“Far Cry 6 is entertainment van de bovenste plank”

Als er één reeks is waarvan ik vind dat ze, net als wijn, met de jaren beter wordt, dan is dat Far Cry. De serie leverde ons iconische slechteriken op als Vaas uit Far Cry 3 of Joseph uit Far Cry 5, een levendige en bruisende open-spelwereld boordevol afwisselende gameplay. De games gaan met andere woorden nooit vervelen. Ik verwacht heel veel van Far Cry 6 omdat ik een grote fan ben van hoofdrolspeler en acteur Giancarlo Esposito. So please be good, very good…

Waarom Wel?

Giancarlo Esposito doet dat goed

De game neemt ons mee naar Yara, een Caribisch eiland waar de tijd sinds 1967, toevallig ook mijn geboortejaar trouwens, stil is blijven staan. De dictatoriale heerser Anton Castillo onderdrukt op meedogenloze wijze elke vorm van verzet. Tijd om in opstand te komen, en een vette guerilla-oorlog uit de grond te stampen.

Ik ben Dani Rojas, een ex-militair die veel zin heeft om Yaras te ontvluchten. Door een samenloop van omstandigheden word ik gedwongen de wapens op te pakken en samen met een guerrillabeweging, genaamd Libertad, El Presidente uit te schakelen. Er is dus flink wat werk aan de winkel. Maar gelukkig leren Clara, de leidster van de beweging, en Juan Cortez, guerrillameester en voormalig spion, me de kneepjes van het guerillavak.

Toch even een klein stukje over de acteur Giancarlo Esposito waar ik zelf een grote fan van ben. Je kent hem ongetwijfeld als Moff Gideon uit The Mandalorian, Gus Fring uit Breaking Bad, Tom Neville uit Revolution of een pak andere series/films waarin de man zijn talenten toonde. Hij weet met andere woorden perfect hoe je een slechterik moet neerzetten, en hij doet dat goed. In Far Cry 6 speelt hij dus de rol, en de stem van Anton Castillo, de dictator die heerst over Yara.

Leuk om mee te geven: bij aanvang van het spel kan je ervoor kiezen om als man of als vrouw te spelen, net als bij Assassin’s Creed.

Gigantische open-spelwereld

En ik kan maar beter niet treuzelen. Yara is onderverdeeld in 5 verschillende regio’s. Dit zijn Isla Santuario waar mijn avontuur begint, de drie hoofdregio’s, genaamd Madrugada, Valle de Oro en El Este. Eens ik de intro voltooid had kon ik zelf kiezen welke regio ik als eerste zou verkennen. Als nieuwkomer op Yara volgde ik netjes de gids en begon ik op aanraden van Clara in Madrugada aan mijn zware klus als bevrijder van de onderdrukten. Tot slot is er nog Esperanza, de hoofdstad, waar het zwaardere werk me te wachten stond. Weet ook dat niet alleen jij maar ook de omgevingen levellen naarmate je vordert in het verhaal.

Mijn avontuur begint in Madrugada, een historische regio bekend om zijn tabaksteelt, maar nu vooral berucht vanwege de Viviro-cultuur. En Viviro beste vrienden, dat zijn geen bananen, appelsienen of citroenen maar een genetisch gemanipuleerde drug, verpakt als kankermedicijn.

Hou er ook rekening mee dat de elk van de 3 hoofdregio’s de thuisbasis is van één of meerdere rebellenfacties die je moet verenigen in je strijd tegen Antón Castillo. Deze facties hebben allemaal verschillende achtergrondthema’s die hun motiveren om de wapens op te nemen. In Madrugada zijn dat de Monteros, in de moerassen van Valle de Oro is dat de rapgroep Maximas Matanzas en in het bosrijke El Este zijn het de studenten van La Moral, aangevuld met de oudjes van de voorbije revoluties, de Legends of 67.

Verwacht je aan paradijselijke stranden, palmbomen, jungle, moerassen en keys (zoals in Florida), afgewisseld met bergdorpjes, landelijke nederzettingen, industriële zones, en de hoofdstad Esperanza (zoals je die kent van postkaarten uit Cuba), bergachtige gebieden, grotten. Net als de gameplay gaat ook de omgeving nooit vervelen.

