“Er bestaat werkelijk geen enkel excuus om Ratchet & Clank: Rift Apart niet in huis te halen”

Heads up! Rachet & Clank is terug van weggeweest, en hoe! Het is alweer meer dan vijf jaar geleden sinds we voor het laatst werden verwend met een nieuwe titel uit dit Lombaxgekleurde universum. Aangezien het toen ook ‘maar’ een remake van het origineel betrof, bleef menig man, waaronder ik, teleurgesteld op zijn honger zitten. Vervolgens hielden ze bij Insomniac Games een ongekend lange winterslaap, waarna een teleurstellende PS4-droogte volgde. Maar sinds vandaag is dat nodeloze klok-gestaar eindelijk voorbij en kunnen we ons opmaken voor een eerste volwaardige R&C-game in het next-gen-tijdperk.

Waarom Wel?

Een vertrouwd recept…

Als volleerd R&C-specialist weet ik als geen ander wat dit grenzenloze universum allemaal te bieden heeft, en dat is ook in deze game niet anders. Zo keerden enkele vertrouwde features vanuit voorgaande games poesmooi terug. De platvloerse humor, het gekende upgradesysteem, de fantasierijke wapens en de fors begeerde ‘Gold Bolts’ maakten zonder problemen hun intrede op next-gen. Bovendien kunnen we ons opnieuw amuseren met de weldoordachte Clank-puzzels, mogen we oude werelden vanuit een volledig nieuwe dimensie beleven en kunnen we meer dan ooit onze frustraties helemaal wegvuren in de, soms toch aardig pittige, arena-battles.

Met nieuwe ingrediënten…

Al deze vertrouwde elementen werden echter in een nieuw jasje gestoken. Zo speelt Rift Apart in de eerste plaats veel smoother dan al zijn voorgangers, mede dankzij de kracht van de PS5, maar ook omdat Insomniac hier enkele handige nieuwe mechanics aan wist toe te voegen. Zo kunnen we voor het eerst onze linker joystick indrukken om snel te lopen, maakt de Shadow Dash zijn intrede en krijgen we hightech zweeflaarzen om razendsnel over de map te kunnen sjezen. En dan heb ik nog niets gezegd over het gloednieuwe rift-systeem waarmee vingervlug geswitched kan worden tussen verschillende dimensies. Oh ja, en die objective marker die ze eindelijk hebben toegevoegd, komt natuurlijk ook enorm goed van pas.

In een inductie-kookpot

Dankzij de toevoeging van Rivet, het nieuwe vrouwelijke Lombax-personage, kan deze titel bovendien ook uitpakken met een zeer hoge variatiefactor. Zo moet je doorheen de game vaak kiezen tussen twee werelden, die respectievelijk bespeelbaar zijn met één van beide protagonisten. Hier komen dan nog eens de originele side-quests en puzzels bij, waardoor je al heel hard je best moet doen om snel verveeld te geraken.

Insomniac heeft er bovendien zijn beste beentje voorgezet om aardig wat (mini-)bossfights aan de game toe te voegen, waardoor de gunbattles direct een pak intenser worden. Tot slot is het gloednieuwe zakdimensie-/pantsersysteem een ideale toevoeging om de game eindelijk dat tikkeltje extra diepgang te geven. De Gold Bolts die je vervolgens ook toelaten om een reeks unieke settings volledig naar je hand te zetten, maken dat er meer dan genoeg materiaal voor handen is om de honger van elke teugelloze cybergeek te kunnen stillen.

Met een snuifje PS5-features

Ik heb ondertussen al aardig wat uren afgesleten op mijn PlayStation 5, maar tot op heden wist nog geen enkele game mij volledig te overtuigen van de kersverse features die Sony’s nieuwste console te bieden heeft. Laat staan dat de DualSense-controller al volledig tot zijn recht is gekomen (als we Astro’s Playroom even buiten beschouwing laten). Gelukkig behoort deze frustratie dankzij Rift Apart officieel tot de voltooid verleden tijd. We wisten al dat de razendsnelle laadtijden van de PS5 zouden fungeren als het uitgangspunt voor deze game, maar dat het daadwerkelijk zo goed in de praktijk zou worden omgezet, is zelfs voor mij nog reden tot verstomming.

