“Starship Troopers: Terran Command zal RTS-fans zeker niet teleurstellen”

Starship Troopers, de iconische cultfilm uit de jaren ‘90, is zo een van die films die ik kan kijken en herbekijken. Ook van de CGI-reeks Roughnecks: Starship Troopers Chronicles uit 1999 was ik een grote fan. Ik hoop dan ook dat deze game mijn fanhart sneller kan doen slaan.

Waarom Wel?

Uniek universum

Het blijft een uniek universum, dat me, ik ben daar eerlijk in, qua concept wel wat doet denken aan een kruising tussen StarCraft en de Alien games. Al moet ik daar meteen aan toevoegen dat de originele basis voor de franchise een boek is uit 1959. Het is ook zo’n reeks die zich, volgens mij, uitstekend leent voor een game. Niet alleen een RTS, maar zeker een shooter, of waarom niet een RPG.

Het concept is simpel, jonge soldaten van de MI (Mobile Infantry), in mijn geval de 6th Infantry Division, nemen het op tegen gigantische insecten die de aarde binnenvallen. De insecten zullen niet rusten totdat de mensheid volledig is uitgeroeid. Ondertussen draait de FedNet propagandamachine op volle toeren. Kortom, het hele plaatje klopt, en dat is al heel wat waard.

Nu voor wat het waard is, je hoeft niet persé iets van de film of saga te kennen om te kunnen genieten van deze game. Bovendien is het RTS-genre al dun bezaaid dezer dagen en is het dus een welgekomen game voor de fans van het genre.

Professionele insectenverdelgers

Het basisprincipe van de combat is simpel: je krijgt een missie voorgeschoteld, bereid je voor en krijgt dan te maken met overweldigende hordes bugs die je trachten te overspoelen. Aan jou, of in dit geval aan mij, om mijn troepen tactisch op te stellen, mijn vuurkracht goed te richten, de aanval af te slaan, en vooral zien te overleven.

Dit alles in verraderlijke omgevingen op onbekend terrein waar het barst van de hives. Mijn Line of Sight (vuurlijn) is dan ook een belangrijk gegeven in mijn tactische voorbereiding. Het geeft me enerzijds een voordeel in de strijd en anderzijds ook een grotere kans om de aanval af te slaan/te overleven. En geloof me, hoe meer bugs je vanop afstand kan uitschakelen hoe beter want die verdomde Warriors, Tigers (mijn favoriete bugs) en zeker die Spitters doen verdomd veel schade als je in hun bereik komt.

Als ik er dan nog in slaag om radiostations te veroveren, dan kan ik backup en bevoorrading oproepen. Want nogmaals, het grote voordeel dat de bugs hebben zijn hun aantallen, dus hoe meer troepen ik kan inzetten, hoe beter. Gelukkig beschikt de game over een handig resupply systeem om mijn troepen snel aan te vullen. Geen barracks dus en nagelbijtend afwachten tot je versterkingen ter plaatse zijn. Je moet trouwens ook geen grondstoffen ontginnen en verzamelen.

Die troepen gaan van rifle troopers en combat engineers (handig voor turrets en vlammenwerpers) tot snipers (goed tegen Spitters), radio operators, mechs en tactical officers. Zoals gezegd stijgen ze in level en kan je ze beter koesteren want dan krijgen ze ook speciale skills. Luister ook even naar het verschil in wapens. Vanop afstand gebruiken ze hun machinegeweer maar als de bugs dichter komen hoor je hen shotguns gebruiken. En ja, gebruik je granaten!

No friendly fire

Opvallend is dat je infanterie-eenheden niet door bevriende units heen kunnen schieten. Anders zou ik de bugs naar een chokepoint lokken en hen van daaruit door al mijn squads onder vuur laten nemen. Ik zou bij wijze van spreken een team durven op te offeren en gebruiken als lokaas zodat mijn andere squads volle gas kunnen vlammen op die dekselse bugs. Niet dus! Al komen die engineers met hun turrets en vlammenwerpers wel goed van pas als je het slim speelt.

Met andere woorden: gebruik het terrein in je voordeel, positioneer je units zoals het hoort en wees voorzichtig want dekking is schaars en voertuigen hebben weinig tot geen bepantsering. Ook hier hebben de bugs weer een voordeel: ze kunnen plots vanuit het niets onder het zand voor je opduiken, schuilen in hives, en ze verplaatsen zich razendsnel doorheen grotten en (ondergrondse) gangenstelsels.

Mooie comic book en animatiestijl

Het verhaal is niet veel soeps, verover de planeet Kwalasha en roei de bugs uit, blablabla. Het bindt met andere woorden de missies aan mekaar. Maar hiertegenover staat dat zowel het verhaal als de menu’s op schitterende wijze geserveerd worden. Een mix tussen comic book en animatiefilmstijl, inclusief bombastische muziek en een zeer aangename manier van vertellen.

Waarom Niet?

Geen multiplayer

Starship Troopers is een coole game, daar niet van. Je zou dus denken dat er niets zo plezant is als het met vrienden opnemen tegen bugs, of tegen een vriend als bug. Maar helaas pindakaas, het spel is single player only. Yeps, geen skirmishes of andere toestanden dus. Je kan enkel aan de slag in de campaign mode van de game of in scenario’s (Starport Sweep is zalig trouwens).

Snel eentonig

Het basisprincipe is zoals ik al zei simpel, en dat heeft als resultaat dat je voornaamste taak eruit bestaat om hordes Arachnids af te houden, hives uit te roeien en dit meerdere keren na mekaar. Het geluk hier is dat je dorre rotsplaneet Kwalasha op het vlak van omgevingen voldoende divers is, waarbij elke map afgestemd werd op de missie. Er is variatie in de missies, en de omgevingen, laat dat duidelijk zijn maar als puntje bij paaltje komt, dan doe je steeds hetzelfde maar in een ander jasje.

Er is echter één missie die me zal bijblijven: zo moest ik een gevangene, de leider (of beter lijder) van een mijnwerkersvakbond, ophalen/begeleiden en op tijd bij een tv-studio afleveren voor zijn executie.

Het leuke is ook dat er voldoende afwisseling is in units en dat je deze kan combineren, levellen en upgraden. Maar het feit dat je de stemacteurs, die trouwens goed hun werk doen, vaak dezelfde one liners hoort zeggen, dat gaat na verloop van tijd ook snel vervelen.

---