“Little Nightmares II lijkt een boeiend en intrigerend horrorspel te worden”

Vorig jaar mocht ik al eens proeven van een korte demo van ontwikkelaar Tarsier Studios’ Little Nightmares 2. Een voorgerechtje waar ik ontzettend enthousiast van werd. Nu de release van de game dichterbij komt, mocht ik opnieuw aan de slag met de eerste twee levels. Bovendien kreeg ik ook een korte presentatie waarin enkele ontwikkelaars meer vertelden over wat er anders en beter is aan dit tweede deel.

De eerste Little Nightmares speelde zich af in The Maw, een drijvende gevangenis. Hier waren de ruimtes bewust klein en krap gehouden om je een benauwd gevoel te geven. Je moest hieruit zien te ontsnappen terwijl je aan het uitzoeken was wat deze mysterieuze plek exact was.

In Little Nightmares II is dit niet meteen het geval. Al vrij vroeg in de game maak je kennis met het hoofdpersonage uit het origineel, Six, waarna je samen met de nieuwe protagonist Mono op een groots en spannend avontuur trekt.

Hoewel ik af en toe écht wel het gevoel had dat ik zo snel als mogelijk moest zien te ontsnappen uit een bepaalde plek, krijg ik meer het gevoel dat ik op een grote ontdekkingstocht trok waarin ik in leven moest zien te blijven, in plaats van dat ik onderdeel uitmaakte van een ontsnappingsverhaal.

Claustrofobische vergezichten

Wanneer je Little Nightmares II opstart zal je onmiddellijk merken dat je niet meer in de Maw zit. Een weids, maar akelig bos wacht op jou. En zoals je verwacht van een Little Nightmares-game ziet het bos er allesbehalve liefelijk of vredelievend uit.

Dit level deed me denken aan die andere fantastische indiegame Limbo uit 2010. Ook hier schuilde er achter elk hoekje gevaar of een schrikmoment waarvan je uit je zetel sprong. Het is opvallend knap hoe ontwikkelaar Tarsier erin geslaagd is om een level dat zich buiten afspeelt toch claustrofobisch krap wist te maken.

Akelige taferelen

Maar het eerste level blijft niet zo groots en open want als snel sluip je een huis in. Eens je binnen bent, word je opnieuw begroet met akelige taferelen zoals lichamen die aan het plafond hangen. Er besloop mij een erg onbehagelijk gevoel waarbij mijn zintuigen op scherp werden gezet.

Ik had het gevoel dat er elk moment iets uit de achtergrond kon beginnen bewegen. Als klap op de vuurpijl wacht de Hunter je hier op. Een groot wezen met een jutten zak als hoofd dat er alles aan doet om je neer te leggen met zijn shotgun. Hierdoor versnelt de gameplay op bepaalde momenten tijdens achtervolgingsscènes waarbij de adrenaline door mijn lijf gierde.

De balans en tegenstelling tussen deze snelle scènes en erg trage, stille momenten is zo ontzettend mooi, dat ik nu al een dikke pluim wil geven aan de ontwikkelaars.

Ik wil écht niet naar school…

Het tweede level speelt zich opnieuw binnen af. Eentje waarbij ik kennis maakte met de ergste nachtmerries die ik kon beleven op school. Niet alleen zijn de schoolgaande kinderen stuk voor stuk grote, kleine bullebakken, maar het grootste gevaar is de Teacher.

Zij is zo angstaanjagend eng dat ik er alles aan moest doen om haar te vermijden. Iets wat trouwens niet makkelijk was. Ze kan namelijk Fantastic Four-gewijs haar nek heel erg ver uitrekken. Kreeg ze me toch te pakken, dan strafte ze me door me met huid en haar te verslinden.

Maar in de school draait het voornamelijk om het bevrijden van je compagnon Six. Want zij wordt in dit level ontvoerd door de leerlingen van de school.

Vanaf de grond opnieuw opgebouwd

De ontwikkelaars wisten ook te vertellen dat ze de engine waarop de game draait volledig opnieuw hebben opgebouwd. Dit klinkt wat cliché tegenwoordig, maar het stelde hen in staat om de basis van de game beter af te stemmen op de behoeften die ze hadden met dit tweede deel.

Een ander groot voordeel dat we rechtstreeks zullen voelen is dat de laadtijden een pak korter zijn. Of je nu een nieuw level aan het laden bent of je bent dood gegaan, lang zal je niet moeten wacht om terug in de actie te zitten.

Het mooie aan de leveldesign is dat de programmeurs een pak verticaler te werk zijn gegaan dan in de eerste game. Dit geeft je nog meer het gevoel dat je rondloopt in een gigantische wereld waarbij er achter elke hoek wel iets op jou zit te wachten.

Maar het mooie aan Little Nightmares 2 is dat het niet alleen gaat om deze schrikmomenten of het slimmer zijn dan de monsters. Het is de balans tussen dit alles én de puzzels die je moet oplossen die de gameplay zo sterk maakt.