“GRID Legends is een niet te missen racegame voor de fans van het genre”

Racegames en goede verhalen gaan even goed samen als frietjes en slagroom: van ver lijken er heel wat mogelijkheden, maar eens je ervan geproefd hebt besef je dat ze werkelijk niet voor elkaar gemaakt zijn. Dat uitgerekend de GRID-reeks, die bekend staat om haar no-nonsense hop-in-and-drive aanpak, met Legends deze twee elementen alsnog probeert te versmelten, doet toch wat koppen draaien. Ik was alvast geïntrigeerd.

Dat de racegoden bij Codemasters fan zijn van F1: Drive to Survive, konden we al afleiden uit hun recente F1-titel. Hoewel de story mode van die game niet bepaald hetzelfde documentaire format hanteert, heeft het dezelfde smaak voor dramatiek en spanning.

GRID Legends zet in deze nog een stapje dichter bij Drive to Survive door wél het documentaire format te hanteren. In live action gemixt met digitale omgevingen dan nog wel. Het wordt echter al snel duidelijk dat je voor deze game ook zeker voorbij die verhalende verpakking moet kijken.

Waarom Wel?

Een echte sequel

Meer dan een racegame met een story mode is GRID Legends een vervolg op de GRID-reboot uit 2019. De game biedt meer content, verbetert zich op vlak van gameplay en ziet er bovendien ook mooier uit. Dit alles zonder sterk af te wijken van de toon en stijl die Codemasters drie jaar geleden neerzette met de reboot van z’n eigen reeks.

GRID Legends leunt nog een tikje harder naar de arcade racer-kant dan zijn voorganger, maar speelt verder als een zeer herkenbare ervaring weg. En da’s zeker een pluspunt, want GRID was een steengoede racegame die op heel wat bijval kon rekenen. Wie van de vorige game hield, zal deze zeker ook weten te pruimen.

Meer, meer, meeeer

Het is duidelijk dat Codemasters goed naar de feedback op GRID geluisterd heeft. Waar die game zeker een fijne spelervaring bood, was het bij launch maar een magere doening op vlak van content. De game bood je 60 wagens, gespreid over alle categorieën (touring, open wheel, …) waar deze onder kunnen vallen, waarmee je 13 circuits onveilig maakte in verschillende setups.

GRID Legends biedt je maar liefst 124 wagens, telkens met eigen unieke rijgevoel, waarmee je 22 tracks trotseert. Track-variations incluis brengt ons dat op 137 verschillende circuits. Die kom je tegen in een bredere poule aan modi, waaronder het gekende race en time attack, maar ook multi-class car races, elimination en de terugkerende fan favorite: drift. Dit bovenop een story mode die je ook al niet kreeg in de vorige game. GRID-fans zijn in ieder geval uren zoet ermee.

Plezier alleen of met veel

De klemtoon ligt in GRID Legends niet alleen op het verhaal. De game gaat – op de story mode na – quasi all-in op online play. Zo kun je naast de gebruikelijke quick race-optie of private sessions met vrienden voortaan ook alle career races in online modus spelen. Ideaal voor gamers die een grotere uitdaging zoeken dan AI-tegenstanders.

Een meer interessante toevoeging is de race creator, waarin je enkele slots krijgt voor custom made races die je zelf kan opzetten. Hierin kan je helemaal loos gaan en verschillende classes tegen elkaar uitspelen, bijvoorbeeld. Of er juist voor zorgen dat jouw race event geen AI-tegenstanders heeft, wat in andere online races meestal wel het geval is. Ook kan je zaken als obstakels toevoegen op het parcours. De race creator is een welkome toevoeging voor fans die van een uitdaging houden.

Daar komen vonken van

GRID Legends speelt ook met meer race-concepten om de boel interessant te houden. Over mixed class races had ik het al even. Sta me toe even te duiden hoe dit in z’n werk gaat: twee verschillende wagentypes – neem nu touring cars en trucks – worden op dezelfde track losgelaten. De klasse die op papier trager is krijgt een berekende voorsprong op de snellere tegenstanders. En dan maar kijken wie als eerste over de eindstreep rolt.

Het is zeer fijn dat Codemasters hiermee out-of-the-box denkt en durft grenzen te verleggen in een genre dat al lang vastgeroest lijkt in conventies. Een ander goed voorbeeld is hoe de makers met elektrische wagens omgaan: in een electric race kun je een boost unlocken door op een specifiek deel van de track door een bepaalde zone (die buiten de beste racelijn ligt) te rijden. Deze boosts kunnen in een spannende nek-aan-nek-race het verschil betekenen.

AI, als dat maar goed komt

De AI van GRID kreeg in de 2019-reboot al een heuse upgrade die vaak net iets te sterk naar het agressieve neigde. Ook hier heeft Codemasters aan gesleuteld, waardoor computergestuurde tegenstrevers nog steeds assertief, maar net iets minder roekeloos rijden. 

Ook maakt het nemesis-systeem en de rival een terugkeer. Een nemesis kun je tegen jou kregen wanneer je wat ruw op een andere chauffeur inrijdt, bijvoorbeeld. Een rival is dan weer een andere chauffeur waar je voortdurend nek aan nek mee staat in de rankings. Deze twee tegenstanders rijden weer net een tikje agressiever tegen je, wat races extra spannend houdt. Nieuw is trouwens dat een nemesis niet noodzakelijk meer afkoelt na één race, waardoor je vaak enkele races op een rij met een extra agressieve tegenstander af te rekenen hebt.

