“Winnie the Pooh: Blood & Honey is een enorm vermakelijke rechttoe-rechtaan slasher film”

Zes procent. Zés procent. Dat is de gemiddelde reviewscore die deze Winnie The Pooh momenteel behoudt op Rotten Tomatoes. Op IMDB zijn de meningen milder maar dreigt de gemiddelde rating ook bijna onder de 4.0/10 te vallen. Wat was mijn logische conclusie na deze recensies? Deze film moét ik gaan zien. Als fervent fan van slashers én glorieus slechte B-films ging ik naar de cinema. Zou de honing nu écht zo zuur zijn geworden?

Waarom Wel?

Paddo’s niet langer nodig

95 jaar na de eerste verhalen van Winnie The Pooh (1926) vervielen de exclusiviteitsrechten die verbonden waren aan de originele auteur en later Disney. De regisseur Frake-Wakefield sprong in 2021 meteen op de kar van het nieuwe publieke domein en begon aan een prachtig onlogisch vervolg. Wie ooit dacht dat Winnie een bloeddorstige seriemoordenaar zou zijn in een lugubere horrorfilm, had tot voor kort gewoon te veel paddo’s gegeten.

Maar goed, anno 2023 kan je ook zonder paddo’s deze fantasie gewoon beleven in de cinema. Weg is het lieve beertje dat zo graag honing likte en samen met Knorretje en z’n andere vrienden avonturen beleefde.

Nadat de jonge Christopher z’n dierenvriendjes verlaat om naar de universiteit te gaan loopt het fout. Winnie en z’n vriendjes leiden honger, worden krankzinnig en keren de mensheid de rug toe. Ze besluiten elke mens die in hun bos komt af te slachten, met als ultieme doelwit Christopher. Enkele vriendinnen die op een rustig weekendje natuur hopen weten niet wat hen te wachten staat.

Wat hadden jullie eigenlijk verwacht?

Laat me even wat duiding geven bij deze review. Ik had hem waarschijnlijk niet geschreven als de algemene wereldwijde recensies niet zo vernietigend waren. Ik stel me één vraag voor al diegenen die smijten met buizen en nullen alsof het carnaval is. Wat hadden jullie eigenlijk verwacht van deze film? Met welke ingesteldheid gingen jullie kijken? Hoopten jullie op Oscarwaardig materiaal?

Ok, dat zijn eigenlijk meerdere vragen maar je snapt m’n punt. Je wéét toch wat je gaat krijgen als je naar een horrorprent gaat kijken waarin Winnie The Pooh de hoofdrol heeft. Ik herhaal: Winnie The F*cking Pooh. Je verwacht toch vanaf het begin een schrijnend onlogisch verhaal gevuld met hilarisch middelmatige acteerprestaties door dertien-in-een-dozijn karakters?

Vaarwel aan introducties

Ik wil helemaal geen ellenlange introducties met background stories voor elke persoon. Ik wil geen uitleg waarom Winnie en Knorretje in godsnaam bloeddorstige mutanten zijn geworden met moordlustige neigingen en een verregaande BDSM-fetisj. Ik wil bloederige kills! Gillende mensen! Intense achtervolgingen! Lugubere moorden en agressieve gevechten!

Van dat net opgesomde lijstje heb ik álles gekregen in Blood & Honey. Met een budget van amper €100.000 zijn er meer dan genoeg suspensevolle scènes. Ja, de meeste voel je al van mijlenver aankomen en spelen vrij systematisch uit hoe je het zou verwachten. Nee, deze film is niet écht eng maar dat is evenzeer niet écht de bedoeling. Er zit heerlijk misplaatste humor in deze slasher.

Bloed & ledematen

Deze Blood & Honey past in hetzelfde straatje als andere slashers zoals Halloween, Friday The 13th en misschien best passend Texas Chainsaw Massacre. Je hebt één buitenmenselijke superslechterik die te keer gaat tegen een groepje radeloze tieners die doodsangsten uitstaan. De ene slechte beslissing (Let’s split up!) volgt de andere op, ledematen vliegen in het rond en bloed spuit van het scherm af.

Blood & Honey brengt dit zonder te veel nodeloze intro, zonder ooit saai te worden en te lang door te gaan. Scream queen van dienst Maria Taylor vond ik eerder irritant, maar qua supporting cast deden May Kelly en Natasha Tosini m’n hartje sneller staan.

Gratuit

Toen de credits over het scherm rolden keek ik meteen naar m’n maat om samen te bevestigen dat dit gewoon anderhalf uur uitstekende slasher-fun was. We hebben meermaals luidkeels gelachen door de ridicule toestanden, gratuite gore, misplaatste erotica en genadeloze horror.

Waarom Niet?

Stijve puriteinse harken

Ben je op zoek naar een film die op een slimme en unieke manier suspense opbouwt en je oprecht ongemakkelijk doet voelen? Een film waarbij de ene plottwist al slimmer is dan de andere en je nooit weet wat te verwachten? Een film met uitstekende, gelaagde acteerprestaties door gegronde karakters met verschillende motieven? Welnu, mocht de titel het nog niet weggeven, dan is Winnie The Pooh: Blood & Honey niet voor jou.

Ik weiger mee te gaan met de omhooggevallen, puriteinse tendens om elke film die gaat voor lomp genot neer te sabelen. Blood & Honey gaat voor een relaxerende avond slasher-genot en is niet slim, gelaagd, diepgaand of oprecht eng. Het hoéft dit ook helemaal niet te zijn.

Voor de liefhebbers van rechttoe-rechtaan slashers waarbij je niet al te veel moet nadenken: ga deze zien. Don’t trust the anti-hype. De sequel is al aangekondigd. Ga aan de kant Marvel, het Winnie The Pooh-universe is hier!

---