“Dying Light 2: Stay Human lost alle verwachtingen in”

Zeven jaar lang hebben de fans moeten wachten op het vervolg op de fantastische open world survival game: Dying Light. Maar na talloze vertragingen is de Poolse studio Techland er dan toch in geslaagd om de sequel op ons los te laten. Of de game de torenhoge verwachtingen kan inlossen, dat lezen jullie in deze review. (Ter info: Bruno kocht de game zelf aan)

Waarom Wel?

Een nieuwe wereld met nieuwe spelers

Wie deel één heeft uitgespeeld weet dat er geen overlevenden meer zijn van de eerste zombie outbreak. Daar heb je zelf voor gezorgd, remember?! Maar the GRE zou de Global Relief Effort niet zijn als ze niet met hun gretige vingers aan het virus zouden prutsen. En natuurlijk loopt dat mis! We hebben immers een sequel nodig. Die zich notabene afspeelt in 2021. Met een virusvariant die duizendmaal besmettelijker is dan het origineel wordt de hele planeet in no time herleid tot zombie city.

Vijftien jaar later is er één Europese stad die de globale pandemie heeft overleefd en dat is Villedor. De stad wordt bevolkt door drie groeperingen: de Bazarians -een groep vredelievende handelaars die hun laatste dagen willen uitzitten in rust-, de PK of Peace Keeperse -een restant van de vroegere politiemacht en uit op orde en discipline- en als derde de Renegades, zoals de naam al doet vermoeden: een zootje ongeregeld die niets en niemand ontziet in hun zoektocht naar geld, drank en drugs.

De hoofdrol wordt gespeeld door Aiden Caldwell, een Pilgrim: een soort post-apocalyptische postbode. De man trekt namelijk van stad naar stad om er het nieuws over de andere overlevenden te verspreiden. Maar hij komt niet alleen naar Villedor om een praatje te slaan, hij is namelijk op zoek naar zijn zus. En aan dat verhaal hangt een geurtje maar dat zullen jullie zelf moeten ontdekken want deze review is spoilervrij!

Oud meets nieuw

Voor wie niet vertrouwd is met de formule van de game volgt hierna een korte recap van wat je mag verwachten. Dying Light is een open world survival game gevuld met rottende zombies en bikkelharde bad guys. De eerste zijn uit op je vlees, de tweede op je loot. Dankzij je parkour-skills, die je overigens kan upgraden, verplaats je je razendsnel door de stad. Springend van dak tot dak, zwierend aan touwen en ternauwernood ontsnappend aan die ene fatale valpartij. Dying Light is geen game voor wie last heeft van hoogtevrees. Developer Techland is erin geslaagd om de beste elementen uit deel één nog beter te maken in deel twee. Vooral het parkour runnen voelt enorm natuurlijk aan en verloopt vloeiend en vlot. De Poolse studio wist daarvoor niemand minder dan David Belle aan te trekken: de godfather van het parkour runnen. Een meesterzet die de game naar een hoger niveau tilt. Vooral ‘s nacht wanneer je op hielen wordt gezeten door een losgeslagen meute zombies en je moet zigzaggen om ze te ontwijken, voel je de adrenaline door je aderen pompen. Zo’n ervaring moet ondersteund worden met de beste gameplay en daar slaagt Dying Light 2 in als de beste.

Net zoals in deel één kan je volop looten en met al die stash ga je dan aan de slag om je wapens te upgraden of bijvoorbeeld medkits en boostershots te craften. En geloof me, je zal elk hoekje van de stad willen ontdekken want Stay Human beloont exploratie met de allerbeste gear. En er vallen driehonderd, ik herhaal, driehonderd verschillende wapens te looten. Jezus dat is veel.

Je bent wat je aantrekt

Nee, dat is geen uitspraak van één of andere new age guru! Waar je in deel één enkel kon kiezen uit een volledige outfit geeft deel twee de mogelijkheid om te mixen en matchen. Zo krijgen alle elementen van je outfit (hoofddeksel, handschoenen, bracers, jas, broek en schoenen) hun eigen slot en rarity. Van common tot legendary. En het spreekt voor zich: hoe zeldzamer, hoe beter de stats. Elk stuk gear heeft bovendien een klasse toegewezen en zo kan je zelf kiezen om een build te maken die het beste bij je speelstijl past.

Voor mijn eerste playthrough koos ik voor de Tank, je weet wel een trage logge onwrikbare killing machine. Gespecialiseerd in weinig damage krijgen maar met tweehandige wapens massaal veel kunnen uitdelen. Traag as fuck maar je wil er geen muilpeer van krijgen. Is ranged combat meer je ding dan is er, zoals de naam al doet vermoeden, de Ranger. Elk team heeft ook een Medic nodig en voor de eeuwige twijfelaar is er de Brawler, een goeie all round build.

Met maar liefst meer dan tweehonderd kledingstukken, bij launch, kan je naar hartelust experimenteren. Want is er namelijk geen regel die zegt dat je Brawler handschoenen niet mag combineren met een Medic jas. Dus haal je innerlijke Jani Kazaltzis boven en ga eens lekker los.

