon Ball: The Breakers moet zowat de slechtste, of alleszins meest nutteloze zijn die ik ooit speelde. Je krijgt de absolute basis mee tijdens een lang, uitgerekt halfuur. Nadien duik je in je eerste partijtje en stel je vast dat je nog geen 10% van de game mechanics kent. In de hub vind je vervolgens wel 25 pagina’s aan tekst om door te lezen. Je bent bij veel zaken gewoon volledig op jezelf aangewezen.

Zelfs na drie uren ontdekte ik nog verdoken zaken waarvan ik dacht “Hoe werd dit me niet meteen meegedeeld?” M’n mond viel er oprecht van open. Je hebt een goed concept maar legt het op de slechtst mogelijke manier uit. Je merkt online ook vaak dat andere spelers hele belangrijke zaken gewoon nog niet kennen. Frustrerend. De learning curve is onnodig ingewikkeld.

Nutteloze wachtrij

Er zijn twee verschillende wachtrijen om aan te sluiten bij een partijtje. Ofwel wil je als goede sterveling spelen, ofwel als The Raider. Aangezien je met het 7-tegen-1 principe zit moet je vaak heel wat partijtjes wachten om effectief als Raider aan te treden. Qua tijd kan dit soms twee uren duren. De wachtrij van sterveling is bijgevolg quasi nutteloos.

Een wedstrijd duurt maximaal 15 minuten maar kan na verloop van tijd chaotisch worden. Zonder samenwerking is het niet duidelijk wie wat aan het doen is en zonder in-game voice chat ben je sneller zoek. Qua combat ben ik niet laaiend enthousiast. De hit detection is vreemd, de halve auto-aim ongemakkelijk en gevechten zijn zelden overzichtelijk.

Budgetbakgevoelens

Grafisch is The Breakers matig. Het stoort niet echt aangezien de cartoony look wel bewaard blijft maar een hoogvlieger is het allesbehalve. Vooral van dichtbij merk je dat sommige gebouwen en structuren écht wel low-res zijn.

Voor €20 kan je moeilijk je broek scheuren aan The Breakers en met vrienden is dit best genietbaar en fun. Bij momenten hilarisch, soms frustrerend. Alles aan de game ademt wel “budgetbak” uit. Het zou me niet verbazen als de servers snel leeglopen bij dit tussendoortje. Als snelle hap smaakt dit voor trouwe Dragon Ball-fans zoet maar het is geen haute cuisine.

---