“Monster Hunter Rise is de beste Switch-game van het moment”

Herinner jij je nog de tijd van UMD’s en Sony’s PlayStation Portable? Wel, exact zoveel jaren terug raakte ik mijn laatste Monster Hunter-game aan; Monster Hunter Freedom Unite. Het schijfje zat zo goed als constant in mijn PSP. Ik heb dan ook bijzonder goede herinneringen aan het spel; een hele wereld vol boeiende monsters in mijn broekzak was dan ook een geniaal concept. Sindsdien liet ik de game links liggen. Waarom? Eerlijk gezegd; geen idee. Toen ik zag dat er opnieuw een pocketversie van de game aankomt, besloot ik de franchise opnieuw een kans te geven. En ik moet zeggen, ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.

Waarom Wel?

Toegankelijker dan ooit

Monster Hunter-games krijgen wel eens het verwijt naar het hoofd geslingerd dat de game niet echt toegankelijk zou zijn voor nieuwe spelers. En toegegeven, de vele opties en mogelijkheden in Monster Hunter Rise kunnen nogal overweldigend overkomen. Zeker in een tijd zoals deze waarbij vele games je tot het extreme meenemen in tutorials en guides. Capcom heeft echter zijn best gedaan om de Monster Hunter-ontmaagding zo pijnloos moeilijk te laten verlopen.

Zo krijg je wel nog steeds behoorlijk veel op je bord wanneer de game wordt opgestart, al wordt het meeste wel duidelijk naarmate je speelt en uitleg in-game krijgt. Ook is er een saaie encyclopedie vol uitleg beschikbaar in de game onder het mom van het Hunter Info-menu. Begrijp me niet verkeerd, als nieuwe of terugkerende speler zul je geregeld wat opzoeken en zijn de eerste uren serieus slikken. Het blijft even doorbijten, al doet deze Monster Hunter Rise het op dit vlak behoorlijk goed in vergelijking met andere titels uit de franchise.

Kort en krachtig

Voor velen is dit een minpunt, voor mij persoonlijk dan weer een pluspunt. Capcom maakt niet veel woorden vuil aan het verhaal en katapulteert je rechtstreeks in de actie. Long story short; het dorp waarin je vertoeft wordt aangevallen door monsters. Niemand weet waarom, maar jij bent uitverkoren om er korte metten mee te maken. De queesten zijn opgesplitst in een sologedeelte (village quests) en een multiplayer-gedeelte (hub quests). Met beide questlijnen samen ben je zo’n kleine vijftig uren bezig. Niet echt veel voor een Monster Hunter-game, al hoeft dit naar mijn mening ook niet voor een Pocket-game. Capcom is zich bewust van het Switch-platform en diens spelers; een menigte die de game graag verorbert in korte sessies.

Dat uit zich overigens ook in de gameplay; zo is een quest starten straight-forward, waar vroeger de focus lag op de ellenlange voorbereidingen. Zo heb ik, in tegenstelling tot andere Monster Hunter-games, praktisch nooit mijn armor moeten aanpassen naar een specifieke vijand. Jammer voor de die-hards enerzijds, maar het werkt de vlotte gameplay-ervaring wel degelijk in de hand. Wil je je echt minutenlang verdiepen in jouw inventory vooraleer je ten strijde trekt, dan opteer je beter voor een Monster Hunter-titel op een ander en meer ‘hardcore’ platform. Alles dan toch uitgespeeld? Trek er dan zeker en vast samen met andere hunters op uit in het online-gedeelte. Voor het eerst in mijn korte Nintendo Switch-leven verloopt de matchmaking hier namelijk bijzonder vlot!

Zalige setting

De setting en monsters zijn opnieuw van topkwaliteit in Monster Hunter Rise. Het is vanzelfsprekend geworden dat Capcom telkens weer zijn beste beentje voorzet op vlak van sfeer en het ontwerp van de creaties, al vind ik het toch het vermelden waard. De monsters werden met oog voor detail uitgewerkt, bosses werden voorzien van een korte maar leuke trailer bij aanvang en de encyclopedie van monsters (Hunter’s Notes) werd met de nodige zin voor nauwkeurigheid uitgewerkt. Er werd opnieuw met veel respect tegenover de Japanse cultuur gehandeld en dat straalt de game ook gewoonweg uit.

Swingende gameplay

Het combat-aspect in Monster Hunter-games is er meestal één om duim en vingers bij af te likken. Opnieuw zijn ze er bij Capcom in geslaagd de gameplay als een tiet te doen swingen op mijn Nintendo Switch. Alles klopt gewoonweg; gaande van het ontwijken van aanvallen tot het uithalen op specifieke momenten wanneer die ene verrekte baas even niet uit zijn doppen kijkt. Ook qua laadtijden blaast deze Monster Hunter Rise je gewoonweg omver; een quest starten is – in tegenstelling tot andere Switch-games (looking at you, Harvest Moon: One World) – een kwestie van seconden. 

Toch zijn er enkele aspecten die boven het vanzelfsprekende niveau uitstijgen. Zo heb je ten eerste de verticaliteit in de levels. Alle vijf de gebieden waar monsters vertoeven kunnen op het eerste zicht wat saai en kaal lijken, al loont het wel degelijk de moeite eens naar boven te kijken.

Dat brengt mij naadloos bij de tweede pluim die Capcom verdient op gameplay-vlak; de wirebugs! Dit insect moet net zoals jouw uithoudingsbalk opgeladen worden om er vervolgens mee aan de slag te gaan. Wirebugs laten je toe bepaalde manoeuvres uit te voeren en zo monsters te verrassen, maar ook bepaalde zones op de kaart te bereiken die tot voorheen niet bereikbaar waren. Het eindigt daar echter niet; de wirebugs stellen mij ook in staat om naast het typische doden/vangen van een monster, een beest te berijden. Zo is het behoorlijk cool om vanop de rug van Arzuros een andere boss het leven zuur te maken.

Waarom Niet?

Overweldigend met momenten

Ik heb behoorlijk lang moeten nadenken om toch één minpunt te vinden voor deze Monster Hunter Rise. Als ik er dan toch één moet opnoemen, dan is het toch de overweldigend indruk die – ondanks de verbeteringen die Capcom op dat vlak doorvoerde – soms een zure nasmaak in de mond achterlaten. De complexiteit en de vele opties staan soms wat haaks tegenover het pick-up-and-play-idee achter de game. Zo moet ikzelf nog steeds geregeld de combinaties opzoeken waarmee ik het onderste uit mijn wirebug-kan kan halen. Een ramp is dat niet, al verlies je toch al snel tien minuten aan opzoekwerk na een pauze van enkele dagen alvorens in de actie te vliegen. Ook het crafting-onderdeel en het buddies-concept zijn aanvankelijk een zure appel om door te bijten.

---