“Knockout City is de plezantste game van het moment”

Het is me nog maar weinig voorgevallen dat een game mij totaal ontglipt om me dan uit het niets uit mijn lood te slaan. Knockout City is zo’n game. Ik had de naam meermaals zien passeren en besloot het spel onder handen te nemen op aanraden van onze eigenste Lazlo. Een hoge instapdrempel was er in ieder geval niet, want de game is gratis tot level 25. Een goede zet van EA want je bent zo voorbij de cap en blijft bijgevolg op een honger zitten die alleen kan worden ingelost door de game te kopen.

Knockout City werd ontwikkeld door Velan Studios. Die naam zegt je wellicht niets en dat is volkomen normaal; de ontwikkelaar heeft nog niet zo heel veel titels op zijn palmares staan. Meer zelfs; Knockout City is de tweede game die de studio ooit maakte. Wat je misschien wél vertrouwd in de oren klinkt, zijn de broeders Bala. Het tweetal stampte de studio uit de grond, net zoals het dat in 1991 deed bij Vicarious Visions. Met Velan Studios pakken ze het allemaal wat anders aan dan met Vicarious Visions; ditmaal ligt de focus op het experimentele. Hun eerste liefdeskind? Mario Kart Live: Home Circuit; you see what I mean?

Waarom Wel?

Lage instapdrempel

In Knockout City speel je een virtuele partij trefbal. Je weet wel, dat spelletje in de lessen lichamelijke opvoeding waarvan je wist dat het rubber van de bal rode plekken op je huid zou achterlaten. Simpel, maar tegelijkertijd geniaal. Geen vreemde regels die je moet leren kennen. Geen Gulag die de natuurlijke gang van zaken verstoord, geen asynchrone multiplayer waarbij je telkens opnieuw de handleiding moet doornemen. Nee, gewoon trefbal.

Ook de controls zijn poepsimpel. Je beweegt je voort met de joystick en met R2 charge je de bal om vervolgens een target te raken. Meer zelfs; met behulp van auto-aim moet je zelfs niet zoveel moeite doen om een doelwit te raken. Je start de game met andere woorden op en je bent meteen vertrokken.

In Knockout City draait het gewoonweg om simpele fun versus de gecompliceerde multiplayergames die we dezer dagen op ons bord krijgen. Het ultieme bewijs daarvan zijn de scoreboards op het einde van de partij; die bevatten standaard geen statistieken. Het moet in de eerste plaats leuk zijn, niet noodzakelijk goed.

Voldoende diepgang

“Maar Ard, gaat dat alles niet snel vervelen na een tijdje?”, hoor ik jullie denken. Helemaal niet! Knockout City weet zowel beginnende spelers als ervaren rotten in de game te boeien door de vele mogelijkheden. Enerzijds heb je de modi zelf: normaliter speel je een partij 3v3 of 4v4 waarbij er ballen over kaart verspreid liggen en je elkaar probeert te raken. De beste van drie ronden wint het spelletje en krijgt extra ervaringspunten. Velan Studios vult deze modi aan met verschillende varianten op het spelletje die wekelijks worden geroteerd. Zo is er een vorm van kill confirmed-modus waarbij dode spelers diamanten droppen die je zo snel mogelijk moet zien op te rapen. Of wat dacht je van een modus zonder ballen waarbij de spelers zelf ballen worden?

Ja dat laatste heb je goed gehoord. De ontwikkelaar slaagde erin tonnen mechanics in het simpele spelletje te proppen totdat de meer hardcore gamer zich niet meer verveelt. Zo is het mogelijk om jezelf op te rollen tot een bal om een medespeler jou te laten weggooien met een instakill tot gevolg. Doen alsof je de bal gooit of de ballen met speciale effecten de hoek omgooien; het kan allemaal in Knockout City.

Een echte key mechanic in het spel is zonder twijfelen het opvangen van de ballen; het zijnde van een tegenstander die je belaagt of van een ploegmaat die je een pass geeft. Deze ballen bezitten namelijk extra kracht, waardoor het vangen ervan stukken moeilijker wordt. Het geheel werd afgekruid met een resem speciale ballen die bijvoorbeeld exploderen of je plots gewichtloos maken. Kortom; er is wel degelijk heel wat skill nodig om te klimmen in de rank van het spel.

Tonnen sfeer en entertainment

Vanaf het eerste moment greep de grafische stijl van Knockout City me bij de keel. De personages ogen levendig, kleurrijk en gewoonweg vrolijk. Jawel, ik word gewoon blij en voel mijn duimen kriebelen bij het personaliseren van mijn personage. Aanvankelijk word je in jouw persoonlijk hub gedropt waar je de kans krijgt om voor het eerst de controls, jouw glider en de ballen uit te testen. Ik moet zeggen dat ik me zelden zo thuis voelde in een game, dan in deze hub. Alles voelt lekker en ziet er lekker smooth uit! Geen fancy cocktail of extravagante gin tonic, gewoon een simpele frisse pint! Trouwens een dikke shout out naar de sound engineer die het geluid van een rubberen bal op huid perfect wist vast te leggen!

Dat geniale map design wordt uiteraard verdergezet in de competitieve maps. Iedere map werd levendig aangekleed waardoor je in het ene geval het gevoel hebt in een echte metropool rond te lopen. Een ander speelveld situeert zich dan weer op een rustigere bouwsite, maar met voldoende bewegende onderdelen om nooit saai aan te voelen. En hoewel er veel bewegende toeters en bellen zijn bleef de ontwikkelaar trouw aan zijn hoofdregel; keep it simple. Velan Studios slaagt erin een geniale balans te vinden tussen overcomplex en oersimpel. Tussen overvol en leeg of zelfs tussen traditioneel en experimenteel.

Waarom Niet?

Niet voor eenzame zielen

Zoals vele games waarbij de mechanics deel uit maken van de ranked play, is het bijzonder moeilijk een deftige partij Knockout City te spelen zonder te communiceren met je ploegmaten. De concepten waarbij je moet samenspelen zijn zo bijzonder krachtig dat ze helemaal niet opwegen tegen de skills van de eenzame strijder. Knockout City moet je samenspelen met vrienden, anders is het gewoonweg niet leuk. Dat samenspelen leverde trouwens hilarische voice chats op. “Lazlo, wordt een bal!” of “Joeri, pak mij, nu!” passeerden geregeld de revue. Tja, iedereen zijn hobby denk ik dan.

---