“Met Like A Dragon neemt de Yakuza-reeks enkele grote risico’s en sleutelt het aan z’n succesformule.”

Het zit Ichiban Kasuga echt niet mee. Heb je net 18 jaar in de cel gezeten om jouw Yakuza-bende uit de nood te helpen, dan krijg je een kogel als dank. Met Like A Dragon neemt de Yakuza-reeks enkele grote risico’s en sleutelt het aan z’n succesformule. Zorgt het voor een opmars in de criminele onderwereld of wordt het een trieste dood in een verlaten vuilnisbak?

Waarom Wel?

Zoals Een Knuffelbeer

De Yakuza-reeks draait al jaren mee met een gekend recept: balls-out crazy action gameplay gemixt met een diepgaand verhaal waar Kazuma Kiryu de centrale persoon is. In Like A Dragon nemen we voor het eerst afscheid van Kazuma en krijgen we Ichiban in de plaats. Een naïeve, luidruchtige Yakuza met het hart op de juiste plaats. Op vele vlakken de tegenpool van de populaire, berekende Kazuma.

Naar goede traditie brengt ook deze Yakuza een meeslepend epos vol criminaliteit, bedrog, twists en goed geplaatste humor. Ichiban steelt de show als enorm knuffelbare protagonist en het verhaal deed me écht meeleven met de karakters. Het is met momenten ook héél goofy en ridicuul. Ik wou steeds weten wat er in het volgende hoofdstuk zou gebeuren, en er gebeurt véél.

Like A Dragon zet vriendschappen en relaties centraal. Nadat Ichiban verraden wordt door zijn oude partners in crime zoekt hij nieuwe bondgenoten met wie hij ten strijde trekt. Je dient dus met andere karakters te bonden en je bouwt zo ook je eigen karakteristieken uit. Deze Yakuza is een echte RPG en raakt heel vaak de juiste snaar.

Zoals Een Duif

Je levelt jouw personages, kiest speciale aanvallen en werkt deze verder uit. Speciale voorwerpen helpen je tijdens je gevechten, lekkere maaltijden boosten je stats. De opbouw is traag, al ervaarde ik dit niet per se als storend. Het geeft je veel tijd om alles tot in de puntjes te leren maar slow-paced is het zeker. Wees ook voorbereid op uren aan cutscenes en langgerekte gesprekken.

Wat begint als een serieuze crime-story verandert na enkele uren in een absurd actiespektakel zonder dat je het volledig beseft. Deel je eerst gewoon stevige meppen uit, dan ben je enkele uren later met paraplu’s aan het slaan en laat je een leger duiven je tegenstanders bewusteloos pikken. Het volume aan absurditeit gaat enkel de hoogte in, tot je tegen boosaardige stofzuigers aan het vechten bent.

Het vechten brengt ons bij dé grootste aanpassing. Yakuza laat de real time action ditmaal aan zich voorbij gaan en kiest voor turn based combat. Het is echt wel wennen voor fans van de serie maar voelt snel vertrouwd. Je kiest jouw gewenste aanval, verdediging, power-up of item per karakter en probeert gevarieerde legers aan bad guys te verslaan.

Zoals Een Reiziger

Elk karakter is uniek en na enkele uren gameplay stel je ook jouw eigen team van bad boys and girls samen. Tijdens gevechten dien je wél rekening te houden met real time blocks en follow-up attacks, waardoor het tempo nooit naar nul terugzakt. Het is één van de leukste vechtsystemen waar ik de laatste tijd mee heb leren spelen. Enkel de moeilijkheidsgraad is soms niet consistent.

Op PS5 geniet je van een optimale ervaring. Grafisch is de upgrade merkbaar en zoals bij vele anderen zijn het vooral de laadtijden die de show stelen. Welk nut hebben loading screen tips als ik amper drie woorden kan lezen? Overgangen zijn amper merkbaar.

Ook de setting verandert drastisch. Na enkele uren in fictief Tokyo verplaatst het verhaal zich naar Yokohama en later Osaka. De steden zijn gevarieerd en zitten propvol randactiviteiten, de ene al vreemder dan de andere. Ik kreeg vaak het gevoel in een rumoerige, levende metropool te zitten maar niet zonder zijn mindere kanten.

Waarom Niet?

Zoals Een Slak

De locaties zien er op PS5 zeker strak uit maar grafisch is deze Yakuza nu ook geen uitschieter. De neon-verlichte straten zien er vooral ’s nachts blinkend mooi uit maar als je van dichtbij naar auto’s of dergelijke kijkt staar je soms tien jaar in het verleden. Sommige modellen zijn amper gedetailleerd.

Het avontuur van Ichiban begint sterk en leert je heel gezapig alle knijpjes van het vak. Eenmaal je richting de endgame aan het sluipen bent vertraagt het tempo helaas enorm tot het punt dat grinden een verplichting lijkt. Dankzij een hoop content is dit geen al te frustrerende sleur maar een betere balans had deze titel naar de top kunnen duwen.

Zo verloopt m’n avontuur doorheen Japan niet altijd aan een egaal tempo maar wel steeds met evenveel interesse. Er staat altijd wat te gebeuren en al moet je soms geduld uitoefenen, het feit dat je niet weet wat er om de hoek schuilt blijft je doen voortspelen. De ruwe kanten van Like A Dragon neem ik er graag bij. Een echte Yakuza heeft ook wat littekens op z’n ruige lijf.

---