“Alez jong, hoe is dat mogelijk?” was de zeer logische reactie die ik meestal kreeg als ik zei dat ik nog nooit naar FACTS was geweest. En inderdaad, hoe wás dat eigenlijk mogelijk? Met die leegte op m’n avonturenlijst maakte ik afgelopen weekend eindelijk korte metten. FACTS Spring 2022 was een serieuze ervaring, en deze editie had meer dan genoeg redenen om te blijven plakken.
De grote centrale hal vormt het epicentrum qua kopen en verkopen van dit geek-walhalla. Binnen het halfuur had ik al een action figure van The Terminator vast en een nieuwe T-shirt van Doom. M’n portemonnee kreunde eerder dan m’n voeten. Bijna alles heeft z’n plekje tussen de merchandise: van retro gaming tot stalen sculpturen, van comic books tot zwaarden en schilden.
Liefde voor het kostuum
Met elke vijf meter een nieuwe merch stand en elke vijf seconden een nieuwe cosplay-outfit die m’n aandacht trekt kregen m’n hersenen voortdurend nieuwe prikkels. Deadpool en Harry Potter behoorden tot de populaire mannen, Jynx en Elsa kwamen vaak als vrouwelijk geweld voor de dag. Star Wars is altijd overal. Alsof ik tegelijk Netflix kijk, PS5 speel en een strip lees.
Een extra glimlach kreeg ik van de “enkelingen” die minder voor de hand liggende characters kozen. Connor van Detroit: Become Human had ik niet verwacht. Extreem blij was ik om een geslaagde Leon Kennedy van Resident Evil te ontmoeten.
Sommige namen die ik wél had verwacht bleven opvallend afwezig. Geralt, Kratos, waar zijn jullie? Of kijkt élke man met zo’n outfit in de spiegel en denkt hij “toch nog wat trainen vooraleer ik dit aandurf”? Elk genre van cosplay kreeg z’n kans om te schitteren tijdens de Cosplay Parades, waar ik later op terugkom. Ik klikte m’n van verbazing opengevallen mond weer in z’n gelid en ging richting de Fan Village.
Jagen op Yondu
In deze zaal vond je grote en kleine crews die zich met zeer specifieke zaken bezighielden. Onze Britse buren brachten hun mooiste collectie R2D2’s mee die iedereen een glimlach bezorgden. Verderop kon je in detail jouw favoriete miniaturen leren schilderen of nonchalant met een hamer gooien (binnen een beveiligde ruimte). Er waren ook interactieve standen van The Walking Dead, The Mandalorian en wat verderop Moon Knight en Sonic The Hedgehog.
Altijd belangrijk bij de beurs van FACTS zijn natuurlijk de artiesten en celebs die langskomen. De comic book tekenaars en schrijvers krijgen liefde van hun trouwe fans. De grote massa wijkt vaker naar de serie- en filmsterren. Onder andere Natalia Tena en Rick Hoffman konden op populariteit rekenen. Dé langste rij was ongetwijfeld voor Michael Rooker. Yondu in Guardians Of The Galaxy, Savant in The Suicide Squad en immens geliefd op FACTS.
Aan de toog met Trejo
Mijn aandacht werd volledig ingepalmd door the man, the legend, the Machete himself: Danny Trejo. Al jaren geniet ik van zijn pure bad ass-gehalte, zowel in grote Hollywood-producties als godvergeten B-films met CGI-effecten uit de PS2-periode. Na een fotomoment waarvan we beiden genoten ging ik dan ook naar de Q&A sessie. Het valt me hier vooral op hoe vrijblijvend, freestylend en relax deze sessies eraan toe gingen.
Er is weinig sprake van een barrière tussen celeb en fans. Iedereen kon z’n vragen stellen, zonder eerst controle van de inhoud of taal. Het voelde dus écht aan als een grootschalig tooggesprek. Ik kon ook enkele vragen richting Trejo kegelen. Blijft hij liever dicht bij huis filmen of trekt hij er graag op uit?
