“GunGrave G.O.R.E geeft een snelle adrenalinekick die matig amusant is”

Grave was dood en begraven. Niemand die dacht dat hij ooit nog zou terugkeren. De protagonist van de serie GunGrave leek zo hetzelfde lot beschonken als de gamereeks waarvan hij de ster was. Soms moet je gewoon héél lang wachten op de verrijzenis. 18 jaar na GunGrave: Overdose krijgen de fans van deze cult-shooter eindelijk een écht derde deel. Het is goor, maar is het ook goed?

Waarom Wel?

Zwitsers zakmes

In G.O.R.E gaan we aan de slag met de Gunslinger Of Resurrection genaamd Grave. Deze bad ass killing machine wordt terug tot leven gebracht om dood en verderf te zaaien in Scum Land. Grave heeft een groots arsenaal mee en sleurt de Death Hauler op z’n rug: een gigantische doodskist die fungeert als een Zwitsers zakmes met bloedlust.

GunGrave is een third person shooter die vanaf het eerste moment het gaspedaal indrukt en dan het been stokstijf houdt. De Zuid-Koreanen van developer Iggymob hebben hun mosterd duidelijk gehaald bij Devil May Cry. Qua sfeer is de gelijkenis treffend. Zware metalen en techno, non-stop chaotische actie en een nadruk op flair (in deze game artistiek genaamd “Art”).

Gore is kunst

Simpel gezegd krijg je punten voor de bloederige kills en combos die je op het scherm brengt. Je hakt, slaat, schiet en zaagt alles in elkaar en koppelt dit in combo’s tot je schreeuwt. Ook grafisch en qua gameplay is deze game zeer gelijkaardig aan DmC. Het adrenalinelevel zakt nooit. Je krijgt de ene shooting gallery na de andere, zonder al te veel denkwerk onderweg.

Qua stijl en omgeving zijn er ook heel wat paralellen te trekken met games zoals Cyberpunk en Ghostrunner. In deze saus zit een snuifje Doom, want Grave is ook een stille protagonist die weinig vragen stelt en veel bloedvergiet apprecieert. Alles is zeer arcade en de insteek van deze game is supersonisch snelle fun. Korte levels, hoge intensiteit: knallen en blijven knallen.

Meer bloed!

Tussen de schiethallen door krijg je uitdagende en gevarieerde boss fights aangeboden. Ook de levels wisselen mooi af qua locaties. In The Lab kan je na missies upgrades en skills leren. Zo wordt je arsenaal aan tricks enkel groter (én ingewikkelder).

Gore is een factor die juist wordt overgebracht: alles kraakt, breekt en explodeert heerlijk van je scherm. Al is het grafisch degelijk zonder meer, het doet z’n job. De leercurve om zieke combo’s van je scherm te zien spatten is absoluut uitdagend te noemen.

Waarom Niet?

Hectiek zonder balans

Het is een gekende valstrik bij games die de intensiteit tot voorbij de max drijven. Hoe houd je alles overzichtelijk tussen de hectiek? GunGrave slaagt er matig in om het overzicht te behouden. Bij games als Doom of DmC vind je steeds een goede balans, bij G.O.R.E is die snel zoek.

De control mix voelt vaak onlogisch aan en je krijgt al snel de indruk te moéten button smashen. Wanneer je wel of geen hits geeft of krijgt is eveneens niet altijd helder. De game brengt zo genoeg frustratie mee. Ondanks de snelle gameplay voelt het vaak sloom aan.

Snel doch sloom

Movement en control in G.O.R.E is suboptimaal. Bewegen is snel clunky en m’n control input leek niet altijd even sterk door te komen. De auto-aim brengt z’n eigen uitdagingen mee. Het speelt allemaal niet zo vloeiend als zou horen.

Schieten blijft wel dumb fun en dat vat deze game goed samen. Van het verhaal hoef je ook niet te veel te verwachten. Zet je brein af, verkracht je controller en G.O.R.E geeft een leuke adrenalinestoot.