Daarnaast gebeurt er ook gewoon een pak meer on-track met de andere racepiloten. Vaak moet je hals over kop een incident dat zich vlak voor je voltrekt ontwijken. Of sommige tegenstanders staan in panne na te veel te botsen met andere racers. Dit alles maakt de boel een pak dynamischer en spannender, wat een groot verschil is tegenover de nagenoeg onaanraakbare AI in de vorige game.

Toegankelijker dan ooit

Hoewel de game meer biedt dan ooit tevoren en je als nieuwe speler in de reeks gemakkelijk overweldigd zou kunnen raken, maakt Codemasters deze GRID net toegankelijker dan ooit. Waar de reeks altijd mooi balanceerde tussen arcade racer en racing sim, leunde de 2019-reboot al wat meer naar de arcade-kant. 

GRID Legends kiest voluit die kaart. Wagens voelen extra snappy en responsief, een ruwe rijstijl wordt in lagere moeilijkheidsgraden zelfs aangeraden en nooit eerder had je zo’n gevoel van progressie in de reeks door alle stats en credits die je opbouwt door gewoon maar een race te rijden.

Meer dan dat is de story mode een goeie introductie tot de game. Aan de hand van het verhaal kom je alle verschillende wagencategorieën tegen op de vele tracks die de game rijk is in de verschillende modi die Codemasters uitwerkte. Wie de credits van deze modus rolt, is werkelijk goed voorbereid om aan een career mode te starten. Het einde van het verhaal zet de boel trouwens netjes op om de rest van de game als soort van post-story content op te vatten. Slim gedaan, als je het mij vraagt.

Waarom Niet?

Racegames met goede verhalen … bestaan niet?

Maar je voelt de bui al hangen. Net als zoveel andere racegames die een poging waagden om een story mode overtuigend te integreren in de racing gameplay, slaagt GRID Legends er niet in een overtuigend verhaal neer te zetten. Legends volgt het verhaal van raceteam Seneca, dat slechts op één goede chauffeur kan rekenen en vlak voor de start van het GRID-seizoen nog op zoek moet naar een competente tweede chauffeur. En dat … ben jij. Jouw naam? Driver 22. Lekker generisch.

De keuze voor live action cutscenes laat ik even in het midden. Graphics in games zijn intussen danig geëvolueerd dat dit best kan werken. Jammer genoeg is het verhaal, met zeer doorzichtige antagonisten in de McKanes van raceteam Ravenwest, behoorlijk voorspelbaar en niet bepaald goed gebracht. Er zijn enkele stand-out performances in het geheel, waaronder Ncuti Gatwa die we kennen van de Netflix-reeks Sex Education, maar verder voelt het acteerwerk al dat van een B-film. Voornamelijk de rol van Nathan McKane (Callum McGowan) en diens nonkel Ryan McKane (Joseph Millson) worden op een bijna lachwekkende overacted manier vertolkt.

Het grootste probleem met de story mode is er één die bij veel genregenoten de kop opsteekt. De inhoud van de cutscenes komen helemaal niet overeen met de gebeurtenissen in de races zelf. Zelfs als je met Driver 22 race na race eerst eindigt zullen de acteurs doen alsof jij een inferieure rookie bent die zelfs niet beter is dan z’n eigen teamgenoot. Dat gezegd zijnde is het verhaal oké als je het bekijkt als een intro voor de rest van de game. Het is een fijne intro tot GRID. Maar verwacht er geen top story mode van.

Gemakkelijker dan ooit

GRID stond ooit gelijk aan uitdagende racegames waar je toch wel wat uitdaging kon verwachten. De reboot uit 2019 veranderde deze tendens, waardoor meer ervaren spelers best meteen naar de hard-modus grepen. In GRID Legends is hard zelfs zeer makkelijk als je ooit al een racegame speelde. Een sprong naar expert is dan weer wat veel gevraagd. Gelukkig kun je weer aan de slag met de assist sliders waardoor je de gameplay naar je eigen hand kan zetten. Zo kan je instellen dat schade niet enkel visueel is maar ook performance van je wagen impacteert.

Minder simulatie

Hoewel GRID een reeks arcaderacers is, was er steeds een element van simulatie in terug te vinden. Die zit hier tot op zeker niveau ook, met het beheren van je team aan de hand van upgrades die je kan bijkopen, bijvoorbeeld. Of de mogelijkheid om je wagen te tunen voor een reeks. Maar de simulation elementen beginnen steeds meer naar de achtergrond te verschuiven. Zo kun je bijvoorbeeld je wagen upgraden, maar voel je niet zeer sterk de impact van die upgrades in de praktijk.

Ook kun je nu niet meer kwalificeren voor de start van een race, waardoor je steeds op een random plek van de grid start. Ik mis hier toch wel de practice mode van weleer waarin je jouw wagen kon finetunen en de tracks in de vingers kon krijgen, waarna je een goed voorbereid kwalificatierondje kan rijden om op een deftige startplaats te vertrekken. Die is voornamelijk een gemis als je de game naar wat moeilijkere moeilijkheidsgraden opkrikt.

---