“Marvel’s Guardians of The Galaxy is het beste superheldenspel van het moment”

Toen Square Enix begin dit jaar aankondigde dat Eidos Montréal aan een Guardians-game werkte, was ik even enthousiast als op mijn hoede. Iedereen weet hoe het met Marvel’s Avengers afliep. Dat debacle zindert bij Square Enix ongetwijfeld nog na. Hoewel de game een best goede single player-campagne had, was het geforceerde en repetitieve multiplayerluik de grootste doorn in het oog. Veel fans vroegen zich af waarom er toen niet gewoon gekozen werd voor een standaard single player game.

Met Marvel’s Guardians of The Galaxy worden we op onze wenken bediend. In deze adventure game vind je geen microtransacties, co-op of multiplayer opdrachten terug. Nee, je krijgt een verdomd entertainende single player game voorgeschoteld die je uren zoet zal houden.

Waarom Wel?

I. Am. Groot.

Over het verhaal wil ik niet al te veel vertellen. Het zou namelijk je speelplezier wegnemen omdat de game heel hard leunt op het verhalende. Het enige wat ik wil meegeven is dat de game start wanneer de Guardians nog niet zo heel lang samen zijn. Je merkt dit aan de spanningen en strubbelingen tussen de personages. Hoewel je bij Groot toch altijd even moet wachten op de vertaling van Rocket.

Tijdens je eerste missie loopt het mis en word je gevangen genomen door de Nova Corp. Al snel wordt duidelijk dat er een grotere bedreiging is voor het universum dan onze Guardians, en sleept het verhaal je voor je het goed en wel beseft meer dan 20 uur mee. Het mooie is dat Eidos Montréal een eigen twist weet te geven aan het verhaal en dat er voor de doorgewinterde fans van de comics heel wat easter eggs en bekende namen zullen passeren. 

Samen, als een team

Hoewel de game alle Guardians in de schijnwerpers zet, bestuur je enkel Star-Lord. Dit lijkt een bizarre keuze, maar werkt ontzettend goed. Wanneer je een nieuwe planeet of gebied aan het exploreren bent, kan je namelijk de hulp inroepen van je collega’s. Groot kan bijvoorbeeld bruggen van takken tevoorschijn toveren, Drax kan zware objecten verplaatsen en Rocket hackt met plezier elektrische panelen om zo gesloten deuren te openen. Het versterkt natuurlijk ook het gevoel dat jij de leider bent van de groep.

Maar ook tijdens de, bij momenten erg intense, gevechten kan je op je teamleden rekenen. Als Star-Lord beschik je enkel over je vertrouwde blasters. En daarmee ga je natuurlijk niet het universum redden van de meest bizarre wezens en monsters. Via een erg innovatief systeem is het mogelijk om snel hulp te vragen aan een bepaalde Guardian. Zo kan je Rocket zijn raketlanceerder laten gebruiken, Gamora een vlijmscherpe aanval laten uitvoeren of kan Groot de vijanden tijdelijk vastzetten door middel van wortels. Deze mogelijkheden worden verderop in de game stevig uitgebreidt, maar het blijft gelukkig wel overzichtelijk.

En wanneer het allemaal toch wat stroef verloopt, kan je als leider je team samenroepen in de zogenaamde Huddle. Hier luchten de Guardians hun hart over wat er allemaal fout loopt en is het aan jou om ze met de juiste woorden terug gemotiveerd te krijgen. Lukt dit? Dan krijgen alle personages een tijdelijke krachtboost. Koos je de foute woorden? Dan krijgt enkel Star-Lord deze boost.

Babbelaars

Tijdens het verloop van de game word je constant gevoed door oprecht interessante conversaties tussen de Guardians. Dit klinkt op het eerste zicht vermoeiend, maar het houdt de sfeer en het ritme tijdens het verkennen van omgevingen er wel in. En de goede humor helpt zeker ook een handje. Waar de gelijknamige films barsten van de oneliners, is dit in de game gelukkig ook het geval. De acteurs weten de bekende personages op een geloofwaardige manier neer te zetten en doen dat met de nodige flair en eigenheid. Het geheel voelt een pak meer vertrouwd aan dan in Marvel’s Avengers.

Bovendien krijg je op regelmatige basis keuzes voorgeschoteld. Het ene moment moet je een kant kiezen wanneer twee Guardians lopen te bekvechten, het andere moment moet je dan weer een beslissing maken die invloed heeft op het verloop van de game. Verwacht hier echter geen diepgaande RPG. Het beste voorbeeld dat ik kan geven is dat je afhankelijk van een bepaalde keuze ofwel een stealth-missie of een knalfestijn krijgt voorgeschoteld. Onafhankelijk van beide keuzes, loopt het verhaal wel op dezelfde manier door. Een erg leuk extraatje, maar het laat wel duidelijk zien dat het hier echt wel om een lineaire single player game gaat. 

Met liefde voor muziek

De sterren van de game zijn niet alleen de uitstekende acteerprestaties van de acteurs, het intrigerende verhaal, heerlijke humor of de geslaagde mix tussen gevechten en exploratie. Nee, de grootste ster is zonder enige twijfel de soundtrack. Hier hebben de ontwikkelaars van Eidos Montréal goed gekeken naar de successen van de films en hier slim op verder geborduurd. Met namen als Billy Idol, Mötley Crüe, Rick Astley, KISS, A-Ha, Soft Cell, Simple Minds, Blondie én Europe (met The Final Countdown), weet je dat het meer dan goed zit. 

Maar de ontwikkelaars zijn nog een stapje verder gegaan. Ze hebben ook de backstory van Peter wat aangepast. Zo heeft hij zijn bijnaam Star-Lord zelf gekozen omdat dit de naam was van zijn favoriete band toen hij nog op aarde woonde. Hiervoor werd een band opgericht, bestaande uit ontwikkelaars, en werden dus ook splinternieuwe nummers geschreven. Een toonbeeld van hoe respectvol de dames en heren van Eidos Montréal met deze game zijn omgegaan.

Waarom Niet?

Kleine details

Hoewel het niet veel scheelt, is het toch niet allemaal rozengeur en maneschijn in Marvel’s Guardians of The Galaxy. Al zit het hem vooral in de details. Zo wordt het na een 20-tal uur soms wel vervelend dat Drax voor de 4e keer in eenzelfde gevecht dezelfde schreeuw slaakt of dat Gamora er ons voor de zoveelste keer op wijst dat er toch wel héél veel vijanden zijn. 

Ook voelt de besturing naar mijn mening wat sloom aan. Er lijkt altijd wat vertraging te zitten wanneer ik Star-Lord de juiste richting uit wil sturen. Wanneer je bijvoorbeeld snel de andere richting uit moet lopen, is dit verre van vloeiend en scherp. Op die momenten lijkt het alsof Star-Lord een vermomde scheepstanker is in plaats van een atletische scherpschutter. Ook al trad er na enige tijd wel wat gewenning op, toch had de besturing voor mij iets directer mogen aanvoelen.

---