“Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name is de perfecte opwarmer voor Infinite Wealth”

Like A Dragon is een spin-off van de Yakuza games en speelt zich af tussen Yakuza 6: The Song of Life (2016), Yakuza: Like a Dragon (2020) en Like a Dragon: Infinite Wealth (2024). De game werd ontwikkeld op een tijdspanne van 6 maanden en was oorspronkelijk bedoeld om als DLC uit te brengen.

Wat me meteen opviel is de ontzettend grave cover van de game. Een man in maatpak die half voor zich uitstaart en half naar de grond kijkt, met achter zich de skyline van een stad. Hopelijk is de game net zo goed als haar cover!

Waarom Wel?

Boeiend misdaadverhaal

We volgen het verhaal van Kazuma Kiryu. Ooit een gevreesd lid van de Yakuza, maar na tal van gebeurtenissen maakte hij de keuze om zijn eigen dood in scene te zetten om zijn familie te beschermen. Nu, enkele jaren later, lijkt het verleden hem in te halen en zit Kazuma plots met een tweestrijd in zijn hoofd. Die van zijn vorige en huidige werkgever, waar er bijna constant een moreel touwgetrek plaatsvond en ik als speler meegesleurd werd in dit psychologisch spelletje.

In ruil voor zijn diensten zal de Daidoji-clan een geheim verzwijgen waar Joryu (schuilnaam van Kazuma) weet van heeft. Stilaan lijkt de politiek van de Daidoji meer en meer op twee muren die op Kazuma afkomen. Voor Kazuma begint de bescherming van de Daidoji stilaan aan te voelen als een vloek i.p.v. een zegen. Externe factoren en mensen maken hier gebruik van, om hem op te zoeken en informatie te verkrijgen van hem. Aan ons om op te boksen tegen al deze miserie en een uitweg te zoeken voor Kazuma Kiryu.

Japanse onderwereld

Vanaf het begin van de game ademt Like a Dragon Gaiden het sfeertje van de Japanse maffia. De skyline achter Kazuma op de cover is, zoals daarnet vermeld, Tokyo en daar valt heel wat te beleven. Ondanks dat Kazuma een badass pur sang was/is merkte ik ook dat achter die laag heel wat empathie en goedzakkerij te vinden is. Tijdens de vele missies die ik speelde voelde ik een heel groot Robin Hood-gehalte bij het hoofdpersonage.

In de tokubetsuku (wijken in Tokyo) was er op een bepaald moment een missie waar ik een jongen zijn voetbal uit een boom moest halen. 3 seconden werk maar dit zei veel over het karakter van onze protagonist. Daarna was het meteen focus op het serieuze werk waar ik probeerde te praten met een criminele baas uit die specifieke wijk. Een leuke manier van de ontwikkelaar om de nadruk te leggen op het contrast tussen goed en kwaad.

Bezige bij onze Kazuma

Wanneer je niet bezig bent met je eigen verleden en tweestrijd zijn er ook nog veel randzaken die je kan doen. Zijmissies zoals daklozen beschermen en bepaalde dingen kopen voor mensen leveren je reputatie en geld op. Met die reputatie kwam ik op een goed blaadje te staan bij Akame, die aan het hoofd staat van een Japanse poverello organisatie. Deze dame zorgt ervoor dat de daklozen in Tokyo geholpen worden en kan daarbij alle hulp goed gebruiken.

Buiten een serieuze portie aan goede karma verdiende ik er ook reputatie en geld mee. In elke straat of steegje is er wel een winkel waar je power-ups of nieuwe kleding kan kopen met je zuurverdiende yen. Kazuma of ook wel Kiryu-san genoemd in de volksmond, leert verder in de games ook nieuwe moves. Hier laat de ontwikkelaar je redelijk vrij in de keuze en koop je ook aan met in-game geld dat je verdient tijdens hoofd- en zijmissies.

Lore en nooit Sotenbori(ng)

Ik raad iedereen aan om de lore op te zoeken over ons hoofdpersonage. De achtergrond ervan en hoe hij in deze situatie is terechtgekomen, gaat veel verder dan eerst gedacht. Ik begreep het waarom achter alles, met als gevolg dat ik meer plezier beleefde aan Like a Dragon. Hoe verder ik in het verhaal kwam des te meer onverwachte twists er gebeurden. De meeste personages die ik in Tokyo tegenkwam en de band die ik met hen opbouwde gaven genoeg kleur aan het spel waardoor ik als een bullet train doorheen het verhaal wou razen. Ook in de stad is er constant leven in de brouwerij. Zakenmannen op weg naar hun werk, oude vrouwtjes die terugkomen van de markt of studenten lopen af en aan in de wijk Sotenbori.

Japanse James Bond

De engel en duivel op Kazuma’s schouders vind je ook terug in zijn vechtstijl. Te allen tijde kan je switchen tussen de Yakuza en Daidoji technieken met ieder zijn eigen unieke krachten en moves. De Daidoji-techniek baseert zich op meer fijnere aanvallen terwijl de Yakuza-techniek meer focust op het brutere werk. Een geweldig gevoel als je een aanval van een vijand perfect countert en afmaakt met een special. De Daidoji-techniek liet me ook toe om gadgets te gebruiken zoals drones die elektrische schokken veroorzaken (Hornets) of fake sigaretten die ontploffen zodra ze een vijand of grond raken. In Yakuza: Like a Dragon (die onlosmakelijk verbonden is aan deze game) was de combat nog turn-based maar dat is in deze niet meer zo, waardoor het tempo van de gameplay een pak hoger ligt.

Naast al het maatschappelijk werk en schurken in elkaar rammen, kon ik gelukkig tussendoor ook ontspannen. Zo is er cabaret, waar je kan afspreken met dames of had ik een hele prijzenkast voor me, waar ik met verdiende punten van andere minigames prijzen kon kopen. Mijn gewonnen buit kon ik goed gebruiken, in gevechten of andere situaties, en fungeerden als een soort perk. Het cabaret is trouwens ongelooflijk goed gedaan en absurd realistisch.

De meest ideale plek voor dit alles is ‘The Castle’, een groot casino waar je terecht kan voor kaartspelen, prijzen en een Colosseum. Bij die laatste kan je in ware gladiatorenstijl het beste van jezelf geven tegen verschillende vijanden. Ook een heel coole activiteit, die we terugvinden in de wijk Sotenbori, is SEGA club. Een nostalgische trip waar je pluchen beesten kan vangen of zelfs Sonic the Fighters, SEGA Racing Classic 2 en andere klassiekers kan spelen op arcadekasten.

Waarom Niet?

Man met de pet A, B of C

De vijanden waar je tegen vecht of zelfs belangrijkere (zij)figuren worden allemaal zeer oppervlakkig voorgesteld. ‘Man with a bat B’ of ‘man with a mask A’ zijn bijna altijd de benamingen voor de schurken die je tegenkomt. Jammer, want zo verloor ik voeling met bepaalde figuren en bleven ze verder in het verhaal niet hangen. Ook de animaties tijdens counters of afmakers kwamen een beetje clunky over waardoor je finisher op sommige momenten oneer wordt aangedaan.

Het tempo waarmee het verhaal verteld wordt is vrij snel, toch als je de main story eerst speelt. Hier komt de zeer korte ontwikkelingstermijn van 6 maanden echt boven water. Op zich hebben ze dit echt goed aangepakt maar hoe verder in de game hoe meer ik dit opmerkte. Het voelt zeker niet gerusht aan maar sommige elementen in het verhaal, hadden ze naar mijn mening gerust meer mogen uitdiepen.

Trailer

---