“Two Point Campus is een plezante, luchtige management sim”

Voor velen is de studentijd een hoogtepunt in hun leven. Ook ik durf met dromerige ogen vol nostalgie terugblikken op mijn jaren aan de schoolbanken van de hogeschool. Het kriebelde daardoor om aan de slag te gaan met Two Point Campus: de nieuwste management sim van Two Point Studios. En dat heb ik me geen seconde beklaagd.

Wie ooit de benen schoof onder de klaptafeltjes van een aula in een universiteit of hogeschool, weet dat een geslaagde studententijd meer is dan lessen volgen, thesissen schrijven en examens afleggen. Het leven van een student bestaat uit net zoveel (of – als we eerlijk zijn – een pak meer) ontspanning en buitenschoolse activiteiten.

In Two Point Campus is het aan jou als schoolhoofd om ervoor te zorgen dat jouw studenten hierin de juiste balans vinden. Hou je studenten gelukkig en ze zijn meer gemotiveerd om te studeren en hoog te scoren op hun examens. Slaag je hierin, dan groeit je school en verwelkom je weer meer studenten, die dan weer voor meer inkomsten zorgen.

Two Point Campus is net zoals Two Point Hospital een management sim pur sang. Geld is de motor om de boel draaiende te houden en om aan de hand van gerichte investeringen iedereen tevreden te houden. Maar het is een spiraal die twee kanten op kan: zijn mensen niet tevreden, dan krijg je minder inkomsten en wordt het moeilijk om aan alle eisen te voldoen.

Waarom Wel?

Developer met een goed rapport

Two Point Studios is met deze game niet aan zijn proefstuk toe en dat valt te merken. Meteen wordt duidelijk welke factoren net jouw succes of falen bepalen. Laat je niet misleiden door de cartooneske stijl van de game: je zal stevig de touwtjes in handen moeten pakken om de boel te doen slagen. Van high level investeringen tot micromanagement op studenten-niveau. Je weet altijd wat gedaan in deze game.

Aangename leercurve voor eerstejaars

Het moet gezegd dat na de chaos die Two Point Hospital met zich meebracht, Campus een pak meer gezapig aanvoelt. De game schotelt je twaalf scholen voor met ieder hun eigen specifieke insteek, van traditioneel tot totaal van de pot gerukt. Wat denk je van een school voor spionnen bijvoorbeeld? Of een echte magische school voor de Zweinstein-alumni die hogere studies overwegen?

Deze twaalf scholen, die je om de beurt vrijspeelt, zijn ontworpen om je als speler gaandeweg aspecten van schoolmanagement bij te leren. Het begint zeer mak met een standaard school waar iedereen meteen gelukkig is en goede cijfers lijkt te halen, tot levels waar je actief studenten moet in de gaten houden om te zien of ze de boel niet vergallen voor iedereen.

Hoewel deze zacht klimmende leercurve zeker fijn is voor nieuwkomers in het genre, merk ik dat de game wat mij betreft pas echt interessant begint te worden vanaf de vierde school die je vrijspeelt. Behoorlijk laat, als je rekent dat ik toen al een mooie zeven uurtjes gameplay in de game gezonken had. Toegegeven, dat komt voornamelijk doordat ik per se drie sterren per campus wou halen voordat ik naar de volgende school wou overschakelen, waar je eigenlijk maar één nodig hebt om door te schuiven.

Heerlijk luchtig sfeertje

Wat mij het meeste zal bijblijven aan deze game, is zonder twijfel de luchtige sfeer. Two Point Studios hanteert hier dezelfde stijl als in Hospital, die grafisch niet meteen hoge toppen scheert, maar wel toegankelijk is én vlot draait op oudere pc’s. Zo kon ik de game probleemloos spelen op een oudere laptop met een GTX 1060 onder de motorkap, zonder een groot verschil te merken met de prestaties op m’n desktop met een RTX 3080. Leuk detail is trouwens dat vooruitgang in de game account-gebonden is, waardoor ik op beide apparaten dezelfde campaign kon bijhouden.

