“Warhammer 40.000: Darktide is niet geworden wat ik ervan hoopte”

Warhammer 40.000: Darktide leek een natte droom te worden voor co-op Warhammer-fanboys die voorheen loos gingen in Vermintide (2). Een dikke maand na release kampt de game met een misnoegde community en afnemend aantal actieve spelers. Wil dat zeggen dat dit spel geen aankoop waard is? Ik ploos het voor je uit.

Waarom Wel?

For the God-Emperor

Darktide dompelt je onder in de duistere wereld van Warhammer 40.000 en dropt je in een Hive City genaamd Tertium, waar je opereert in naam van de Inquisition. Als vertegenwoordiger van het Imperium of Man van de totalitaire God-Emperor verken je deze stad voor een mogelijke Chaos-infestation.

Net zoals met Warhammer in de Vermintide reeks, heeft ontwikkelaar Fatshark het Warhammer 40.000-sfeertje goed in de vingers. Van de bikkelharde banter tussen de verschillende personages waarmee je op missie bent, tot de imposte locaties en het uiterlijk van je gear, Fatshark slaat de bal op dit vlak helemaal raak.

Imperiale pracht

Darktide is dan ook een prachtige game om naar te kijken. Van de zwevende kathedralen die Imperial ruimteschepen voorstellen, tot de Mourningstar (lees: de hubwereld van deze co-op knaller) en de grauwe straten van Tertium: alles ziet er watertandend goed uit. Dat is de verdienste van een mooi spel tussen licht en schaduw (al dan niet powered by ray tracing) en de iconische Warhammer 40.000 architectuur. Tip voor als je deze game ooit speelt: neem geregeld een korte pauze om eens naar boven te kijken. De uitzichten zijn vaak adembenemend.

Ook een kleine shoutout naar het sounddesign. Dan heb ik het niet per se over de muziek van deze game, maar eerder de details. Denk aan de schreeuw die je in de verte hoort wanneer er een horde vijanden op je afstormt. Of het gehuil van honden in de verte voor een hound je party aanvalt. Ook qua stemmenwerk treft Fatshark doel met deze Darktide.

Hybrid combat

Maar met sfeer en (on)gezelligheid alleen spring je niet ver. Wanneer het op gameplay aankomt, teert Fatshark op hun jaren aan first-person melee combat ervaring in games als War of the Roses, War of the Vikings en uiteraard de Warhammer: Vermintide-reeks. Dat resulteert in snappy eerstepersoons actie met de hordes aan vijanden die je bij de vleet tegenkomt in Darktide.

Met deze game springen we echter 40.000 jaar verder in de Warhammer-timeline vergeleken met Vermintide. Dat wil voornamelijk zeggen dat je nu ook een rits aan afstandswapens hebt om je mee te amuseren. Van Las-pistols tot granaatwerpers: er zit behoorlijk wat variatie in de schietijzers die je in dit spel kan vrijkopen bij de wapenboer. En ze voelen allemaal toepasselijk impactvol aan wanneer je ze gebruikt.

Dat wil niet zeggen dat Darktide nu een first-person shooter is geworden en bijgevolg meer op games als Left4Dead lijkt dan op de melee-focused Vermintide games. Door een regenereerbaar schild dat enkel bijvult wanneer je in de buurt van ploegmaats bent of als je een melee kill haalt, stimuleert Fatshark in deze niet alleen teamwork, maar ook het gebruik van je vertrouwde melee wapens. Er zijn dan ook heel wat close quarters wapens die je wil gebruiken, van chainsaw zwaarden tot stevige voorhamers en hakbijlen.

Klasse

Die zogenaamde hybrid combat gaat hand in hand met de vier classes die Darktide rijk is. Van de ranged-focused sharpshooter tot de wandelende kleerkast Ogryn, de mage-like Psyker tot de allround Zealot: Preacher, alle personages hebben hun manier om in speelstijl te alterneren tussen close en ranged combat.

Ikzelf vond het meeste aansluiting bij de Preacher, die ranged behoorlijk wat schade kan berokkenen, maar met zijn ultimate ability recht de strijd in rushed om enkele critical hits uit te delen. Zo heeft iedere klasse zijn eigen sterktes en zwaktes. Ogryn krijgen zo bijvoorbeeld geen penalty wanneer ze zware dingen moeten verplaatsen, wat goed van pas komt in bepaalde missies. De balans tussen de verschillende klassen voelt best oké, al vragen spelers die op de moeilijkste moeilijkheidsgraad spelen om nog wat meer balancing. Iets wat niet ongebruikelijk is in dit soort games.

Waarom Niet?

