“Voor nieuwkomers is The Nioh Collection de perfecte kennismaking met deze fantastische reeks”

De sadomasochisten onder ons zijn intussen wellicht uitgekeken op de Demon’s Souls-remake waar de PlayStation 5 mee aftrapte. Hoog tijd dus voor een andere actie-RPG die bij geboorte in de soulslike-ketel gevallen is om aan hun PS5-trekken te komen. The Nioh Collection to the rescue!

Waarom Wel?

Honderden uren spelplezier

Ik heb mezelf een weekje met deze remasters gegund voor ik een verdict kon neerpennen. Nioh brak vier jaar geleden potten als één van de eerste succesvolle soulslikes niet van de hand van From Software. Vorig jaar deed developer Ninja Theory (van Ninja Gaiden-faam, voor de iets oudere gamers) dat met Nioh 2 nog eens vlotjes over. Desondanks heb ik de originele games nooit eerder gespeeld. Wat blijkt? Na een week dagelijk spelen, heb ik het gevoel dat ik amper het tipje van de ijsberg heb gezien. Werkelijk: I’ve barely scratched the surface.

En dat is zeker positief. Beide games klokken in tussen de veertig en de vijftig uren om de main storyline te doorspelen. Door de vrije missiestructuur kun je daarna nog eens alle missies herspelen met andere gear of – je weet wel – net iets meer skill. Het duurt op zich al even voor je de verschillende spelsystemen helemaal begrijpt en naar jouw hand gezet hebt. Reken daarbij een Diablo-stijl van loot drops, wat een extra aanleiding geeft om terug ten strijde te trekken.

Heb je die zijde van het spel wel gehad, dan biedt deze The Nioh Collection je nog zes dlc’s (drie per spel) om aan het geheel toe te voegen. Je leest het al: wie wil heeft aan deze remasters gemakkelijke enkele honderden uren spelplezier. Of ik het aankan zo veel uren aan een stuk op m’n doos te krijgen van de uiterst uitdagende eindbazen, is nog maar de vraag.

Speel zoals jij dat wil

Speelde je – in tegenstelling tot mezelf – de games al op jouw PlayStation 4, dan is deze collection mogelijks alsnog de moeite waard. Zo krijg je nu voor beide titels drie grafische modi om in loos te gaan.

De eerste – laten we hem quality mode noemen – tweakt de settings van het spel om aan de hand van een dynamische resolutie zo veel mogelijk details op je scherm te toveren terwijl je aan een snappy 60 FPS blijft spelen. Voor beide titels bleek dit voor mij de way-to-go, aangezien de game uiterst vlot speelt én er behoorlijk knap uitziet.

Ben je een pixel-teller, dan kun jij je hart wellicht ophalen in de 4K-modus. Hier wordt detail soms opgeofferd om een mooie native 4K resolutie aan te houden. In de eerste Nioh is het verschil tussen de quality mode en 4K miniem, aangezien de game in quality ook voornamelijk in 4K speelbaar is. In Nioh 2 worden details net wat sneller opgeofferd voor 4K en toch enkele framedrops niet weet te vermijden. In mijn ogen is dat wat zonde, aangezien de quality-modus zo lekker draait.

De laatste modus focust op 120 FPS te halen. Hier gaat zowel resolutie als detaillering op de schop voor een botergladde spelervaring. Mijn tv kan jammer genoeg niet zo snel beeld verversen, waardoor de modus standaard onbeschikbaar is. Na wat research (zoals de DigitalFoundry-video hieronder) blijkt dat 120 FPS behoorlijk aangenaam speelt in de eerste Nioh, maar niet altijd dat target haalt in Nioh 2. Jammer, aangezien een actie-RPG als deze wel zeer aangenaam zou moeten spelen, tegen zo’n hoge framecount.

Dat gezegd zijnde zweer ik trouw aan de quality-modus voor beide games. Deze speelt heerlijk stabiel en voelt ook behoorlijk vlot dankzij die gelockte 60 FPS.

Sneller dan z’n eigen schaduw

Niets zo frustrerend als lange laadtijden, toch? Daarom is die razendsnelle SSD in de PS5 voor mij de grootste gamechanger van deze consolegeneratie (sorry DualSense, ik zie je ook graag, hoor). Nioh onderscheidde zich al door behoorlijk korte laadtijden en zet die trend nu verder. In zowel Nioh als Nioh 2  is laden werkelijk een kwestie van enkele seconden. Het gaat zo snel dat reloaden quasi instant aanvoelt. Voor mij haalt dit alle frustraties weg uit al die keren dat je het onderspit delft. Je zit zo snel opnieuw in de game dat iedere set-back snel vergeten wordt.

Waarom Niet?

Prijskaartje niet voor iedereen gerechtvaardigd

Eerlijk? Ik kan amper tot geen minpunten bedenken voor deze remaster. Oké, de problemen die de de originele games hadden, kom je hier ook tegen. Denk dan voornamelijk aan het inventory-systeem dat te wensen overlaat. Ook merk je dat halfweg de eerste Nioh het inspiratievat voor nieuwe vijanden even op was. Maar tja, het is een remaster, geen remake. Dit zijn gewoon dezelfde games, maar dan geoptimaliseerd voor de PS5.

Dat maakt de volle prijs voor dit spel – zo’n tachtig euro in de PlayStation Store, zeventig elders – voor heel wat spelers echter wat moeilijk te verantwoorden. Wie de games al op de voorbije generatie consoles speelde, krijgt niets nieuws. Wegen de snelle laadtijden en drie graphics-modi daar tegenop? Misschien net niet genoeg. Daarbovenop was Nioh in november 2019 een gratis PlayStation Plus-game, dus veel gamers konden dat spel al gratis spelen.

At best is deze collectie eerder eentje om tijdens een sale op te pikken voor veel spelers. Wie, net zoals ik, deze aan zich voorbij had laten gaan, haalt voor de prijs van één PS5-titel wel meteen de beste versies van deze twee actie-RPG’s in huis.

---