“One Piece Odyssey is een mooi eerbetoon aan het 25-jarig bestaan van de Japanse anime”

Na een zeer woelige storm trekken de wolken weg en schijnt de zon terug op het mysterieuze eiland Waford. Deze plek moet het decor bieden voor One Piece Odyssey, de game die een ode brengt aan het 25-jarig bestaan van de reeks. Ondanks de tropische temperaturen kunnen de fictieve kinderen van Eiichiro Oda – en dat zijn er wel wat – hun zorgen niet zomaar vergeten. Luffy, Roronoa Zoro, Nami, Sanji, Chopper, Robin en Usopp hebben wel wat meer dingen aan hun hoofd naast het herstellen van hun schip. Welke deze zijn kom je te weten in de review.

Even een korte schets van het verhaal waarin de paniek van Luffy, na het stranden van hun schip Thousand Sunny, al snel omslaat in een ‘alles peis en vree’ mentaliteit. Na het herenigen van de piratenbende trek je op pad en versla je vijanden zeer gemakkelijk alsof ze nooit gescheiden zijn geweest. Zelfs een bossfight, waarin je Nami redt, blijkt goed mee te vallen en is er net als de helderblauwe hemel boven je geen vuiltje aan de lucht te bespeuren.

Alles verandert wanneer iedereen oog in oog komt te staan met één van de vier bewakers van het eiland, een Fire Colossus. Al bij al loopt de confrontatie nog goed af maar de sfeer verandert snel wanneer elk lid van de bende hun krachten kwijtraakt. Schuldige van dit alles? Het mysterieuze meisje genaamd Lim die de strooien hoed van Luffy in haar bezit blijkt te hebben en door één aanraking de krachten in kubussen bundelt en verspreid over heel Waford. De zoektocht kan beginnen.

Waarom Wel?

Van alles naar niets terug naar alles

Het opbouwen kan beginnen vanaf het moment dat je tijdens quests of in de wereld tout court je eerste kubus fragmenten terugvindt en geleidelijk aan iedereen terugbrengt naar het maximum van zijn/haar krachten. Daarnaast vindt/krijg je tijdens het verkennen of na het verslaan van vijanden verschillende perks die je vrij kan geven aan een personage.

Extra HP, attack of defense zijn maar enkele van de voordelen die goed van pas zullen komen wanneer je in een gevecht terechtkomt. Nami en Hopper zullen je tijdens die gevechten ook extra buffs kunnen geven en voedsel valt vrij uit te delen wanneer je levensbalk bijna volledig zwart ziet. Die drie fronten van perks, buffs en voedsel geven je genoeg tactische mogelijkheden (vooral bij bossfights) om de turn-based gevechten naar je hand te zetten.

Part of the crew

Wat One Piece enorm goed doet en dit vooral tijdens de cutscenes is de sfeer van de anime en het samenhorigheidsgevoel van The Straw Pirates overbrengen naar de speler. Je speelt niet enkel met Luffy maar met één simpele klik op je controller kan je meteen switchen naar een ander personage. De game dwingt of geeft je de mogelijkheid zodat alle crewleden de revue passeren en je niet vastzit aan één personage en de rest er maar voor spek en bonen bijloopt. Door een spelonk kruipen of enkele muren die in de weg staan? Geen probleem. Chopper verkent met plezier de kleine ruimtes en Roronoa Zoro’s vlijmscherpe samoeraizwaarden zijn al geslepen voor je het vraagt om het pad te effenen.

Daarnaast zijn Sanji en Usopp dan weer in staat om met gevonden ingrediënten hun inner ‘Jeroen Meus’ op te roepen en gerechten klaar te maken die je net als de bovengenoemde perks en items kan gebruiken in confrontaties met de toch wel bizarre wezens soms op Waford. Op het eiland zijn ook verscheidene kampvuren te vinden waar je een tijdelijk buff kan activeren voor een bepaald aantal gevechten.  

Mijn mening in de preview over het verhaal in Odyssey blijft onveranderd omdat de game een ideale gelegenheid is om vertrouwd te geraken met ‘The Straw Pirates’ en vooral om zo de stap te zetten naar het kijken van de serie. De Japans gesproken dialogen versterken dit gevoel naar mijn mening nog meer omdat het veel authentieker overkomt.

TP or not TP that’s the question

TP bouw je op door tijdens gevechten standaardaanvallen uit te voeren en het is aan jou om de afweging te maken om je TP nog op te sparen of te gebruiken voor een speciale aanval en zo meert schade aan te richten tegen de vijanden. Nogmaals, deze extra tactische mogelijkheid zal je vooral nodig hebben tijdens bossfights of gevechten op hoger level maar het is een mooie toevoeging van Bandai Namco en ILCA om die afweging te maken.

De animatie van die aanvallen zit enorm goed en er is voldoende variatie wat ervoor zorgt dat het niet snel een sleur wordt om steeds dezelfde te zien. Daarnaast is er ook gedacht aan een versnelde modus waardoor de tijd tweemaal zo snel gaat en je snel terug de focus kan leggen op quests en het verhaal. Gelukkig bestaat er ook een ‘run away’ optie voor spelers (zoals ik) die niet iedere confrontatie willen aangaan.

Waarom Niet?

Waford biedt geen open-wereld gevoel

Ergens vrij opspringen gaat niet en ik moest ontelbaar keer gebruikmaken van Luffy zijn elastische armen om ergens naartoe te katapulteren. Ik werd door de ontwikkelaar in een bepaalde richting geduwd waardoor de game voor mij nogal lineair overkwam. Het mocht wat mij betreft nog wat meer open world zijn waarin het verkennen van een gebied meer te bieden had.

Een wauw-gevoel kreeg ik niet van de verschillende locaties en het oogde allemaal vrij leeg op één uitzondering na, Alabasta. De stad in de woestijn die iets of wat leefde en er genoeg animatie was om bij stil te blijven staan. Het oog wil immers ook wat en dit voelde ik te weinig bij het spelen van Odyssey.

---