“Deliver Us Mars levert net als zijn voorganger een prachtig verhaal af”

Nederlandse ontwikkelaar KeoKen Interactive brengt ons met deze Deliver Us Mars het vervolg op Deliver Us The Moon dat in oktober 2019 verscheen. Nu trekken we dus iets verder het heelal in om de Rode Planeet te gaan verkennen. Kon de Nederlandse studio me naar hogere stratosferen brengen?

Waarom Wel?

De antenne valt niet ver van de satelliet

Tijdens de proloog komen we meteen te weten dat Kathy, ons hoofdpersonage, al van jongs af aan geobsedeerd is door alles wat met ruimte en heelal te maken heeft. Alles in haar omgeving verraad dat ze ooit voorbestemd is om op missie te gaan in de grote leegte boven ons. Kathy, of Moonbear zoals ze voornamelijk door haar vader genoemd wordt, heeft haar interesse niet van vreemden want beide ouders zijn onderzoekers in het ruimtevaartbedrijf WSA.

Vanaf het begin van Deliver Us Mars wordt de toon gezet en is het duidelijk dat er heel wat aan de hand is in de rest van de wereld. De sfeer is meteen voelbaar en KeokeN Interactive maakt ons met een korte proloog meteen klaar voor een serieuze rit vol spanning en interessante personages.

De sterren qua sfeer staan geweldig

Het duurde niet lang tot ik gefixeerd en gefocust in m’n bureaustoel naar de game zat te staren. Het verhaal ontplooit zich als een Rover die land op Mars en stukje per stukje een ontdekking doet waar je versteld van staat. Neem nu bijvoorbeeld Ayla, een cirkelvormige drone vergelijkbaar met de ‘Ghosts’ uit Destiny. De ontwikkelaar gaf haar karakter en is een volwaardig personage waar je een band mee opbouwt. Ze helpt je bovendien ook bij het oplossen van puzzels, ontcijferen van boodschappen of openen van deuren.

Elk personage sleurde me dieper en dieper in die maalstroom van samenwerking, humor en tristesse die bij het spelen van de game in me opkwamen. Aan plot twists geen gebrek waardoor je de game een soort Mass Effect Light mag noemen qua gevoel. Alle kleine details, zoals het lanceren van het ruimtetuig Zephyr-III, geven je het gevoel dat je echt het onderdeel bent van een team.

Noodkreet van Mars

Na een ietwat vreemd en mysterieus bericht wordt Kathy naar Mars gestuurd waardoor haar grote droom waarheid wordt. De aanloop naar je missie op Mars verloopt via uitstekende dialoog die ik niet wilde overslaan. Alles was voor mij beknopt samengevat maar omvatte toch voldoende informatie zodat het niet langdradig werd.

Daarnaast is de implementatie van flashbacks voldoende afwisselend en tegelijkertijd zodanig informatief dat je een totaalbeeld krijgt van de situatie. Het switchen van het heden naar verleden en andersom vloeit mooi in elkaar over en liet me opnieuw op het puntje van mijn bureaustoel zitten zodat ik zeker niets mistte over het mysterieuze Outward of andere zaken.

Puzzelen in de ruimte

De puzzels beperken zich tot druk op knop A, richt of spring op platform B en eindig bij punt C. Aanvankelijk vreesde ik na de eerste puzzel dat dit alles niet te repetitief zou worden en dat was gelukkig niet het geval. Alle puzzels zitten uitstekend in elkaar en hebben altijd een link met het verhaal.

Daarnaast is er nog een belangrijk object dat je de hele game binnen handbereik hebt: je laser cutter. Dit helpt je om de weg naar geblokkeerde ruimtes vrij te maken of om bij onbereikbare voorwerpen te komen.

De magie van licht, geluid en schaduw

De omgevingen zijn door KeokeN Interactive met oog voor detail opgebouwd. Bovendien krijg je de mogelijkheid om objecten te scannen om zo extra achtergrondinformatie te verzamelen. De stralen van natuurlijk licht in combinatie met de schaduwen deden me op sommige momenten toch even stilstaan om te beseffen hoe mooi Deliver Us Mars er uit ziet op PlayStation 5.

Sander van Zanten mag bovendien ook wat pluimen op zijn ruimtehelm steken, want zijn soundtrack voegt echt een extra dimensie toe aan de game. De melancholische muziek bezorgde mij meermaals kippenvel tijdens het spelen van de game.

Waarom Niet?

Pinokkio in space

Over de sfeer en relatie die je opbouwt met de personages valt niet te twisten. De houterige animaties bij bepaalde scènes daarentegen zijn van een beduidend lager niveau. Het lijkt alsof een zwart gat de grafische details bij verschillende personages had opgeslorpt. Ook kwam ik hier en daar personages tegen die vast stonden in een standaard T-pose.

Daarnaast deed het in- en uitzoomen rare dingen bij sommige scènes, katapulteerde Kathy weg als ze ergens tegenaan botste en zag ik het achterste van haar oogbollen. De camera werkte vooral tegen in kleine ruimtes en zorgde voor frustraties wanneer ik van richting moest veranderen. Allemaal grappige momenten die gelukkig geen al te grote invloed hebben op de gameplay, maar het zorgde niet meteen voor een fijne ervaring.

Ook het ontbreken van een handmatige optie om te saven waar en wanneer je wil, had er van mij echt wel in gemogen.

---