“Wie Zelda: Link to the Past heeft gespeeld, gaat met Tunic een mooie tijd tegemoet”

Bij het bekijken van de eerste beelden van Tunic, was ik onmiddellijk verkocht. Het gaf me een gevoel dat ik moeilijk kon beschrijven, maar het voelde bijzonder. Het duurde niet lang, vooraleer ik me realiseerde hoe het kwam dat ik van Tunic zo een goed gevoel kreeg. Het deed me gewoon terugdenken aan mijn kindertijd, en vooral mijn avonturen met een zekere Link in de fantastische game “Zelda: A Link to the Past” op Super Nintendo. Is Tunic een game die in de voetsporen kan treden van deze iconische game?

Waarom Wel?

Een fantastische ontdekkingsreis

Mijn avontuur gaat van start met een superschattig vosje, dat naar alle waarschijnlijkheid dezelfde kleermaker heeft als Link van de Zelda-games. Ik start op een stuk land, waar ik totaal geen idee van heb, wat ik hier doe. Buiten mijn kledij, heb ik niks in mijn bezit. De ontdekkingsreis start hier, en wat voor één.

Gelukkig word je in het begin van de game nog wat geholpen, vooral waar je heen moet. Je kan bepaalde richtingen nog niet uit, door voorwerpen die je weg blokkeren. Je eerste wapen is een stok, hiermee kan je de eerste vijanden bekampen, maar dan is alles ook gezegd. Op zoek naar dat verdomde zwaard en schild dus.

Gaandeweg vind je pagina’s, waar je van zou denken dat dit een hulpmiddel is in je zoektocht naar het einde van de game, maar je zal op zijn minst een vergrootglas nodig hebben om deze pagina’s te ontcijferen. Het fantastische aan deze pagina’s, is dat je eigenlijk een handleiding in elkaar aan het boksen bent. Wie net als ik in de jaren negentig al aan het gamen was, zal bij het verzamelen van deze pagina’s ongetwijfeld een traan wegpinken. De nostalgie die hier komt opduiken is ongezien. Als je vroeger een game kocht in de winkel, zat er steeds een handleiding bij, en het toeval is dat de digitale handleiding die je in Tunic verzameld, als twee druppels water lijkt op de handleiding van weleer.

De pagina’s vind je ook niet op volgorde, dus dat maakt het des te moeilijker. Wie goed op let, zal hier en daar wel wat te weten komen uit de handleiding. Naast de pagina’s vind je ook heel wat voorwerpen, maar ook hier geld de regel van “wat doe ik hier in godsnaam mee”. De simpelste manier om dit te ontdekken is uittesten. Zo beschik je over bommen, potions en verschillende upgrades voor de protagonist van Tunic.

Een snuifje Dark Souls

Tunic ziet er zeer schattig uit, maar is helemaal geen makkelijke game. De gameplay verloopt vanuit isometrisch zicht, en dit maakt de game er niet makkelijker op. Je kan zo schatkisten missen of zefls ladders of een doorgang. Het is dus zeer belangrijk dat je elk gebied goed doorzoekt. Wederom omdat je alles zelf moet ontdekken, kan het soms zijn dat je begint te twijfelen of je wel op het juiste pad zit. Zo kwam ik op een bepaalde plaats terecht, waar mijn levensbalk begon te krimpen, als ik in de buurt kwam van een soort totem.

De combat is op het eerste zicht simpel, maar na verloop van tijd, denk je hier toch ook anders over. Zeker als je het moet opnemen tegen meerdere vijanden tegelijkertijd. Na een tijdje beschik je over een zwaard en schild, en ben je iets sterker. Je zal ook later in de game beschikken over magie. Met ijs kan je voor een aantal seconden meerdere vijanden bevriezen, en met een toverstaf kan je vanop afstand uithalen met vuurballen. De baasgevechten in Tunic zijn ook stuk voor stuk aan de pittige kant.

Wanneer je toch in het stof bijt, zal je terug kunnen starten op het laatste checkpoint die je hebt bezocht. Je loopt dan terug naar de plaats waar je bent gestorven, en ziet je ziel zweven op de plaats waar je stierf. Wanneer je je ziel terug kan nemen, krijg je een aantal munten terug. Er zit echter risico verbonden aan het recupereren van je ziel, want als je deze actie uitvoert, worden de omringende vijanden gealarmeerd. Je zal ook voorwerpen vinden, die je kan gebruiken aan de checkpoints. Deze dienen om jouw vos beter bestand te maken tegen het verdere verloop van de game. Zo kan je je health, strength en defense versterken. Je moet natuurlijk wel beschikken over de voorwerpen en het nodige geld. Dark Souls ingrediënten aanwezig in Tunic? Check.

Alle kleuren van de regenboog

Tunic is een geweldig palet van kleuren. Visueel is het een bijzonder mooie game, en de sfeer zorgt ook hier weer voor dat nostalgische gevoel. Sinds de eerste seconde dat ik Tunic speelde tot en met de laatste voelde ik me weer een jongetje van twaalf jaar oud. Dat een game ervoor kan zorgen dat een kerel van bijna veertig jaar oud, terug naar zijn kindertijd wordt gekatapulteerd is onwijs graaf.

Waarom Niet?

Enkel voor plantrekkers

Wie denkt dat Tunic een makkkelijke game is, en deze op een korte tijd wil uitspelen, zal snel van gedachte veranderen. Met alle respect, maar wie geen geduld heeft en steeds verwacht de oplossing op een schoteltje gepresenteerd te krijgen, mag snel een andere game zoeken. Ik kan het niet genoeg herhalen, in Tunic moet je alles zelf ontdekken. De omgang met het menu kan soms ook parten spelen. Je hebt geen mogelijkheid tot pauzeren, en als je in je inventory even een kijkje wil nemen, doe je dit best op een veilige plaats.

Het enorme nostalgische gevoel dat ik bij Tunic had, zal helaas enkel bij gamers ten tonele komen als je in de jaren negentig ook al aan het gamen was. Vooral dan Zelda: Link to the Past. Voor nieuwe gamers die Tunic spelen, kan deze game hun eigen Zelda: Link to the Past worden.

---