Volwassen, actueel en brutaal

En een dictatoriaal regime omverwerpen in FC 6 dat doe je niet door de straat op te komen, met vlaggen te zwaaien en vuurwerk af te schieten. Nope, dat doe je door dood en vernieling te zaaien onder de troepen van de dictator, militaire installaties en forten op te blazen, gevangenen te bevrijden, de rebellenfacties van nieuwe rekruten te voorzien en ze op pad te sturen. Gelukkig beschik ik over een uitgebreid wapenarsenaal en professionele guerrilla gear. Want als er na een paar uur spelen iets duidelijk geworden is, dan is dat wel dat den Anton een smeerlapke eerste klas is die er niet voor terugdeinst onschuldige burgers te vermoorden en gevangenen te martelen tot de dood. En dan heb ik het nog niet gehad over drugs, massamoord en mensenhandel. FC 6 is wat mij betreft dan ook de hardste en brutaalste game uit de reeks die het geweld tegenover onschuldigen niet schuwt.

Uitgebreid wapenarsenaal, gear en killerbeesten

Aan wapens, gear en gadgets geen gebrek. Ik durf te denken dat elk type vuurwapen dat je maar kan bedenken in de game zit. Zelf gebruik ik drie primary wapens (AR, shotgun en boog) en een sidearm. Er is keuze uit pistolen en shotguns tot SMG’s en assault rifles, aangevuld met bogen en ander wapentuig, zelfs rocket launchers, waarmee je de vijand op een enkeltje hel trakteert.

En dan heb ik het nog niet gehad over de Supremo’s, een superwapen dat moet opladen door tegenstanders te doden of vernielingen aan te brengen. Zelf koos ik voor de supremo rocket launcher die ik op mijn rug droeg. Handig om tanks en helikopters uit te schakelen of grote groepen vijanden in één keer te doden. Bovendien kan ik al deze wapens ook nog eens upgraden en modden aan de werkbanken die her en der in de spelwereld en guerillabasissen te vinden zijn. Het enige wat ik hiervoor nodig heb is scrap, metal en andere grondstoffen of geld. Om de supremo’s te upgraden of te kopen heb ik depleted uranium nodig, wat ik vind in de SAM-installaties. Vergeet zeker ook geen mix te pakken tussen soft en armor piercing bullets.

Personalisatieopties

Als er één ding is wat ik altijd plezant vind in RPG’s of FPS-games dan is dat mijn personage pimpen. Ook hier dus meer dan voldoende gear te vinden en te verzamelen. Mijn raad is hier om vooral de speciale kisten en zeker die met de krokodil op te zoeken want die bevatten speciale en soms unieke wapens of gear. Elk stuk uitrusting heeft ook een level en zijn eigen unieke voordelen. Aangezien ik graag met molotovs werk of vlammenwerpers koos ik vooral voor fire protection gear. Ik ben soms nogal lomp met die dingen… Heb je de hele set (benen, body, head, arm en handen) dan krijg je een extra voordeel.

Bij het aanvallen van Viviro-kampen kan je maar best het gasmasker dragen. Die drugs doet rare dingen met een mens en bepaalde soldaten (in een geel pak) durven de chemicaliën ook op jou spuiten. Het is dan ook aangeraden om op basis van de missie die je aanpakt zeker eens te checken of je de juiste gear en wapens draagt voor de missie.

Te land, ter zee en zelfs in de lucht

En ik zou het bijna vergeten, vergeet zeker ook niet je voertuig te upgraden met extra wapens en bumpers aan de werkbank. Over voertuigen gesproken: alles wat rijdt, vaart, vliegt, rolt of hovert, al dan niet bewapend, is beschikbaar en bestuurbaar in deze titel. Zelfs paarden. En damn, net zoals bij de vorige FC-games ben ik een absolute kluns wat betreft het besturen van vliegtuigen… In plaats van de FT-punten te gebruiken, cruise ik liever zelf naar mijn bestemming. Het besturen van de vele tuigen is gewoon zalig, zeker als ik erin slaag de juiste muziek te vinden.

Maar kort samengevat: de spelwereld van FC 6 is een genot om te doorkruisen en ook met de grijphaak kan je eenvoudig hoger gelegen gebieden of levels bereiken. En als je hoog genoeg bent, neem dan een Leap of Faith, trek je parachute open en daarna je wingsuit om lekker door de wind te zoeven.