Andere game dan beloofd

Klinkt allemaal goed, toch? En dat is het eigenlijk ook. Darktide is een best leuke game … als je na Vermintide meer van hetzelfde verwacht. Maar dat is niet bepaald wat Fatshark in de voorbije jaren beloofd had. Zo zou de klemtoon deze keer zeer sterk op het verhaal liggen. Fatshark heeft er zelfs een gerenommeerde comic book-schrijver en novelist voor in huis gehaald met Dan Abnett. Allemaal goed en wel, maar van een echt verhaal schiet er in Darktide niet veel over.

Na een uitgebreide introductie waarin je als gevangene losbreekt tijdens een aanval op je gevangenis, wordt de rest van de game opgehangen aan een plot waarin je jezelf moet bewijzen als een waardige soldaat in de legioenen van de God-Emperor. Jammer genoeg zit er verder quasi geen verhaal in het geheel. Om de zoveel levels komt er eens een cutscene waarin je te horen krijgt dat er weer een nieuw luik van de game ontgrendeld wordt – zoals wanneer je eindelijk wapens kan vrijkopen – maar van dat oorspronkelijke verhaal schiet er verder niet veel over.

En het verhaal is niet het enige wat op de schop ging. Zo was er ooit sprake van weapon customization, die niet in de game zit momenteel. En een maand na release moeten we nog steeds wachten op een beloofd crafting-systeem. Fatshark heeft voor release ook al twee keer de releasedatum uitgesteld en zelfs toegegeven dat ze halverwege development quasi helemaal herbegonnen zijn. Het resultaat is een spel dat dichter ligt bij wat we al gewend zijn van de developer, daar waar het een evolutie had moeten zijn. En dat laat toch wel een wrang gevoel achter.

Early access

Dat alles had in mijn ogen oké geweest als Fatshark uiteindelijk het spel in early access had uitgebracht. Dan hadden ze rustig kunnen verder bouwen aan het spel dat ze eigenlijk wilden releasen terwijl fans wel al aan de slag konden met de solide gameplay basis die er nu ligt.Het spel voelt nu namelijk ook werkelijk als een early access titel aan. Tal van crashes bederven de pret wanneer je nu speelt en de game hangt aan elkaar met server disconnects en lange laadtijden. Ook in-game stoot je zo nu en dan op zaken die wat meer polish hadden kunnen gebruiken. Zo kun je niet klimmen op een richel die aan borsthoogte van je personage komt, maar vaulten over objecten van ruw geschat dezelfde hoogte is geen probleem. Om nog maar te zwijgen over de fluctuerende frame rate.

Niet de juiste focus

Jammer genoeg lijkt het erop dat de focus van Fatshark momenteel elders ligt. Met name het vullen van de in-game store met tal van cosmetics die geen meerwaarde brengen tot de spelervaring. Dat terwijl spelers keer op keer de kleine selectie van dezelfde maps opnieuw en opnieuw moeten spelen en intussen zitten te wachten op bovengemeld crafting systeem om hun aangekochte wapens te kunnen upgraden.

De hele in-game store brengt een extra bittere nasmaak als je opmerkt dat je de premium currency enkel in packs kan kopen en dat je voor de aankoop van een skin altijd ofwel net teveel of net te weinig van zulke currency krijgt in zo’n pack. Het voelt een tikje predatory aan, daar waar de makers net beweren dat ze op dit systeem overgeschakeld zijn na Vermintide puur om het eerlijker te maken voor spelers. Beetje vreemde redenering, als je het mij vraagt.

Vreemde keuzes

Daarbovenop zitten er nog wel enkele vreemde keuzes in de game. Zo loopt level progression momenteel behoorlijk traag. Je hebt er meer baat bij op een lagere moeilijkheidsgraad levels tot een goed einde te brengen, dan dat je het zou wagen een moeilijker level te spelen omdat de reward wanneer je niet tot het einde geraakt verwaarloosbaar is.

Ook teert de weapon store op een soort van rotating arsenal, wat wil zeggen dat je er iedere dag andere wapens met lichtjes verschillende stats tegenkomt. Hierdoor heb je nooit de drang te grinden naar een specifiek wapen dat staat te blinken in de etalage en voelt ieder wapen – ongeacht stats – weinig uniek aan.

Ook de matchmaking kan beter. Momenteel worden alle classes gewoon door elkaar gegooid in de matchmaking, waardoor je mogelijks met vier dezelfde soorten personages een level kan aanvatten, daar waar je net naar een soort balancing zou moeten streven tussen de verschillende classes. De enige manier om deze willekeurige matchmaking te omzeilen, is een level aanvatten met een full party van vier spelers, wat niet altijd mogelijk is. Hier had een role-queue zoals in Overwatch bijvoorbeeld kunnen helpen.

---