“In de wereldberoemde woorden van Nathan Drake is Uncharted: de film een dikke vette: No, No, No, Nooooo!”

Het lijkt wel of er een vloek rust op de verfilming van één van de populairste videogame franchises ooit. Al tien jaar lang probeert Sony een film te puren uit de avonturen van Nathan Drake.

Maar het project verzamelde even snel problemen als een dronkenlap pintjes. In zijn allereerste vorm, rond 2008, zou Mark Wahlberg -gekend van de Transformers film en van Max Payne- de rol van Drake op zich nemen met aan zijn zijde niemand minder dan Robert de Niro als Sully en Joe Pesci als zijn oom.  Wat echter volgde, is een decennium vol regisseurswissels, creatieve meningsverschillen en uiteindelijk ook COVID dat roet in het eten kwam gooien.

Spider-Man to the rescue

Na al die tegenslagen was er dan toch een sprankeltje hoop. Niemand minder dan Tom Holland kruipt in de huid van onze favoriete schattenjager. Maar het internet dacht daar anders over! Hoe kon een Uncharted film gemaakt worden zonder Nathan Fillion?! Er was verontwaardiging, er werden petities gemaakt. Opnieuw zat het de film niet mee. Maar de studio was duidelijk: Tom wordt aan boord gehaald omdat het de meest populaire acteur van het moment is. Spider-Man: No Way Home de best spidey film ooit draait nog steeds in de bioscopen en zal 2022 ongetwijfeld afsluiten als één van de meest populaire films. Eén die wel eens een Oscar zou kunnen winnen ook. Dus vanuit Sony Pictures was de keuze snel gemaakt. Tom vertolkt de rol van Drake en Wahlberg de rol van Sully.

Mannelijke Lara Croft

Wie niet bekend is met de Uncharted games krijgt nu een korte geschiedenisles. Het origineel werd uitgebracht in 2007 voor de PS3 en was zowel bij het game-publiek als bij de critici een enorme hit. Drake’s Fortune werd geprezen voor zijn uitstekende third-person combat, zijn spitsvondig puzzels, fantastische humor en zijn cinematografische speelstijl. Er zouden uiteindelijk nog drie vervolgen gemaakt worden. Among Thieves en Drake’s Deception en A Thief’s End belanden in de top vijf van hun respectievelijke release jaren. Het leek dus onvermijdelijk dat er een film zou volgen.

In Uncharted 2022 volgen we dus de avonturen van een jonge Nathan Drake. We leren hem kennen als een broekie dat samen met zijn rebelse broer Sam inbreekt in musea om kaarten te stelen. Maar daar hebben de nonnen geen oren naar en Sam wordt van school gestuurd. Flash forward naar een oudere Nathan, die zijn dagelijkse kost verdient als bartender en pickpocket. Tot Sully komt opduiken en hem een voorstel doet dat hij niet kan weigeren.

Trouw aan de games

Het goeie nieuws is dat de film trouw blijft aan de games. Er worden geen dichterlijke vrijheden genomen, hoewel, er worden er een paar genomen. Maar niks wereldschokkend. Het levert helaas geen goeie film op. Wat de games zo fun maakt, blijkt te ontbreken in de film. Ondanks dat het tempo hoog ligt, zijn er geregeld momenten waarop de film aanvoelt als een saai drama.

Het grootste probleem ligt echter in de chemie tussen de hoofdrolspelers of beter gezegd het gebrek aan chemie. Tom Holland, waar alle gamers van dachten dat hij nooit Nathan Drake zou kunnen vertolken, doet zijn uiterste best om het personage inhoud te geven maar wanneer je medespelers op automatisch piloot acteren, dan wordt dat een moeilijke zaak. Mark Wahlberg loopt er de ganse film verveeld bij en pogingen om de humor uit de games te vertalen naar het witte doek draaien allemaal uit op een sisser.

Saai gefilmd

Met de regisseur van Zombieland aan boord zou je denken dan het toch niet kan misgaan? Want ook de sequel van die zombie-komedie en het recente Venom waren best nog te pruimen. Maar Ruben Fleischer slaat er nooit in om Uncharted visueel aantrekkelijk te maken. Iets waarvan je zou denken dat het met een budget van 120 miljoen dollar toch zou moeten lukken?  En sure, de special effects zijn van topklasse maar waar de games er veel makkelijker in slagen om je als speler mee in de actie te zuigen, slaagt de film daar op geen enkel moment in. Zelfs de fantastische vliegtuigscene – fans van de game weten waar ik het over heb – voelt niet genoeg aan als dat adrenaline shot waar we als kijker naar op zoek zijn.

De slechteriken zijn generiek en saai maar dat kan je de filmmakers natuurlijk niet kwalijk nemen want ook de games, zeker de eerste, hadden weinig memorabele bad guys. En op 120 minuten wordt het moeilijk om elk personage volledig uit te diepen. Iets wat in een twintig uur durende game wel kan. Dat brengt mij bij het feit dat Uncharted veel beter had gewerkt als een serie en niet als een film. Het zou de kijker toelaten om alle personages grondig te leren kennen en de emotionele impact van sommige gebeurtenissen zou vele malen groter zijn.

De prent mist goeie montages én spannende muziek. Want waarom er in godsnaam niet gekozen is voor de originele score is een even groot mysterie als dat van El Dorado.

---