Door deze game ben ik voor een eerste keer oprecht overtuigd van de kracht van de PlayStation 5. Het is niet enkel bye bye laadtijden, maar ook hello haptic feedback en adaptive triggers. Zo heeft elk wapen bijvoorbeeld twee schietstanden die je kan uitspelen door hetzij je trigger halverwege, of dan wel volledig in te drukken. Kortom, puur genot voor alle kluizenaars die er afgelopen jaar zijn in geslaagd om de haast onvindbare PS5 in huis te halen.

Afgewerkt met een perfecte toets aan prachtige graphics

Wie, net als ik, maar geen genoegen kan krijgen van de prachtige werelden die Insomniac Games keer op keer weet te creëeren, zal ook nu zijn hongergevoel ongetwijfeld verzadigd zien geraken. De voorgangers van Rift Apart hebben ons in het verleden al vaker getoond dat fraaie graphics zeker niet exclusief zijn voor non-animated games, integendeel. En met de kracht van de PS5 doen ze daar nu, met alle plezier, nog een schepje bovenop; met momenten werkelijk mind-blowing. Het voelde als het ware alsof Disney plots een playable Pixar-movie had gelanceerd. Eentje met een harige pluizenbol en een oud stuk ijzer in de hoofdrol.

Op liefde staat geen leeftijd

Dat een, licht voorspelbare, fanboy als ik volledig omver is geblazen door dit platform-meesterwerk is waarschijnlijk geen al te grote verrassing. Maar ik kan echter met volle overtuiging zeggen dat elke gameliefhebber dit pareltje zonder enig excuus zo snel mogelijk in huis moet halen. Zelfs als je een totale leek bent van de series. Jong en oud, groot en klein, dik en dun, deze game is letterlijk voor elk type gamer perfect voer ter ontspanning. En ik waarschuw je alvast, de kans bestaat dat je tot over je oren verliefd zal worden.

Waarom Niet?

Pittig voorgerechtje dat naar meer smaakt

Ik weet het, ik weet het, een negatief puntje vinden over deze game is wellicht moeilijker dan een voortvluchtige ex-militair opsporen in dit kleine Belgenland. Maar toch kan ik een terecht puntje van kritiek weerleggen, met name de speelduur. Na een eerste gamesessie van zo’n drietal uren, zag ik tot mijn grote verbazing dat ik al een derde van de game had uitgespeeld. Het is natuurlijk logisch dat je de eerste uren snel veel vordering maakt, en dit vervolgens wat stagneert, maar achteraf gezien had ik de game toch vrij snel volledig soldaat gemaakt. Het is zeker niet minder dan voorgaande games, maar ik had toch gehoopt dat ze er misschien deze keer een schepje bovenop hadden gedaan. Laten we alvast hopen dat dit zeker niet de laatste titel is die we op next-gen mogen verwelkomen. 

Iets meer zout en peper graag

Zoals ik hierboven reeds aanhaalde, heeft Rift Apart al bijzonder veel extra snufjes in vergelijking met zijn voorgangers. Maar zoals het een echte Belg betaamt, is ook hier nog altijd ruimte voor een kritische blik. Dus als ik dan echt veeleisend mag zijn, dan zouden er misschien nog net iets meer mogelijkheden mogen zijn. Zo denk ik bijvoorbeeld aan zaken als het upgraden van je moersleutel en het uitrusten van je ruimteschip (zoals in voorgaande games ook reeds het geval was). Bovendien zou het ‘open-world aspect’ ook een keertje meer naar boven mogen komen in deze games. Maar bon, dit zijn natuurlijk ook maar vetvlekken op een opgepoetste tafel en er was ooit een wijs man die zei dat je een gegeven paard nooit in de bek mag kijken.

---