Verzamelwoede

Of het nu regent, zonnig of mistig is, er valt altijd en overal iets te beleven in de spelwereld van FC 6. Naast de schitterende verhaallijn (Operations) zijn er tal van nevenmissies. Ik heb het dan niet alleen over het clearen van vijandige forten, militaire installaties en checkpoints of het stelen van supply drops, allemaal goed voor loot en fast travel-punten, maar ook over heel wat andere activiteiten. Denk hier aan Treasure Hunts, voor extra speciale of unieke loot, Yaran Stories en Military Targets, aangevuld met diverse jacht- en andere opdrachten die me aangeboden worden door burgers, guerrillastrijders, soldaten die ik omkoop en nota’s en affiches. Hou hier zeker de uitroeptekens in de gaten.

Daarnaast is er het verzamelen van totems, meedoen aan de zotste races van het land in de Gran Premio’s, of waarom niet, hanengevechten? Deze laatste zijn echt lachen. Zelf ben ik tegenstander van dit soort praktijken maar in FC 6 is het natuurlijk virtueel. Zoek, vind en verzamel vechthanen en laat ze dan Street Fighter-gewijs tegen andere hanen vechten in de arena. Je kan ze zelf besturen en verdient er een extra cent mee. Net zoals leiders en rekruten kan je ze vinden door Yaran Stories te spelen, of door ze te vinden in de spelwereld. (Tip: in de Valle de Oro-dierentuin zit er eentje). Ook via Ubisoft Connect kan je er verzamelen.

En als je dus net zoals ik een fascinatie hebt voor icoontjes, en elk van die dingen wil opzoeken (en uitvoeren) dan kan het al eens foutlopen. Zo was ik erin geslaagd een tank te stelen van de FND, reed ik vlotjes naar mijn opdrachtgeefster tot ik een speciaal icoontje zag. Ik stop mijn tank, loop naar het icoontje en stel plots tot mijn afgrijzen vast dat een FND-soldaat mijn achtergelaten (en gepikte) tank inkroop en er gewoon mee wegreed. Een half uur van mijn leven kwijt, en de missie opnieuw doen… Straf!

En dan valt er nog van alles te verzamelen en te doen zoals USB-sticks met muziek, verborgen verhalen, vissen en jagen, cryptogrammen en uiteraard hanen. Kort samengevat, elke activiteit die je uitvoert levert iets nuttigs op. Zelfs dat verslavende dominostenenspelletje…

Chorizo en Champagne

Ook cool is dat je een aantal dieren, zogenaamde Amigos met elk hun eigen unieke skill, kan vrijspelen doorheen de verhaallijn en deze kan gebruiken. Dit gaat van een krokodil en een vechthaan, tot een gehandicapt hondje (Chorizo – wat een schatje) en een witte puma (mijn favoriet). Champagne, want zo heet dat beest, kan ik op vijanden afsturen waarna mijn wilde kat deze uitschakelt. Handig omdat ik fan ben van de stealth aanpak. Ik stuur Champagne eerst af op soldaten die alleen staan, of gebruik hem om ze per twee uit te schakelen. Op het moment dat het beest er eentje te pakken heeft, knal ik de andere met mijn boog een pijl door de kop. Eens de strijd losbarst trekt het beest uitstekend zijn plan, en als het sneuvelt kan ik hem reviven. Ben je eerder een rusher/pusher, kies dan zeker voor die loco in the coconut vechthaan Chicharron. Djeezes wat een mafketel…

Ik wil jullie wel aanraden om net zoals ik met jullie telefoon (of sniper rifle) de kampen te scouten en soldaten, camera’s en alarmen te taggen. Zeker in de latere fase van het spel wanneer de tegenstanders taaier worden is het altijd handig om te weten welk type soldaat waar is, en welke munitie of wapens het meest effectief zijn.

