“The Lost Gods is een mooie poging om de sterke basis van Immortals Fenyx Rising heruit te vinden”

Met The Lost Gods zijn we aan de derde en laatste DLC aanbeland van Immortals Fenyx Rising. Na A New God en Myths of the Eastern Realm is het tijd voor het laatste onderdeel van de Season Pass, The Lost Gods.

Waarom wel?

Maak kennis met Ash

In The Lost Gods volgen we in eerste instantie terug Fenyx. Die voelt zich als nieuwe god niet bepaald goed in haar/zijn vel, vooral omdat op aarde niet alles op wieltjes loopt. Fenyx voelt zich machteloos ten opzichte van verschillende natuurrampen. Volgens haar, ik speel als vrouw, en Athena heeft dit te maken met het feit dat Zeus zijn broers in de steek laat.

Omdat ze als goden niet rechtstreeks kunnen tussenkomen in dit dispuut, zoeken ze een nieuwe menselijke held om het vuile werk voor hen op te knappen. Hier komt Ash op de proppen. Zij is een erg aimabel figuur dat evenveel energie lijkt te hebben als Fenyx. Ze heeft dezelfde humor en is bij momenten een even grote wijsneus. Hierdoor lijkt ze ook enorm veel op de vrouwelijke Fenyx waarmee ik de main game uitspeelde. De actrice die haar stem inspreekt doet hier uitstekend werk, waardoor het niveau van voice acting even hoog is als in de originele game.

Ziet eruit als een echte action-RPG

Wat meteen opvalt wanneer je na een lange, maar amusante inleiding de controle over Ash krijgt, is dat je de wereld bekijkt vanuit een isometrisch standpunt. Je kan dit het best vergelijken met het camerastandpunt van Diablo en Age of Empires. Dit geeft een frisse blik op de gameplay en zorgt meteen ook dat The Lost Gods aanvoelt als een echte actie-RPG.

Dat gevoel wordt versterkt door de erg vlotte combat die we kennen uit de hoofdgame. Hier werd vrijwel niet aan geraakt en dat is maar goed ook. Waar wél veranderingen werden aangebracht is de manier waarop je de skills van Ash aanpast. Naarmate je jezelf een weg baant door de game, krijg je verschillende Blessings. Deze kan je specifiek toevoegen aan verschillende gevechtsopties. Zo kan je een specifieke Blessing toevoegen aan je zwaardvechtkunsten, waardoor je de mogelijkheid krijgt om vijanden in de lucht aan te vallen. Dit systeem vraagt wat aanpassing, maar stelt je wel in staat om een betere focus te leggen op de zaken die jij wil.

Waarom niet?

Te veel ruwe hoeken en kanten

Hoe veelbelovend The Lost Gods ook mag klinken, de uitwerking is helaas minder positief. Het grootste probleem, en de meeste ergernissen, had ik met de camera. Ik ben persoonlijk wel fan van dit isometrisch camerastandpunt, maar dan moet dit wel goed uitgewerkt worden. In de eerste plaats blokkeren rotsen, bomen of andere objecten veel te vaak je zicht. Hier had Ubisoft in kunnen doorontwikkelen en zaken die je zicht blokkeren automatisch doorzichtig laten maken door de engine. Dit is iets wat standaard is bij zo’n camerastandpunten, maar hier werd dit jammer genoeg niet geïmplementeerd.

En doordat je minder controle hebt over je gezichtsveld, heb je ook het gevoel dat je steeds maar een klein oppervlak kan zien van deze grootse wereld. De hoofdgame had prachtige vergezichten bij de vleet, maar in deze The Lost Gods kijk je alleen maar naar de grond. En dat zorgt er meteen ook voor dat je veel minder geneigd bent om de weidse wereld te verkennen. Ook het verhaal en de opdrachten zijn een pak meer lineair waardoor je veel minder vrijheid hebt in wat je doet. Dit waren zaken waar de hoofdgame enorm goed in was en het is dus ontzettend jammer om dat hier teniet zien gaan.

---