“Ik geniet van elke film die ik maak, of ik nu in Hollywood zit of ergens in een vergeten stuk van Europa. Meestal weet ik toch niet waar ik ben. Zolang het geld maar goed doorkomt.” Recht voor de raap, die Mexicaan. De zaal barst in lachen uit.
Het scherpste mes
Ik vroeg me vooral af of Danny’s geheugen nog zou meekunnen met z’n eigen carrière. Al aan meer dan 300 projecten nam hij deel. Ook in gaming kom je hem overal tegen: Olli Olli World, Far Cry 6 en Call Of Duty: Black Ops om er enkele te noemen.
De voorbije jaren was hij te zien in The Flash, The Book Of Bobba Fett, Breaking Bad, Spongebob Squarepants en Sons Of Anarchy. Daartussen straalt hij in een zestal B-films per jaar met profetische titels zoals “Vampfather” of “Three-Headed Shark Attack”.
Trejo begon al te grinniken nog voor m’n vraag af was. “Buddy, ik weet soms de titel van de film al niet meer wanneer ik m’n scènes nog aan het opnemen ben. De volgende dag ben ik al weer met een ander project bezig. Ik ben gewoon een workaholic.” Ik accepteerde het vermomde excuus gracieus.
Staat die verwarming nu hoger?
De merch, de interactieve standjes, de celebs, de interviews: het boeide me allemaal enorm. Maar wat me het meeste zal bijblijven van FACTS zijn de Cosplay Parades. Ten midden van de grote centrale zaal staat een rode catwalk. Daar kan iedereen die dit wenst aanschuiven en z’n 15 seconds of fame claimen. Verschillende thema’s krijgen hun kans om te schijnen. Anime, sci-fi, comic books en gaming krijgen allemaal hun spotlight.
Natuurlijk zijn de vele prachtige kostuums fantastisch om naar te kijken. Ezio gaf me oprecht schrik om een mes in de rug te krijgen. Master Chief wekte ontzag op. Spider-Man kreeg alle handen op elkaar. Lara Croft deed me twijfelen of ze net de verwarming een graad of tien hoger hadden gezet.
15 seconds of fame love
Maar de kostuums waren niet wat het afmaakte voor mij. Dat was de enorm fijne sfeer. Een enorm aangename sfeer van wederzijdse appreciatie, steun en blijdschap. Iedereen juicht voor elkander omdat ze wéten dat er moeite in dat kostuum gekropen is.
Sommigen paraderen met een kostuum waar ze weken aan gewerkt hebben. Anderen grijpen al hun moed samen om door de twijfel en stress heen zich te tonen aan de zaal. De glimlach die op hun gezicht tovert wanneer het oprechte applaus hoorbaar is, dát is de magie van FACTS.
Al zit je aan de tiende Batman, de twintigste Elsa of de dertigste stormtrooper: ik raakte het niet beu. Iedereen mag al eens dat moment hebben van “kijk eens naar mij”. Het is welverdiend. De verbroedering naast het podium is even vertederend. Karakters van dezelfde games troepen samen, spontane “gevechten” tussen gezworen rivalen breken uit.
Onze community
Het is misschien standaard voor de fervente fans die elke editie terugkeren. Het klinkt wie weet logisch voor de vaste gasten. Mij raakte het, als onbevlekte nieuwkomer zonder verwachtingen. Ik had soms die kramp in m’n wang van te lang te glimlachen, je kent ze wel. Ik vertrok meer dan voldaan. De rugzak wat zwaarder, de portemonnee wat lichter. Nu ik dit verslag uitschrijf had ik niet verwacht er zo’n emotionele toets aan toe te voegen. Potverdikke, ’t is toch iets schoons hoor, die community van ons.
Leuke editie maar naar mijn mening staan er teveel verkopers en dan vaak nog met hetzelfde allemaal. Ik had meer wat de nadruk op gaming willen zien, vond het precies minder dan voor Corona. Spijtig dat de flipperkasten er niet bij waren, daar keek ik toch een beetje naar uit.