Mini base building en Bandidos

Eens je toegang krijgt tot een guerillabasis kan je deze ook upgraden. Je hebt wel camp resources nodig die je ook her en der in de spelwereld aantreft. Hiermee kan je via de voorman van het kamp extra gebouwen toevoegen (en upgraden) aan je kamp. Zelf koos ik voor Hideouts (safe houses en fast travel points), barracks en Guerrilla Garrison. Daarnaast is er nog de Cantina (recepten voor buffs), Hunter’s Lodge en Fishing Hut). In de basis kan je ook deelnemen aan hanengevechten, Los Bandidos-missies starten, Spec Ops (coöp) opstarten, je wapens upgraden, shoppen, enzovoort.

Voor ik op missie vertrek ga ik altijd overal eens langs om te checken of iets extra’s kan scoren. Iets nodig van de Black Market? No problemo, ook deze tref je aan in de basis.

Plezant en verslavend zijn ook de Bandido-missies. Door gevangenen en gijzelaars te bevrijden kan je deze rekruteren om je eigen guerrilla-oorlog te voeren. Je hebt strijders nodig en leiders (elk met hun eigen skills). In de kampen heb je een missiebord waar je een keuze krijgt uit verschillende missies. Kies een missie, selecteer de meest passende leider en zorg ervoor dat je voldoende rekruten hebt om mee te sturen. Na ongeveer een uur kan je de missie zelf bijsturen. Dit door keuzes te maken die het verloop van de missie beïnvloeden. Opgelet, je keuzes hebben gevolgen. De missie kan mislukken, rekruten kunnen sterven of de missie kan stopgezet worden. Voltooi je een missie succesvol, dan hangt daar uiteraard een reward aan vast.

Audiovisuele presentatie

Het is geen geheim dat Ubisoft er al eens in slaagt om in hun games met vreemde bugs, glitches of andere rare toestanden, denk hier aan vreemde gezichten bijvoorbeeld, voor de dag te komen. Ik moet eerlijk bekennen om mijn communiecantenzieltje dat ik hier niet echt veel van gemerkt heb. De omgevingen zien er allemaal zeer geloofwaardig en kleurrijk uit, dat Latijns-Amerikaanse sfeertje zeg maar, de personages navigeren vlotjes door de spelwereld.

De voice acting is goed, en er zijn geen scheve lippen, schele ogen of te grote oren te bespeuren. De regen zorgt voor een nat wegdek, bliksemschichten rijten de hemel open, de zonsopgang en ondergang zijn een genot om naar te kijken (en foto’s te maken met de fotomodus). Bovendien knalt de game gewoon lekker weg en is de spelwereld een grote speeltuin. En als er al iets was dat me stoorde, dan lees je dat zometeen hieronder.

Waarom Niet?

Spook- en zondagrijders…

Persoonlijk ben ik geen fan van de Spaanse muziek die door de radio’s knalt. Spaanstalige rap, salsa, merengue en mariachi het is allemaal niks voor mij. Wat niet wegneemt dat er ook populaire muziek te horen is zoals Ricky Martin (La vida loca) of Trinidad Cardona (Dinero). Gelukkig kan ik de radio afzetten maar toch.

Daarnaast is er het verkeer, we weten allemaal dat de chauffeurs in die landen het niet zo nauw nemen met de verkeersregels, maar de toeren die ik de AI bij momenten zag uitsteken riepen toch wel vragen op. Het was soms echt lachwekkend, maar anderzijds jammer om te moeten vaststellen dat een vrachtwagen uit het niets opdook, een andere vrachtwagen ramde en dat ze als een soort van dubbeldekker door bleven rijden. Het zijn allemaal van die kleine slordigheidjes die in de 21^ste eeuw, en zeker op next-gen (ik speelde op Series X) niet meer van deze tijd zijn.

Déjà Vu

Ook vreemd dat de guerrilla’s die me tussendoor van tips voorzien, zoals bij het bevrijden van een checkpoint, allemaal dezelfde zijn. Of het is een grote familie, of het zijn allemaal tienlingen of dubbelgangers van mekaar. Idem trouwens voor de soldaten. Ze komen wel in verschillende klassen, maar ze lijken (per klasse) als twee druppels water op mekaar.

Bij één missie had ik wel een déjà vu: zo moest ik in het begin een Viviro-plantage platbranden, en dat op de tonen van Bella Ciao (La Casa de Papel-deuntje). Dit deed me ontzettend hard denken aan die missie uit FC 3 waar ik een drugsplantage moest platbranden op de beats van Skrillex.

---