“The Settlers: New Allies is een reboot met ups en downs”

The Settlers is een real time strategy (RTS) city-builder die in 1993 door de Duitse ontwikkelaar Blue Byte werd bedacht. Blue Byte is intussen overgenomen door Ubisoft én The Settlers franchise heeft sinds 2010 geen nieuwe release meer gehad. Het is een lange, zware weg geweest voor The Settlers: New Allies, de game werd bijna vijf jaar geleden aangekondigd en heeft sindsdien meerdere vertragingen en een slecht ontvangen bèta doorstaan. Dat merk je nu spijtig genoeg ook aan de uiteindelijke release.

OPMERKING VAN DE REVIEWER: De nieuwe start voor de franchise is een feit en daarmee worden ook meteen de littekens van de moeizame ontwikkeling vastgesteld. Dit is een aantrekkelijk, doordacht spel waaraan duidelijk veel werk is besteed. Bij de lancering vertoont het spel echter wel wat stabiliteitsproblemen bij zowel on als offline gameplay. Ik verwacht dat deze bugs snel zullen worden weg gepatcht.

Waarom Wel?

Tijdloze RTS

Zoals in de meeste RTS-titels moeten spelers in The Settlers een stad opbouwen. Daarvoor moeten ze gebouwen bouwen, grondstoffen zoeken, legers bouwen en hun bevolking beheren voor maximale efficiëntie. Door dit te doen kunnen spelers hun nederzetting opbouwen om ofwel specifieke doelstellingen te voltooien of alles te vernietigen wat eigendom is van een vijand. De setting van New Allies brengt mij naar een tijdloze tropische eilandengroep die barst van de kleur en vrolijkheid. De vele eilanden zijn voorzien van kristalhelder water en crèmekleurige stranden, terwijl het interieur van de eilanden varieert van grasland tot woestijn.

Variabelen

Er is een bijna lineair verloop bij het ontwikkelen van een nederzetting. Bepaalde grondstoffen moeten worden gevonden en geoogst om bepaalde gebouwen te bouwen om betere eenheden te trainen en een stad verder te ontwikkelen. De plaatsing van grondstoffen op een kaart is een van de grootste variabelen waarop spelers moeten reageren. Elke kaart heeft verschillende indelingen van grondstoffen die spelers ertoe aanzetten hun steden anders te ontwikkelen, vooral omdat het effectief transporteren van grondstoffen een enorme rol speelt bij het goed opbouwen van een stad. Ze leiden er vaak toe dat je buiten je eigen stadsgrenzen zal moeten treden.

Mierenkolonie

Het bouwen van nederzettingen in het prachtige landschap is al leuk. Het aanleggen van wegen en het plaatsen van gebouwen geeft een aangeboren voldoening, net als het kijken naar de ingewikkelde logistieke simulatie van het spel. Elk houtblok, elke vis, elk steenblok moet door je kolonisten worden vervoerd naar een opslagruimte, en van de opslag naar het productiegebouw dat het nodig heeft. Als je bijvoorbeeld de productie van je kolenmijnen wilt verhogen door je mijnwerkers brood te geven, kun je toekijken hoe het graan wordt geoogst, naar de graanschuur wordt gebracht om te malen, naar de bakkers om te bakken, en dan helemaal naar je kolenmijn, waar het in een ketel wordt gegooid waar je mijnwerkers uit eten. Het lijkt een beetje passief-agressief om iemands versgebakken brood in een grote kom hete vloeistof te gooien, maar toch, het detailniveau van New Allies’ mierenkolonie is indrukwekkend.

Meerdere spelmodi

The Settlers: New Allies is onderverdeeld in meerdere spelmodi: een enorme campagne met meer dan 10 uur gameplay, en skirmishes waarin je het opneemt tegen andere spelers of een AI-tegenstander. Het middelpunt van het spel is de campagne. Deze speelt zich af in een reeks hoofdstukken en geeft de spelers de controle over de drie facties – de Elari, de Maru en de Jorn. De fantasy-setting heeft grotendeels middeleeuwse trekjes, maar de toon is warm, helder en vrolijk.

Waarom Niet?

Suffe verhaal

De campagne in The Settlers: New Allies heeft ook te lijden onder enkele zeer onhandige cutscènes en verhaalmomenten. Het grootste deel van het verhaal wordt tijdens het spelen verteld via voice overs, maar vooral belangrijke scènes krijgen cutscènes van een paar personages die met elkaar staan te praten. Deze scènes zijn waar het verhaal echt onder lijdt, aangezien de voice acting stijfjes is, het schrijven onhandig, en de animatie oubollig. De scènes herhalen zich ook vaak: personages herformuleren eerdere gesprekken en raken zelfs dezelfde emotionele noten als in de vorige scène. Deze tussenfilmpjes zijn zo suf dat ze het moeilijk maken om het verhaal serieus te nemen.

Buggy multiplayer

Door het gebrek aan interessante mechanismen of verhaal om mij betrokken te houden bij de campagne is de kans groot dat ik mijn tijd zal doorbrengen in het online aanbod. Spelers kunnen het tegen elkaar opnemen in teams, of het samen opnemen tegen AI-tegenstanders. Deze wedstrijden worden gewonnen door alle vijanden weg te vagen of door doelen te bereiken voor de eigen bevolking. Mijn pogingen om online te spelen waren echter niet zo succesvol. Of ik vond geen tegenstanders of de game crashte tijdens het spelen waardoor ik de wedstrijd niet kon afmaken.

Het voltooien van onlinewedstrijden, wat mij dus niet gelukt is, beloont spelers met experience om in level te stijgen en verschillende cosmetica vrij te spelen, evenals een valuta die kan worden gebruikt om premium cosmetische opties te kopen. Cosmetica kunnen ook worden gekocht met een premium valuta om de grind te vermijden, maar de monetisatie is over het algemeen onopvallend. Op het moment van schrijven wordt het spel echter geplaagd door een probleem waardoor multiplayer-games vaak geen experience belonen, wat vooral demotiverend werkt als wedstrijden een duur kunnen hebben van wel vier uur.

Ondanks de over het algemeen goede optimalisatie op PC is het spel niet stabiel genoeg. Het crasht momenteel consequent bij het afsluiten, en af en toe bij het laden van een opgeslagen spel. De andere grote vraag die boven New Allies opdoemt, is hoe het zal spelen op consoles.

Weinig diepgang

New Allies is als RTS ongelooflijk eenvoudig. Normaal gesproken zou ik dit een oneerlijke vergelijking vinden, omdat Settlers altijd meer over stadsbouwen ging dan over militaire strategie. Maar daar ligt het probleem. New Allies is dat niet. Als je eenmaal de wegen hebt aangelegd en de gebouwen hebt gebouwd, is er weinig anders te doen dan het rekruteren van eenheden om een leger te bouwen. Er zijn geen extra lagen in de productieketens, en geen diepte in de economische mogelijkheden. Het gebrek aan diepte in het spel komt snel aan het licht. Je verwacht meer mogelijkheden en die zijn er gewoonweg niet.