“Remnant 2 is een ijzersterke soulslike RPG”

Remnant From The Ashes overtuigde in 2019 héél wat zieltjes. De nieuwe IP van developer Gunfire Games bracht een enorm uitdagende nieuwe wereld tot leven, vol lugubere wezens die vaak onverslaanbaar leken. Ook ik verdiepte mezelf met enorm veel plezier (en af en toe een gil van frustratie) in dit (co-op) RPG-avontuur. Ik was er even van overtuigd dat ik de wereld had gered en The Root had verslagen. Tot Remnant 2. Toch ben ik vooral blij dat de boel opnieuw gered moet worden.

Waarom Wel?

Niet zonder m’n hond

Remnant 2 dompelt je opnieuw onder in een soulslike action RPG avontuur met enorm veel diepgang. Net zoals in het eerste deel zal je verschillende werelden ontdekken die tjokvol unieke vijanden en boss fights zitten. Deze game bevat enorm veel detail qua speelmogelijkheden. Alhoewel een solo-avontuur ook zeker genietbaar is, raad ik enorm aan om deze game met twee buddies te spelen.

Co-op zie je des te beter hoe de verschillende klassen (archetypes, hier genoemd) elkaar aanvullen. De archetypes van Remnant, daar begint het allemaal mee. Ga jij aan de slag als Medic om jezelf en jouw maats te healen, of vuur je met Gunslinger alsof het wilde westen helemaal terug is? Ben je liever als Hunter vanop afstand dodelijk, of ga je als Handler nooit naar buiten zonder je hond? Elke klasse heeft z’n unieke skills en abilities. Deze insteek alleen al schreeuwt om meerdere playthroughs.

Variatie overal

Eenmaal je met jouw karakter doorheen de tutorial bent geraakt, opent de wereld zich. Die wereld is verdeeld in zes sub-werelden. Die worden in willekeurige volgorde aangeboden én zijn elks ook willekeurig opgebouwd. Geen enkele playthrough is dus dezelfde. Je komt bosses op andere locaties tegen en zal nooit je weg écht kennen.

Variatie is de sleutel tot succes voor Remnant 2. Elke wereld heeft z’n eigen sfeer, muziek, setting en verhaal. Er zijn ontelbare unieke vijanden. De ene wereld geeft een gotische vibe af die evenveel weg heeft van Bloodborne als The Lord Of The Rings. Een andere wereld lijkt op het bastaardkind van Aliens en The Callisto Protocol. Elders kreeg ik dan weer zware Uncharted en Indiana Jones-vibes.

In ieder geval wordt het nooit saai. Ik keek constant met verbazing, als ik niet werd verpletterd door de volgende gigantische boss. Wees gerust, die uitdagende baasgevechten zijn opnieuw van een enorm hoog niveau.

Een logische sequel

Remnant 2 daagt je constant uit om slim te spelen, tactisch te denken en nieuwe manieren om aan te vallen te ontdekken. Je kan tussendoor terugkeren naar je uitvalsbasis om je uitrusting, wapens en equipment te upgraden, inwisselen en opnieuw ten strijde te trekken. Ook hier zijn de opties eindeloos.

Grafisch ziet alles er best lekker uit. De gameplay en gunplay van Remnant 2 biedt opnieuw een goed uitgebalanceerde mix aan van snelle combat die nooit té vlot verloopt. Je bent geen Rambo die alles aan gort kan knallen. Je moet wijselijk kiezen wanneer je jouw kogels opgebruikt en wanneer je die speciale aanval plaatst.

Voor veteranen van het eerste deel zal Remnant 2 snel zéér vertrouwd aanvoelen. Het is een sequel zoals Far Cry al vaak heeft gedaan: verder bouwen op succes zonder zichzelf écht opnieuw uit te vinden. Dat Remnant 2 niet écht nieuwe dingen toevoegt aan zijn formule, dat laat me koud.

Dit is een game waarvan ik hóópte dat ik opnieuw dezelfde ervaring kreeg, en dat is gebeurd. Op de meeste vlakken is dit gewoon een optimale versie van een nieuw Remnant-avontuur. Helaas zijn ook de gebreken van het eerste deel nog perfect aanwezig.

Waarom Niet?

De weg kwijt

Remnant laat je graag aan je lot over. Dat betekent weinig aanduidingen, informatie en ander helpend grut. Verwacht niet al te veel mission markers of coherente cutscenes. Meermaals mocht ik op zoek naar de juiste weg in een doolhof van mogelijkheden. Tuurlijk is dit deel van de uitdaging, maar soms kantelde het wel richting het frustrerende voor mij. Een gewaarschuwde jager is er twee waard.

Van waar komt die kloteboom?

Ook het verhaal is opnieuw zó ingewikkeld en oeverloos bombastisch dat je het snel laat voor wat het is. Ik probeerde m’n hoofd erbij te houden in het begin, maar simpelweg uitleggen waarover Remnant écht gaat is een moeilijke opgave. De samenleving is naar de kloten, er zijn monsters, ik raak een rode steen aan en vecht tegen een kloteboom. Daar komt het zowat op neer.

Vaak zijn de conversaties tijdens cutscenes zó overdreven ingewikkeld dat het lachwekkend wordt. Jaja, gigantisch alziend oog, ik zal tegen de levende stenen vechten. Grappig is het in co-op gelukkig wel. Het doet me wensen dat The Doom Slayer in deze game zat, om in trouwe stijl elk gesprek met pure stilte te beantwoorden, geen f*ck te geven om het overkoepelende plot en halfweg het gesprek een hoofd tot moes te knallen.

Hardnekkige mist

Waar je nog kan oordelen dat het verhaal en de doolhoven van Remnant toevoegen aan z’n sfeer en wereldvorming, kan je dat niet over bugs. Ik was best teleurgesteld toen ik, net zoals in het eerste deel vier jaar geleden, glitchte in de mistvorming voor ik een boss arena binnen ging. Exáct dezelfde bug. Ook zag ik meermaals vijanden door de grond zakken. Niks game breaking, wel het vernoemen waard. Kleine opstootjes tijdens een anders episch avontuur.

---