“Windlands 2 brengt aangenaam zwevend genot met een uitdagende portie combat”

Straks liggen mijn wapperende haren nog in het echt overhoop. Dankzij Windlands 2 zoef je in VR doorheen uitgestrekte landschappen en waan je jezelf een hybride van Spider-Man en Tarzan, met een tikkeltje Robin Hood. Is deze rol de moeite waard om te vervullen?

Waarom Wel?

Swingen & zweven

De Windlands worden geteisterd door boosaardige robots. Als Guardian is het jouw taak om al swingend doorheen het gebied deze dreiging ten onder te brengen. Het klinkt donkerder dan het is, want Windlands 2 is kleurrijk, mellow, gezellig en knuffelachtig. Alles ziet er aangenaam opgewekt uit en de muziek brengt een heel leuke relaxte sfeer mee. Dit wil niét zeggen dat de game niet uitdagend kan zijn.

Doorheen Windlands 2 maak je gebruik van twee belangrijke tools. De meest essentiële zijn jouw grappling hooks. Deze gebruik je om doorheen de jungle, woestijn en bergen van Windlands te raken. De swing-mechanics zijn meestal soepel en eenmaal je ermee weg bent geven ze een heel leuke flow mee. Vooraleer je het weet zoef je doorheen de winderige bomen en langs knappe dorpen.

Tarzan meets Robin Hood

Die dorpen en andere omgevingen hebben een blokkige cartoon-look meegekregen. Het maakt duidelijk dat dit verre van een high-budget game is maar stoort nooit. Grafisch is het apart en zal het je nooit doen geloven dat iets er “net echt” uit ziet en dat hoeft ook niet. Naast je grapple-tuig is je beste vriend je pijl & boog.

De verschillende mechanische vijanden die overal verspreid te vinden zijn ga je te lijf met je pijl & boog. Net als bij de grappling hooks werkt de combat naar behoren. Wanneer je de combo tussen beide wapens mastert ben je pas écht een ongrijpbare, vliegende baas. Oefening baart kunst en je zal je tijd hiervoor moeten nemen maar het is de investering waard.

De ultieme slingeraar

Je kan de game ook co-op spelen, wat zoals vaak nog meer plezier betekent. Tegen je vrienden kan je ook racen om te zien wie de ultieme slingeraar is. Dankzij de enorm gedetailleerde opties qua settings maak je de game ook perfect op maat voor jezelf.

Een écht gevoel van gevaar zal je zelden merken. Al is de combat zeker niet simpel, een heel vergevende respawn-functie zorgt ervoor dat frustratie niet snel de bovenhand neemt. VR blijft ook hier vooral om de ervaring draaien. Al zijn er wel enkele werkpunten die m’n relaxte toestand deden wegebben.

Waarom Niet?

Limbo

De correctheid wanneer je grappling hooks al dan niet zich vastbijten in hun doel is optimaal. Toch gebeurde het wel eens dat ik de foute keuze maakte en richting m’n zekere dood viel. Helaas viel ik vaak op een onderliggend, vergeten hoekje van de map. Van daaruit kon ik niks doen, niks vasthaken of nergens naartoe springen.

Ik heb het zo meer dan eens meegemaakt dat ik volledig in limbo verkeerde en suïcidaal terug naar een spawnpunt knalde. Ook de objective markers waren me niet geheel duidelijk. Soms leek ik terug te moeten gaan terwijl ik eigenlijk verder moest, of omgekeerd. Duidelijke pijlen of andere aanduidende objecten zijn een gemis.

Stotterend

In combat kan het soms té moeilijk en stotterend overkomen om te wisselen tussen grappling hooks en je boog. Ik raad in ieder geval aan om Windlands 2 altijd staand te spelen want zittend heb je totaal niet genoeg beweegruimte. De optie zou er beter niet zijn geweest.

Het zijn deze zaken die de ervaring voor mij wat beperkt maakten qua fun. De momenten van plezier zijn heel aangenaam maar worden gemixt met klunzige toestanden die snel het tempo eruit halen. Toch brengt Windlands 2 een mooie reden om die PSVR nog eens af te stoffen.

---