“Helaas hebben we weinig tot niks positiefs te melden over Tennis World Tour 2”

Tennis is qua sportgame altijd al een ideale co-op ervaring geweest als het goed wordt uitgewerkt. God weet hoeveel partijtjes Virtua Tennis heb ik vroeger tegen m’n vrienden afgewerkt. Met de juiste combinatie van tactiek, lekkere gameplay en vlugge reflexen zit je snel verslaafd aan spannende duels. Tennis World Tour 2 probeert een ervaring te brengen die even vlot passeert als een met gevoel gestreelde bal op vers gravel. Blijft deze opslag binnen de lijnen?

Waarom Wel?

Nieuwe Opslag

Tennis World Tour was niet meteen een ace qua tennisgame. Het tweede deel probeert wat meer leven in de brouwerij te brengen. Qua roster en tornooien zijn de grootste namen beschikbaar maar vallen er ook wat afwezigen op. Federer en Nadal tekenen present, Djokovic is merkbaar absent. Roland Garros schittert in de tornooienlijst, Wimbledon is niet zichtbaar. Toch zijn er genoeg opties om mee naar de baan te trekken, waaronder de Belgen Goffin en Henin.

Qua spelopties kan je de knijpjes van het vak leren in de tennisschool of een snel potje opstarten in exhibition. Diepgaander heb je de tournament mode, online multiplayer en de uitgebreide career mode. Hier stel je jouw eigen tenniskampioen samen en ga je voor elke grand slam. Je kan aan tornooien en speciale events deelnemen, trainen, rusten en met verschillende experts praten. Speelopties zijn er voldoende, zonder iets speciaals te doen.

Sereen

Eenmaal op de baan vinden we de belangrijkste factor terug, namelijk de gameplay. De core gameplay is heel makkelijk te leren en je bent er snel weg mee. Het is zoals bij vele sportgames: easy to learn, difficult to master. Met de verschillende effecten die je kan geven aan de bal en de positie die je kan innemen op het veld spreek je al snel van een tactisch steekspel.

Het tweede deel blijft qua setting trouw aan z’n voorganger. Zeker op de PS5 zijn de aanpassingen merkbaar en is alles iéts flitsender maar deze game houdt het graag simpel en sereen. Jammer genoeg is simpel niet hetzelfde als zwak.

Waarom Niet?

Zestigers Op Zondagochtend

Ik ben persoonlijk een fan van simpele controls die zich heel makkelijk lenen aan snelle potjes couch co-op. Helaas krijg je bijna een tenniselleboog van het feit dat de richting waarin je loopt dezelfde control behoudt als de richting waarin je slaat. Overhoeks slagen is zo vaak een moeilijke opgave en soms sprint je stomweg weg van de aankomende bal alsof het een speer is.

De input van controls is een ander probleem, want TWT2 komt heel haperend over. Het verschil tussen een bal “too late” en “perfect” te raken lijkt willekeurig en het lijkt ook vooral niks uit te maken. Richting geven is moeilijk te doorgronden en sprinten werkt al helemaal belabberd. Zelfs partijtjes tussen twee titanen lijken snel op twee zestigers die op zondagochtend een vriendschappelijk duel spelen na een nachtje stappen.

TWT2 werkt met een kaartensysteem waarmee je jezelf tijdelijk upgrades kan geven of je tegenstander een hak kan zetten. Ook dit speelt verre van ideaal uit, lijkt weinig te doen en is willekeurig. Vooral dat laatste is frustrerend: waarom kan ik niet specifiek trainen om een skill te unlocken? Het is lullig dat je extra traits en skills vrijspeelt door puur toeval en geluk.

Hout & Voorhoofden

Bijkomend ziet het er allemaal echt niet geweldig uit. Al kan je over de audio weinig vitten (zonder dat die extraordinair is), grafisch mogen we écht wel meer verwachten. Het ziet er absoluut niet uit als een upgrade op de PS5 en character designs zijn gewoonweg vreemd. Emoties zien er mechanisch uit, tennisslagen houterig en bewegende spelers belachelijk. Het haalt je héél makkelijk uit de immersie.

Qua spelmodi kan je moeilijk zeggen dat er niks is maar ook niet dat er veel moeite in lijkt gestoken te zijn. De career mode, wat hét paradepaardje had moeten zijn, voelt enorm leeg aan. Trainingen zijn simulaties die je niet eens ziet, gesprekken met specialisten nutteloos en verder sla je jezelf gewoon een weg doorheen een reeks tornooien. Inlevingsvermogen is haast onmogelijk, vooral omdat bij character customization élk voorhoofd er belachelijk gigantisch uitziet. Serieus, hoe kan niemand dit hebben opgemerkt?

Mikken Op Matig

Tennis World Tour 2 mikte waarschijnlijk op “degelijk” zonder jaren werk erin te steken, maar heeft echt niet genoeg kracht om zo ver te slaan. Het mikte niet hoog en het valt nog lager. Als je deze ooit tegenkomt aan een prikje en je hebt een gaming buddy die ook graag tennist is het co-op heel even plezant. Solo heb je het snel gezien en ben je nog sneller de tegenstribbelende controls helemaal moe.

---