“Eastward is de perfecte game om enkele uurtjes te chillen”

De maanden mei en juni zijn zowat de maanden van de indiegames. Daar zitten vaak goede titels tussen, denken we maar aan V Rising, Rogue Lords en Trek to Yomi om er een paar op te noemen. Zo kwam ook Eastward toevallig langs, een game die in 2021 al verscheen op Nintendo Switch en PC, maar enkel in digitale versie. Nu is ook de fysieke versie beschikbaar. Stap mee de trein op en lees mijn reis richting Eastward in onderstaande review.

Protagonist John leeft al jarenlang in het ondergrondse Potrock Isle, waar hij fungeert als mijnwerker. Bij het uitoefenen van zijn job ontdekt hij iets. Onder mysterieuze omstandigheden vindt hij het meisje Sam, waar hij zich als een vaderfiguur over ontfermt. De twee hoofdrolspelers van Eastward zijn vanaf dat moment onafscheidelijk van elkaar. We nemen als speler de controle over John (toch in het begin van de game) en starten zo het avontuur van Eastward.

Waarom Wel?

Er is meer dan alleen maar Potrock Isle

Bovengronds valt niet meer te leven. Door het aanwezig zijn van een giftig goedje, is iedereen doorheen de jaren ondergronds moeten gaan schuilen. Iedereen heeft zich dan ook de voorbije jaren aangepast aan deze levensstijl, en het is niet meer dan normaal voor de bewoners van Potrock Isle dat dit nog de enige manier van leven is. De herrinneringen van vroeger vervagen met de jaren, en de nieuwe generaties die niks anders kennen dan het leven zoals het is, vinden het niet meer dan normaal.

Burgemeester Hoffman van Potrock Isle probeert echter alles naar zijn hand te zetten, maar dat is niet naar de zin van Sam. Door een bepaalde gebeurtenis worden John en Sam verbannen uit Potrock Isle, en krijgen ze de ultieme straf voorgeschoteld. Ze worden bovengronds gestuurd, waar ze naar alle waarschijnlijkheid de dood moeten trotseren. Eénmaal bovengronds blijkt dat het er helemaal anders uitziet dan iedereen dacht. Of is er misschien toch meer aan de hand, dat op het eerste zicht doet vermoeden.

Een koekenpan als wapen

De reis is ingezet, en zoals de titel al doet vermoeden gaat dit richting het oosten. John is het zwijgzame type, terwijl Sam haar enthousiasme moeilijk onder controle kan houden. Wie dacht dat Easward een typische RPG zou zijn, heeft het echter mis. We kunnen de game, qua gameplay het best vergelijken met de vroegere Zelda-games. John hanteert een pan als melee wapen en Sam beschikt over kinetische krachten.

De combat van Eastward speelt enorm soepel, en is een plezier om te spelen. John heeft natuurlijk niet alleen een pan tot zijn arsenaal, maar heeft ook bommen, en later in de game kan hij beschikken over een shotgun en vlammenwerper. Sam kan met haar krachten donkere plaatsen verlichten. Ze heeft ook de mogelijkheid om vijanden te stunnen, zodat John ze zonder problemen kan neerhalen. Je kan enkel wel met John of Sam spelen, dus moet je combineren tussen de twee personages.

Je kan je wapens voorzien van upgrades, zodat deze meer schade kunnen aanrichten. Ook kan je je rugzak upgraden, zodat je meer voorwerpen kan meesleuren op je avontuur. De hoeveelheid bommen en ammo kunnen ook voorzien worden van upgrades. De upgrades zal je wel moeten kopen op de vele plaatsen die je bezoekt.

Tal van mini-games en puzzels

In Eastward zal je niet alleen met je pan de vijanden een kopje kleiner maken, maar kan je ook heerlijke gerechten op een bord toveren. Doorheen je avonuur zal je ingrediënten vinden of kunnen kopen. Deze gerechten zorgen ervoor dat je levensbalk terug wordt hersteld, en dat je voor een bepaalde tijd beter beschermd bent. Door een mini-game bepaal je zelf hoe sterk het gerecht zal werken. Wanneer je een gerecht wil koken moet je eerst ingrediënten mixen, zodat dit tot een volwaardig gerecht ontstaat. Dan krijg je een jackpot mini-game, waar je moet trachten drie dezelfde symbolen te krijgen. Als dit lukt, krijg je dus een topgerecht voorgeschoteld.