Beter dan de graphics zijn de details die Two Point Studios overal verwerkt: van studenten die gekke dingen uitsteken tot de karakteristieken van je personeel die steeds een komisch kantje met zich meebrengen (zo was er één conciërge die een Backstabbing Snake was. Nutteloos, maar toch best grappig detail). Deze lijn wordt doorgetrokken in de audio, waar je constant naar Two Point Campus radio luistert met grappige presentatoren. Ook de announcements die door de schoolgangen schallen toverden geregeld een glimlach op mijn gezicht. Zaken zoals:“Students are reminded to find themselves,” of “We’d like to ask students not to ask any questions.”

Waarom Niet?

Weinig karakter

Waar de Two Point-games zeker en vast een eigen karakter kennen, hebben de vele studenten, docenten, assistenten en conciërges in deze Two Point Campus dat eerder niet. Hoewel het fijn is om de karakteristieken van één van de vele NPCs in deze game te kunnen lezen, hebben deze amper impact op de spelervaring.

Eigenschappen als een zwakke blaas waardoor een docent vaker naar toilet moet, of slordigheid waardoor een assistent vaker afval op de grond gooit dan in de vuilbak, lijken voornamelijk op papier te bestaan en heb ik nooit echt vertaald gezien naar elementen in de game. Dit is jammer, want waar dit een extra laag lijkt in de gameplay, ontdek je al snel dat de vele personages op je scherm gewoon leeghoofdige poppetjes zijn.

Weinig uitdaging

Hoewel de game bij latere scholen die je vrijspeelt een sterkere klemtoon legt op micromanagement, en zo meteen ook wat moeilijker wordt, is Two Point Campus verre van een uitdagende game in z’n genre. Daar waar Two Point Hospital me meermaals serieus heeft doen zweten doordat ik vele brandjes tegelijk moest blussen, lijken heel wat zaken in Campus eerder zichzelf op te lossen.

Het helpt hierbij dat studenten vaak zelf vragen om specifieke zaken aan te kopen voor je school, of om specifieke feestjes te organiseren omdat ze er nood aan hebben. Een leuk systeem omdat je zo beter on top blijft, maar het haalt wel de angel uit het hele simulatie-aspect.

Geen eeuwige student

Waar veel management sims eindeloos speelbaar blijven, heb ik het gevoel dat dit bij Two Point Campus minder het geval is. De game biedt je uren spelplezier waarin je verschillende challenges kan completen en voorwerpen kan unlocken aan de hand van “kudosh”, een in-game currency bovenop het standaard geld dat je verdient door specifieke opdrachten of verwezenlijkingen. Kudosh kun je gebruiken om items vrij te kopen die je studenten helpen beter te studeren, of om je school aangenamer en leuker te maken.

Het probleem hiermee is dat eens je alle items vrijgespeeld hebt en de challenges volbracht hebt, een grote drijvende factor achter het spelen van de game wegvalt. Kudosh zorgen er in de eerste uren van het spelen voor dat je soms keuzes moet maken wanneer studenten met requests afkomen die heel wat centen vragen. Maar eens alles unlocked is, wordt de relatief makkelijke game zowaar nog een tikje minder uitdagend.

Ik heb het gevoel dat Two Point Studios nog wat extra challenges of nieuwe items moet introduceren om de endgame van deze simulatietitel nog wat aantrekkelijker te maken. Anders zullen spelers snel uitgestaard zijn op de twaalf levels en sandbox mode die nu in het spel zitten.

Schoonheidsfoutjes

Ik heb op één grafische glitch met schaduwen niks aan te merken op de technische prestaties van Two Point Campus. De game draait vlotjes op oude en nieuwe systemen. Waar wel nog wat aan gesleuteld mag worden, zijn enkele interface-foutjes en kleine bugs in de game. Zo is niet ieder menu even helder en weet je niet altijd waar klikken om een specifieke actie tot een goed einde te brengen. Ook plaatste ik meermaals voorwerpen in mijn school die volgens de editor van de game perfect ok stonden, alleen maar om dan na accepteren de melding te krijgen dat ze slecht gepositioneerd staan en niet bereikbaar zijn voor studenten.

Echt veel van zulke foutjes zijn er gelukkig niet en met wat updates vermoed ik dat die plooien snel gladgestreken zullen zijn. Maar toch leek dit me het vermelden waard, want in een game als deze steek je meestal best wel wat uurtjes, waardoor je zonder twijfel hier en daar iets vreemds zal tegenkomen.

---