“Wonder Boy Anniversary Collection is een vat vol jaren 80/90-nostalgie”

We moeten ver teruggaan in het verleden om te kijken wanneer Wonderboy het levenslicht zag. Ryuichi Nishizawa, de Japanse vader van de virtuele blonde jongen ging een samenwerking aan met SEGA in 1986 en de eerste games werden uitgebracht op de arcadekasten van datzelfde bedrijf. De vervolgen op Wonder Boy werden eind jaren 80 en begin jaren 90 uitgebracht op de Master System en Mega Drive. Na de eeuwwisseling werden sommige versies uit de franchise ook geport naar Wii, PlayStation 3, 4 en Xbox 360.

Ik maakte voor het eerst kennis met Wonderboy op mijn Gameboy Color op de cartridge ‘501 spellen in 1’. Ik was meteen verknocht aan de 2D-sidescroller en mijn ouders moesten dus meermaals de paarse doorzichtige Nintendo-handheld uit mijn handen trekken. 26 januari kwam Wonder Boy Anniversary Collection uit voor PlayStation (4 en 5) en Nintendo Switch. Kom te weten in deze review of mijn nostalgische gevoelens al dan niet werden opgewekt tijdens het spelen van deze game.

Waarom Wel?

Zes in één en veel meer

Het hoofddoel van de game is om de levels heelhuids door te geraken. Door middel van fruit en ander voedsel op te rapen kan je een steeds aflopende timer terug opvullen en in de latere games met gold ook beter armor en wapens kopen.

Qua content mogen we zeker niet klagen. Je krijgt in volgorde het originele Wonder Boy (1986), Wonder Boy in Monster Land (1987), Wonder Boy III: Monster Lair (1988), Wonder Boy III: The Dragon’s Trap (1989), Wonder Boy in Monster World (1991) en als laatste Monster World IV uit 1994 voorgeschoteld. Deze zes games uit de franchise kan je overigens in willekeurige volgorde spelen.

Als al deze titels nog niet genoeg zijn om in een zwijm te vallen door een overdosis nostalgie dan zal de art van vroeger dit zeker doen.  Er is namelijk per spel een shitload aan artwork. Gaande van originele notities, schetsen van de personages en foto’s van de handleidingen. Heerlijk om door te scrollen. Ik waande me even terug de kleine Jim die onderweg naar huis in de auto de handleiding van mijn gloednieuwe game al eens onder de loep nam in afwachting van het gamen.

Voer voor speedrunners

Ik moest op sommige stukken serieus ploeteren door een level alsof ik drijfzand en een moeras moest doorkruisen. Mijn hersenen aan het werk zetten om de vijanden en sprongen te timen of te memoriseren was redelijk pittig en dit in combinatie met een aflopende timer. Het was vooral trial and error om dan met veel voldoening een level uit te spelen of een eindbaas te verslaan en mijn tocht verder te zetten in deze 2D-sidescroller.

Een leuke toevoeging van de ontwikkelaars in deze Anniversary Collection is een foto van ieder level. Als je echt into speedrunnen bent of je wilt je na een aantal ‘Game Over’s’ toch wat beter voorbereiden, dan kan je volledig uitpluizen hoe de map eruitziet en waar de vijanden zich bevinden.

Saven wanneer je wilt en een mix van soundtracks

De arcadegerichte soundtrack van deze Wonder Boy titels brengt je meteen in concentratiemodus door de steeds meer opzwepende toon. Ze katapulteren je terug naar de jaren 80 en 90 en laten je voor een stuk terug verliefd worden op deze 2D-sidescrollers. De soundtrack heeft hier een groot aandeel in en laat ons nog maar eens zien wat voor een impact ze heeft op onze gamebeleving.

Naast de geweldige soundtracks die stuk voor stuk fantastisch zijn heeft de game nog een grote troef. Save wanneer je wil op ieder moment. Dit maakt het een stuk aangenamer spelen als je een stuk snel wilt herladen wanneer je weer eens die eerste sprong hebt gemist of door die vervelende vijand geraakt werd wanneer je het niet wou omdat je net bij aanbeland bent bij een bossbattle. Alle titels hebben ook hun eigen onafhankelijke save slots zodat je voortgang per spel mooie overzichtelijk blijft. Ideaal dus wanneer je even pauze wilt nemen na al dat platformen of wanneer je een andere titel in de collectie wilt spelen.

Waarom Niet?

It’s the 21st century

Sommige versies, vooral bij het originele Wonder Boy, waren vrijwel onspeelbaar met een controller. De oude originele look die de ontwikkelaars er hadden ingestoken van de arcade, Master System en Mega Drive waren subliem en geweldig. Deze collectie/emulator was jammer genoeg niet altijd even leuk om te spelen met een PS5 controller.

Het arcadegevoel was totaal niet geconfigureerd naar ‘modern day controls’ en daardoor uitte zich dat bij sommige versies tot frustratie en (letterlijk) schokkende taferelen op je tv of monitor. Het leek of je constant aan het glitchen was. Daarnaast was er duidelijk vertraging te zien van controller naar scherm. Het personage deed pas een seconde of twee later wat ik net had ingedrukt op mijn controller.

---