Elke plaats die je bezoekt heeft een mini-game. Zo moet je vliegende varkens bij elkaar drijven of kan je baseball spelen. Je zal ook wat puzzels moeten oplossen. Geen nood, dit zijn helemaal geen moeilijke puzzels. Zo moet je buizen, die een stoomlek hebben, afsluiten zodat je een doorgang creëert. Soms kan het ook zijn dat John en Sam worden gescheiden, en dan moet je hun kwaliteiten gebruiken, zodat ze telkens verder geraken.

Het zit hem in de details

Eastward is visueel een pracht van een game. Met zijn grafische pixel stijl doet de game me watertanden. Het is een schilderij dat tot leven wordt gebracht op mijn Nintendo Switch Lite. Wat ook enorm opvalt, zijn de details. Je zal bepaalde gebieden opnieuw bezoeken in Eastward, en dan kwam ik tot de conclusie dat ik steeds nieuwe dingen ontdekte. Het is echter niet alleen het visuele dat een prachtige indruk nalaat, maar ook het auditieve aspect van de game.

De soundtrack die gebruikt wordt is aangenaam en soms relaxerend om te luisteren. Wanneer je met John of Sam in de game beweegt, heeft elke ondergrond ook een ander geluid. Het is dus duidelijk dat ontwikkelaar Pixpill hun uiterste best hebben gedaan met het maken van Eastward.

Waarom Niet?

De reis kan vertraging oplopen

Dat de combat van Eastward soepel verloopt kan ik niet ontkennen, maar helaas kunnen sommige spelers vallen over bepaalde aspecten van de gameplay. In dit soort game is het normaal, waneer je nieuwe locaties bezoekt, in een babbeltje slaat met de bewoners. HIerdoor moet je natuurlijk heel wat dialogen lezen, en dat kan soms voor vertraging zorgen. Wie gewend is (net als ik) om dit soort games te spelen, gaat hier echter geen hinder door ondervinden. Het verhaal zit mysterieus in elkaar. Bij elke nieuwe plaats, kom je meer en meer te weten hoe de vork in de steel zit. Ook hier kunnen spelers het gevoel krijgen dat er wat op de rem van de trein wordt geduwd.

Tis nie moeilijk, tis gemakkelijk

Je komt ook geregeld een arcadekast tegen, waar je de populaire game Earth Born kan spelen. Earth Born is in Eastward het gespreksonderwerp. Iedereen is eraan verslingerd. Je komt hier en daar ook tips tegen over de game, dus dacht ik bij mezelf dat deze mini-game wel eens belangrijk kan zijn. De game deed me enorm terugdenken aan de allereerste Final Fantasy game. Je gaat op avontuur met een held, doorheen het avontuur word je groep groter. Je hebt in totaal zeven dagen om de baas te verslaan in Earth Born, lukt dit echter niet dan moet je helemaal opnieuw beginnen. Het voordeel is wel dat al je teamgenoten, vanaf de start opnieuw het avontuur beleven. Je fast travel points ben je ook niet kwijt. Earth Born is een mix van een tactische turned based RPG met een roguelike toets.

Wat mij persoonlijk het meeste stoorde aan de game was de makkelijkheid van de puzzels en de baasgevechten. Ik had al aangekaart hoe de puzzels min of meer in elkaar zitten, maar het is niks om je zorgen over te maken. Je moet enkel een moment goed kijken, en je ziet de oplossing. De baasgevechten zijn ook niet om je als speler druk over te maken. Het patroon om de baas te verslaan is vrij duidelijk. Je moet soms ook aan de hand van een puzzel een baas verslaan, maar ook hier is het meestal direct duidelijk wat je moet doen. Ik zit nu ongeveer iets meer dan 20 uur in de game, en heb alle bazen van de eerste keer neergekregen.

Op zich is Earth Born een leuke toevoeging aan Eastward, maar is het eigenlijk een overbodig extraatje. Als je beslist om Earth Born over te slaan, gaat dit aan de avonturen van John en Sam niks veranderen. Dus besliste ik ook om de arcade game te laten voor wat het is, en me volop te focussen op Eastward zelf.

---