“The Dungeon of Naheulbeuk is een originele game die probeert humor te verweven in een tactische RPG”

De huidige jaren zijn voor gamers een beetje anders dan pakweg een tiental jaar geleden waar we toppers als Mass Effect 2, Dark Souls, Red Dead Redemption en Skyward Sword op éénzelfde jaar mochten verwelkomen. Tegenwoordig releasen AAA-games niet meer in een lading, waardoor we onze pijlen moeten richten op de indiegames. Ik richtte zelf mijn pijlen op The Dungeons of Naheulbeuk, een originele indiegame die humor wil combineren met tactische RPG-elementen.

Waarom Wel?

Charmant satirisch

Het is niet elke dag dat ik een game als The Dungeon of Naheulbeuk recenseer. Tactische RPG’s speel ik sowieso al niet vaak, maar deze is voornamelijk bijzonder omdat het zichzelf niet heel serieus neemt. Je kan wapens verkrijgen als de ‘Lame ass bow’, bepaalde aanvalstechnieken zijn net zo ludiek als ze effectief zijn, en ook in de dialogen probeert de ontwikkelaar voortdurend een grapje te maken om die glimlach op je gezicht te toveren. De satire maakt de game charmant, zelfs als de grappen niet altijd even geslaagd zijn.

Tactisch heel diepgaande gameplay

Qua gameplay is Naheulbeuk heel erg te vergelijken met games als Divinity: Original Sin. De gevechten spelen zich beurt per beurt af, en daarbij moet je goed rekening houden met de positie van je helden en de vijanden, troeven van je personages uitspelen en over elke zet zorgvuldig nadenken om elk gevecht zo efficiënt mogelijk te laten verlopen. De basis is niet heel uniek of origineel, maar enkele twists geven de game wel z’n eigen identiteit.

Naheulbeuk focust zich zowel narratief als gameplaygewijs heel erg op je volledige party. En die party is groot. Een magician, een ogre, een dwerg, een boogschutter, een assassin en het lijstje gaat door. Tijdens de gevechten kan dit een beetje overweldigend zijn, aangezien je op al deze personages moet letten en ze heel snel omsingeld kunnen worden door vijanden. Het is gelukkig niet al te erg als er eens een held doodgaat, aangezien je deze makkelijk kan reviven of zelfs na een gevecht terug kan helen via potions.

Waarom Niet?

Te veel klemtoon op RNG

 In deze games is er altijd een beetje geluk gemoeid met hoe je gevechten verlopen. Een bepaald percentage toont de kans dat je een vijand kan raken, en tijdens een belangrijke zet kan een misser leven of dood betekenen. Dat is op zich geen probleem, maar Naheulbeuk doet er een schepje bovenop. In deze game bestaat er ook een soort nachtmerrie meter, die zal vullen elke keer als je pech hebt bij de uitkomst van een bepaalde zet.

Het kan dus zijn dat je met een mogelijkheid van 89 procent ten aanval gaat en alsnog mist, omdat de game je opzettelijk op willekeurige moment zo’n pechmoment bezorgt. In dat geval mis je niet alleen je aanval, maar verlies je ook leven. Ter compensatie vult deze nachtmerriemeter zich op en kan je wraak nemen en speciale aanvallen uitvoeren. Het is een boeiend idee, maar het zorgt op den duur meer voor frustratie dan voor een tactische verrijking. Levens verliezen terwijl je de bovenhand in een gevecht hebt, voelt goedkoop aan en irriteerde me vaker dan dat het me plezier kon bezorgen. Hierdoor vind ik dat de game toch iets te veel klemtoon legt op RNG.

Performantie ondermaats

Ik heb The Dungeon of Naheulbeuk gespeeld op de PlayStation 4, en op deze console was de performantie ondermaats. Van het begin tot het eind van het spel zal je te maken hebben met zeer opmerkelijke screen tearing, wat zelfs na uren nog niet helemaal gaat wennen. Deze voortdurende screen tearing geeft je het gevoel dat de framerate vrijwel nooit stabiel is, en stoort echt enorm. Het vreemde is dat het cartooneske stijltje van de game niet bepaald veeleisend oogt, dus ik snap niet hoe de ontwikkelaar dit over het hoofd kon zien. Het rondlopen, spullen oppakken en dingen selecteren via een controller werkt ook klungelig en niet intuïtief. Deze game is duidelijk gemaakt voor de pc en de port naar de consoles is niet om over naar huis te spreken.

Te veel oninteressante filler dialoog

Eerder vertelde ik dat de interactie tussen de vele party members charmant was. Dat is ook zo, maar het wordt al snel te veel van het goede. Er zitten enorm veel gesprekken en dialogen in deze game, en de meeste dragen niet veel bij aan de ervaring. De meeste grapjes die hier worden gemaakt, slaan de plank mis. Personages hebben ook de gewoonte om over heel duidelijke dingen veel te lang door te ratelen, waardoor het duidelijk wordt dat deze game toch eerder naar kinderen bedoeld is. Al is de gameplay wel behoorlijk pittig en ingewikkeld voor gamers van jongere leeftijd.

---