Coöp is top

Zoals je hierboven kan lezen telt Dying Light vier verschillende klasses en dat is ook het aantal spelers waarmee je online in co-op kan spelen. Je hoeft zeker niet alle rollen in een team te hebben, maar het helpt wel, vooral op de hogere moeilijkheidsgraden. Je hoeft bovendien ook niet met vier te zijn, met twee of drie kan net zo goed.

Stay Human is een erg goeie single player game maar is een fantastische co-op multiplayer game. Samen met je vrienden over de daken van de stad springen, hakkend en klievend door bloeddorstige hordes rennen op weg naar je volgende opdracht. Het werkt zo goed. Bovendien houdt iedereen zijn eigen loot, gear en XP en neem je die mee terug naar je single player game. Dus geen nodeloos gebekvecht om dat ene stuk legendary gear. Maar dat betekent dus ook wanneer je gear stuk gaat in co-op je het ook kwijt ben in je single player. Dus misschien die legendary bijl toch maar even opbergen? De progressie van je personage blijf je behouden maar het verhaal wordt enkel opgeslagen door de host van de co-op sessie, hou ook daar even rekening mee als je zou vastzitten in single player.

Je makkers hebben elk drie levens en je hebt twintig seconden om ze te reviven mochten ze toch onverwacht het onderspit delven. Eens die drie levens op zijn, respawnt de gestorven speler in het dichtsbijzijnde safe house en moet hij vandaar jullie avontuur verderzetten. Je hoeft trouwens niet samen te blijven, iedere speler kan gerust zijn eigen stadsdeel ontdekken.

De infection timer

Tenslotte wil ik het even hebben over de infection timer, bij gebrek aan beter begrip. Let op dit is een MAJOR SPOILER, die al wel erg vroeg in de game zit, maar een MAJOR SPOILER is. Ziezo, nu ben je twee keer gewaarschuwd.

Omdat Aiden gebeten is door een zombie is hij dus infected en de enige manier om zijn transformatie tegen te gaan is UV-licht. Dat maakt dat, zeker in het begin van de game, de nachten genadeloos moeilijk zijn. Niet alleen heb je dus af te rekenen met een horde zombies, je doet dat al vechtend tegen de tijd. Je kan gelukkig boostershots nemen die de tijd verlengen. Je kan ook UV-champignons eten maar dat is zo’n klungelige manier om een beetje tijd te winnen dat je al snel al je resources en geld in die boosters wil pompen.

Vanuit een verhaalstandpunt klopt het maar vanuit een gameplay standpunt haal je de hele explore-mechanic onderuit. Dit lijkt me eerder een modus die wordt toegevoegd aan hogere difficulties. De casuals gamers, die vooral voor het verhaal spelen, zullen hier erg dankbaar voor zijn.

Knappe dame, knappere graphics

Ashoka Tano, doet die naam een belletje rinkelen? Nevada of Claire Temple misschien? Ja hoor, niemand minder dan de koningin der geeks, Rosario Dawson heeft een hoofdrol gekregen in Dying Light 2. Ze vertolkt Lawan, een bikkelharde sniper die samen met Aiden op zoek gaat naar zijn zus. En niet alleen haar stem wordt gebruikt ook haar beeltenis. Ze ziet er werkelijk fantastisch en levensecht uit. Herinneren jullie je die tijd van de levenloze ogen nog, gatver dat was lelijk.

Dying Light 2 is een knappe game en doet er ook alles aan om zijn spelers daar van te laten genieten. Het is jammer dat er geen fotomodus is want ik heb zelden zoveel prachtige zonsondergangen gezien. Er is veel aandacht besteed aan de hoofdrolspelers en al hun details, van de littekens op hun gezicht tot de angst in hun ogen. Stay Human brengt de menselijkheid boven in zijn karakters.

Villedor is een grote stad en de omgevingen hebben voldoende variatie om te blijven boeien. Van kleine nauwe straatjes te vergelijken met Arabische markten tot grote windmolens die over de hele map verspreid zijn en Assasins Creed-gewijs unlockt worden als savepoint. Het is een game die de kracht van de current gen consoles laat zien.

Waarom Niet

Kleine en grappige bugs

In aanloop naar de release van deze game deden de wildste geruchten de ronde. De game zou onspeelbaar zijn omwille van het grote aantal bugs. En waar dat mogelijk meer waarheid dan roddel was, heeft Techland een day one patch uitgebracht met daarin bijna duizend bugfixes. Ondanks dat ben ik toch nog aardig wat bugs tegengekomen. Niks game breaking, gelukkig maar.

Het gaat meestal om kleine en grappige dingen. Een chest de spawnt in een muur waardoor je de items niet kan claimen. Of een zombie die tot zijn midden in de grond steekt. Of mijn absolute favoriet: wanneer je iemand een mep geeft met een tweehandig wapen. Het is namelijk niet ongewoon dat de finishing blow zo hard aankomt dat het slachtoffer enkele tientallen meters verder vliegt. Niks dat de game kapot maakt, maar wel een aantal slordigheden die er hopelijk met een volgende patch uit zijn.

---